به گزارش روز جمعه گروه علم و آموزش ایرنا از پایگاه اینترنتی سی.بی.سی نیوز، یک اَبَرنواَختر نوع دو نتیجه فروریزش سریع و انفجار شدید یک ستارهٔ سنگین است. وجه تمایز ابرنواخترهای نوع دوم نسبت به دیگر ابرنواخترها، حضور هیدروژن در طیف آنها است.
محققان دانشگاه «نورث وسترن» و دانشگاه «کالیفرنیا» که مطالعه‌ای را درباره مرگ این ستاره منتشر کردند، این یافته‌ها را «دستیابی به موفقیت» در درک خود از چگونگی مرگ این ستارگان عظیم نامیدند.
بر اساس یک بیانیه مطبوعاتی که یافته های این مطالعه را خلاصه می کند، این ابرغول سرخ مشاهده شده که SN ۲۰۲۰tlf نام دارد، برای اولین بار توسط موسسه نجوم دانشگاه هاوایی Pan-STARRS در تابستان ۲۰۲۰ به دلیل میزان نور تابیده شده از آن شناسایی شد.
محققان ستاره SN ۲۰۲۰tlf را در ۱۳۰ روز آخر عمر آن، مطالعه کردند.
پیش از این، محققان بر این باور بودند که ستاره های ابرغول سرخ بی سروصدا می میرند و برای مدتی قبل از تبدیل شدن به ابرنواختر محو می شوند اما اکنون این محققان می گویند که تابش درخشان مشاهده شده از این ابرغول سرخ را در سال قبل از مرگش پیدا کرده اند.
این تابش نشان می دهد که تغییرات قابل توجهی در ساختار داخلی آن وجود داشته که باعث بیرون راندن شدید گاز در لحظاتی درست قبل از فروپاشی آن شده است.
محققان این موفقیت را پیشرفت در درک خود از فعالیت هایی عنوان کردند که ستارگان بزرگ چند لحظه قبل از مرگ انجام می دهند. این ستاره که اکنون یک ابرنواختر است، در کهکشان NGC ۵۷۳۱ در فاصله ۱۲۰ میلیون سال نوری از زمین قرار دارد و جرم آن ۱۰ برابر خورشید است.