به گزارش روز یکشنبه روابط عمومی موسسه پژوهشی علوم و صنایع غذایی دکتر عادل بیگ بابایی افزود: طبق آمارهای رسمی به طور متوسط در ایران ۳۵ درصد از محصولات کشاورزی در بخشهای مختلف زنجیره تأمین ضایع می شود که این مقدار غذای ۱۵ تا ۲۰ میلیون نفر از جمعیت کشور را تشکیل می دهد.
وی ادامه داد: بر اساس برخی منابع رسمی کشور ۸۰ تا ۸۸ درصد مصرف آب کشور سهم بخش کشاورزی است و با فرض این که ۸۰ درصد مصرف آب در کشور مربوط به بخش کشاورزی باشد و با توجه به این که حدود ۳۵ درصد محصولات در مراحل مختلف به ضایعات تبدیل می شود بنابراین حدود ۲۸ درصد هدررفت آب مجازی در کشور از طریق ضایعات صورت می پذیرد و این در حالی است که سهم آب شرب از کل آب مصرفی کشور حدود هفت درصد است.
معاون مؤسسه پژوهشی علوم و صنایع غذایی گفت:برای درک مفهوم ضایعات در صنعت غذا بایستی متذکر شد که بخشی از هدر رفت مواد غذایی مربوط به آن دسته از مواد غذایی است که در سطح خرده فروشی و خانوار از چرخه ارزش خارج می شود.
بیگ بابایی افزود: به طور کلی بررسی زنجیره تأمین مواد غذایی از مزرعه تا سفره در جوامع مختلف نشان می دهد در کشورهای توسعه یافته بیشترین سهم هدر رفت مواد غذایی مربوط به دور ریز مواد غذایی و در کشورهای کمتر توسعه یافته بیشترین هدر رفت مربوط به ضایعات مواد غذایی است.
وی ادامه داد: مساله دور ریز بیشتر معطوف به هدر رفت در سطح خانواده است در حالی که ضایعات بیشتر مربوط به هدر رفت مواد غذایی در چرخه تولید، انبارداری، حمل و نقل، فرآوری و بسته بندی محصول می شود.
معاون مؤسسه پژوهشی علوم و صنایع غذایی در پاسخ به این سوال که برای کاهش ضایعات و مدیریت آن چه باید کرد گفت: دورریز مواد غذایی در جامعه ایران عمدتاً ریشه فرهنگی دارد. بنابراین فرهنگ سازی در این زمینه و آشنا کردن مردم با شرایط موجود و اصلاح الگوی مصرف مهمترین اقدامی است که بایستی صورت گیرد. در این رابطه نقش رسانه ها بسیار مهم و کلیدی است. از سوی دیگر، عوامل اقتصادی و اجرایی نیز از جمله توزیع نامناسب درآمدها در جامعه و افزایش فاصله درآمدی دهک های پایین و بالا، توزیع نامناسب کمک های دولتی و الگوی نامناسب قیمت گذاری محصولات از جمله عللی است که برای دور ریز مواد غذایی می توان برشمرد و نیازمند اصلاح سیاست ها از سوی نهادهای تصمیم گیر است.
بیگ بابایی افزود: کاهش ضایعات مواد غذایی نیز مستلزم ارتقای بهره‌وری از طریق به روز رسانی ماشین آلات کشاورزی و صنایع غذایی، توسعه مکانیزاسیون، انتقال و بومی سازی تکنولوژی تولید و فرآوری محصولات کشاورزی و غذایی است.
وی ادامه داد: اصلاح نظام توزیع مواد غذایی، توسعه دانش در زمینه ایجاد محصولات جدید با فناوریهای نوین، افزایش ماندگاری مواد غذایی، توسعه روشها و فرایندها برای استفاده مجدد از ضایعات و تولید محصولات با ارزش افزوده بالا از دیگر اقداماتی است که در این رابطه بایستی مورد توجه قرار گیرد.