به گزارش ایرنا، در نگاه اول وقتی با کشتی به دل اقیانوس می‌زنی در ابتدای راه آب زلال و شفاف است، با خود می‌گویی تا انتهای مسیر همه چیز به سان ژرفای آب به پایان می‌رسد غافل از اینکه وقتی به نقطه عمیق و میانه اقیانوس می‌رسی خبری از آرامش نیست و همه چیز نگران کننده می‌شود.
آری من هم همانند کشتی که می‌خواست دل به دریا بزند شروع کردم، با ذوق وارد مدرسه شدم، به سرعت با بچه‌ها ارتباط برقرار کردم، دوست شدیم، درس می‌خواندیم و می‌خندیدیم.
با وجود شکستن پی در پی استخوان‌های ضعیفم و نبودن امکانات لازم و مناسب نظیر سرویس بهداشتی، رمپ و نیمکت خاص مورد نیاز من ولی سال اول تحصیل را با شور و شوقی که در وجودم بود گذراندم.
سال دوم تحصیل که شد دوباره به مدرسه رفتم این بار خوشحال‌تر از سال قبل اما طولی نکشید که خوشحالی‌ام به غمگینی تبدیل شد و من به‌خاطر شرایط حساسم و اینکه کلاس درسم در طبقه دوم مدرسه بود نمی‌توانستم در کلاس حضور پیدا کنم و باید غیرحضوری درس می‌خواندم.
از علاقه‌ام به حضور در مدرسه کاستم و با این شرایط کنارآمدم چون می‌خواستم درس بخوانم و همانند بزرگانم به علم کافی برسم، مثل همسن و سالانم همکلاسی و دوستی نداشتم ولی هنوز اندکی ذوق داشتم چون درس می‌خواندم بدون حضور در مدرسه و دیدن معلم، آخر فصل برای پاس کردن امتحان به دفتر مدرسه مراجعه می‌کردم.
این‌چنین سال دیگری از تحصیلم را پشت سر گذاشتم و نمی‌دانستم قرار است دریا برای کشتی کوچک پر از شور و شوق من طوفانی‌تر بشود، نمی‌دانستم کشتی من به نقطه میانه اقیانوس نرسیده قرار است درهم شکسته شود.
سال سوم تحصیل بودم که برای ثبت‌نام به مدرسه رفتم؛ اما همه از پذیرفتن دختری با صندلی‌چرخدار و جسمی شکننده و حساس معذور بودند، هیچکس قادر به چندساعت پذیرفتن من در مدرسه و کلاسش نبود و توانستم ادامه بدهم، چون مدرسه‌ای مناسب شرایط من و صندلی چرخدارم نبود.
به هرکجا می‌رفتم همه می‌گفتند باید به مدرسه‌ای بروی مناسب شرایط خودت، مگر من چه شرایطی دارم که در هیچ‌کجای این شهر مدرسه‌ای مناسب من نیست؟ مگر من چه می‌خواهم از مدرسه به جز اینکه مثل همسن هایم درس بخوانم و دوستی داشته باشم، هرگز یادم نمی‌رود درآن سن کودکی چه شب‌هایی که با مرور این سئوال‌ها با هق هق گریه به خواب فرو رفتم.
حال که ۲۶ سال دارم نمی‌دانم از بی‌رحمی روزگار آن زمان خود گله کنم یا از ناآگاهی آدم‌هایی که مانع شدند و امید کودکی چون مرا به ناامیدی تبدیل کردند، فقط می‌دانم هربار که یاد آن روزهای تلخ و شب‌های گریان می‌افتم باحسرت می‌گویم کاش من هم در این زمان به دنیا می آمدم تا می‌توانستم درس بخوانم و تجربه مدرسه رفتن را داشته باشم.
اینها دلنوشته یکی از معلولان جسمی، حرکتی شدید ایلام است که عشق سرزنده‌اش به تحصیل و درس و مدرسه و زنگ‌های تفریح از همان دوران کودکی در وجودش خشکید و به دلیل کمبود امکانات از تحصیل محروم شد.
دختری که شعله گرم آرزوهای تحصیلی‌اش در سالی که باید کلاس سوم ابتدایی می‌شد، خاموش شد در حالیکه خاطرات زنگ‌های تفریح و با هم بودن در کنار دوستانش در زمان حضور در مدرسه موجب می‌شد معلولیت و نقص جسمی‌اس را به فراموشی بسپرد.
دختری سرشار از استعداد که با وجود اینکه ۲ سال بیشتر در مدرسه ابتدایی درس نخوانده است ولی دستی بر قلم دارد، نوشته ابتدای این گزارش نیز نمونه‌ای از دلنوشته‌های اوست، او توانسته در یک جشنواره ملی نیز در بخش دلنوشته عنوان برتر را کسب کند.
نظیر این دختر هستند سایر افراد دارای معلولیتی که در دهه‌های گذشته به علت کمبود امکانات تحصیلی مورد نیاز دانش‌آموزان استثنایی با وجود میل باطنی ترک تحصیل کرده و از درس و آموزش محروم مانده‌اند.
افرادی که با وجود داشتن نقص جسمی شاید استعدادهایشان بیشتر از افراد عادی باشد ولی به علت کمبود امکانات و یا سکونت در مناطق دور افتاده و روستایی از تحصیل محروم مانده‌اند.
بصورت میانگین حدود ۱۰ درصد افراد هر جامعه‌ای را معلولان تشکیل می‌دهند و این قشر به عنوان بزرگترین اقلیت جامعه دارای حق و حقوقی بوده که متناسب با سایر شهروندان باید از آن برخوردار شوند.
یکی از این حقوق بهره‌مندی از آموزش و فراهم کردن زمینه تحصیلی برای این قشر است که خوشبختانه با گذشت زمان و توسعه امکانات طی دهه‌های اخیر با توسعه مدارس استثنایی در استان زمینه تحصیل دانش‌آموزان دارای معلولیت فراهم و این افراد در این مدارس زیر نظر مربیان مربوطه و متخصص زیر پوشش آموزش‌های درسی قرار دارند.
تحصیل ۵۵۸ دانش آموز معلول ایلام در مدارس استثنایی
سرپرست اداره آموزش و پرورش استثنایی ایلام در این خصوص به خبرنگار ایرنا گفت: هم اینک ۵۵۸ دانش‌آموز دختر و پسر در مقاطع مختلف تحصیلی در مدارس استثنایی این استان به تحصیل اشتغال دارند.
به گفته مریم یوسفی، این افراد در ۲۰ فضای آموزشی در دوره ابتدایی، متوسط اول پیش حرفه‌ای و متوسطه دوم حرفه‌ای در مناطق مختلف استان به تحصیل اشتغال دارند.
وی با بیان اینکه تمامی این مدارس در مناطق شهری دایر هستند، افزود: به علت تعداد محدود دانش‌آموزان دارای معلولیت در مناطق روستایی این افراد در مدارس عادی ولی با محتوای دروس استثنایی تحصیل کرده و ارزشیابی آنها توسط مربیان مدارس استثنایی مورد بررسی قرار می‌گیرد.
وی همچنین با اشاره به فعالیت ۶ مرکز ویژه اختلالات یادگیری این اداره در استان گفت: در این مراکز به دانش‌آموزان عادی که در تست‌های سنجش آموزش متوسط و ضعیف تشخیص داده شده و در زمینه تمرکز، توجه و دقت مشکل داشته باشند از طریق مربیان استثنایی آموزش‌های لازم ارایه می‌شود.
تحصیل ۱۰۰ دانش آموز استثنایی در مدارس عادی
یوسفی همچنین با اشاره به وجود دانش‌آموزانی که تنها از نظر جسمی، حرکتی مشکل داشته و مشکل ذهنی برای یادگیری ندارند، گفت: این افراد زمینه تحصیل و آموزش آنها در مدارس عادی در کنار سایر دانش‌آموزان فراهم می‌شود.
به گفته وی، هم اینک حدود ۱۰۰ دانش‌آموز که مشکل ذهنی برای یادگیری ندارند در مدارس عادی تحصیل می‌کنند و برای آنها در این مدارس از مربیان رابط تلفیقی به عنوان تسهیلگر استفاده می‌شود.
اما با توجه به ترک تحصیل برخی از دانش‌آموزان معلول به دلیل شرایط جسمی و یا عدم تمایل برخی والدین برای تحصیل فرزندان معلولشان، اقدام آموزش و پرورش استثنایی در این زمینه چیست؟
یوسفی در این زمینه گفت: برای جلوگیری از بازماندگی از تحصیل دانش‌آموزان دارای معلولیت هم مرکزی با عنوان مشاوره پیوند در مرکز استان فعال بوده و هم در تمامی مدارس استثنایی مشاوران مجرب حضور دارند تا در این زمینه با ارایه مشاوره‌های لازم به دانش‌آموزان و والدین آنها زمینه حضور آنها در مدارس را فراهم کنند.
وی اظهار کرد: از طرف دیگر امکانات مورد نیاز تردد و تحصیل این دانش‌آموزان نظیر سرویس بهداشتی مناسب سازی شده، رمپ، ویلچر و نیکمت‌های مناسب برای این دانش‌آموزان در مدارس فراهم شده است تا مورد استفاده آنها قرار گیرد و زمینه رفع مانع برای حضور آنها در مدارس فراهم شود.
وی بیان کرد: از طرف دیگر خدمات کاردرمانی، گفتاردرمانی و شنوایی‌سنجی برای دانش‌آموزان استثنایی که به این خدمات نیاز داشته باشند در مدارس ارایه می‌شود.
سرپرست آموزش و پرورش استثنایی ایلام همچنین با اشاره به استعداد برخی از دانش‌آموزان استثنایی گفت: بسیاری از دانش‌آموزان استثنایی با وجود داشتن نقص عضو ولی هوش بالایی داشته بطوریکه به مراکز آموزش عالی دولتی نیز راه پیدا کرده‌اند.
پرداخت کمک‌هزینه تحصیلی و ایاب و ذهاب به دانش‌آموزان استثنایی
مدیرکل بهزیستی ایلام نیز در این خصوص به خبرنگار ایرنا گفت: به منظور حمایت از دانش‌آموزان استثنایی در طول سال تحصیلی کمک هزینه تحصیلی از طریق بهزیستی کشور برای آنها واریز می‌شود.
زهرا همتی افزود: علاوه بر این دانش‌آموزان دارای معلولیت که برای تردد به مدرسه مشکل داشته باشند هزینه ایاب و ذهاب نیز برای آنها بصورت ماهیانه پرداخت می‌شود.
وی با ذکر اینکه برخی از افراد دارای معلولیت میزان معلولیت ذهنی آنها شدید بوده و قادر به تحصیل نیستند، ادامه داد: در این زمینه این اداره کل با راه‌اندازی مراکز تربیت‌پذیر و یا حرفه‌آموزی به آنها مهارت‌های مختلف رفتاری و یا فنی و حرفه‌ای ارایه می‌دهد.
مدیرکل بهزیستی ایلام یادآور شد: هم اینک ۱۶ مرکز روزانه ویژه افراد دارای معلولیت در مناطق مختلف استان فعالیت دارند.
به گزارش ایرنا، بیش از ۱۷ هزار نفر در استان ایلام دارای معلولیت با درجه خفیف، متوسط، شدید و خیلی شدید بوده و از خدمات مستمر و غیر مستمر بهزیستی برخوردارند.