به گزارش روز سه شنبه ایرنا، این تارنمای آمریکایی در نوشتار خود آورد: هیچ کس نمی داند که مذاکرات اخیر بین آمریکا و روسیه نتایجی دربرخواهد داشت. اما این اتفاق افتاد و این مذاکرات به وعده به مذاکرات بیشتر منتهی شد. در واقع چه چیز پس از ربع قرن فریاد و مخالفت روسیه، جو بایدن رئیس جمهوری آمریکا را به میز مذاکره آورد؟
آمریکا از مدت ها قبل جایگاه خود در میز مذاکره را ترک کرده است. دیپلماسی جای خود را به فشار نظامی و تحریم های اقتصادی داده است.
اکنون آمریکا بر لزوم متوسل شدن به زور تاکید دارد، ولادیمیر پوتین رئیس جمهوری روسیه تنها زور را درک می کند.
آنتونی بلینکن دیپلمات ارشد آمریکا گفته است: زور می تواند ملازمی ضروری برای دیپلماسی موثر باشد.
وی تاکید کرده است: ما باید دیپلماسی را با بازدارندگی مکمل کنیم. واژگان به تنهایی ولادیمیر پوتین ها و شی جین پینگ های این جهان را بازنخواهد داشت.
وی در اشتباه است. دیپلماسی پیوسته با چین کار کرده است؛ زمانی که تحریم ها، خرابکاری ها و تهدید به شکست انجامید، توافق هسته ای با ایران حاصل شد؛ دیپلماسی در بسیاری از توافق های کنترل تسلیحاتی با روسیه موثر واقع شده و در ارتباط با کره شمالی نیز به کار آمده است.
از آنجا که آمریکا تنها به زور می اندیشد و تنها با افزودن زور و مکمل بازدارندگی در دیپلماسی دخیل می شود، طرف های مقابل گفت و گو با آمریکا از تاریخ تلخ آموخته اند که نمی توان از موضع ضعف و بدون اهرم فشار وارد مذاکرات با آمریکا شد.
آمریکا در میز مذاکره صحبت می کند، اما شما باید چیزی داشته باشید که آنها را وادار به گوش دادن کنید. اگر بخواهید آمریکا چیزی را تسلیم کند، باید چیزی را خلق کنید که ایالات متحده بخواهد که شما از آن دست بکشید.
ایرانی ها شروع به چرخاندن سانتریفیوژها کردند و روسیه نیز نیروهایش را به نزدیکی مرز اوکراین منتقل کرد. ناگهان آمریکا به این درک رسید که اگر می خواهید روسیه را از استقرار نیرو در نزدیکی مرز متوقف کنید، باید دست از انجام کاری بکشید یا خطر جنگ را پذیرا باشید.
ایران و روسیه هر دو دریافتند چانه زنی با آمریکا از موضع ضعف و بدون اهرم فشار، منجر به تحقیر می شود. زمانی که ایران شروع به غنی سازی اورانیوم کرد، آمریکا گوش داد و دیپلماسی به توافق منجر شد.
این رویکرد قبلا نیز برای روسیه موثر واقع شده است. کمتر از یک سال پیش، در بهار ۲۰۲۱، روسیه حدود یکصد هزار نیرو را به طرف مرز اوکراین انتقال داد.
این امر باعث تماس بایدن با پوتین شد. ناگهان آمریکا در کنار صحبت کردن، گوش می داد. نشستی برای دو ماه بعد ترتیب داده شد و روسیه به نمایش قدرت نظامی اش در نزدیکی مرز روسیه – اوکراین پایان داد.
رویارویی، تحریم ها، مداخله و جهانی تک قطبی به رهبری آمریکا، تشکیل مشارکت راهبردی روسیه و چین را سرعت بخشیده است.
این مشارکت نه از روی قصد خصمانه نسبت به آمریکاست، بلکه بیشتر به منظور مقابله با جهان تک قطبی آمریکا طراحی شده است.