محمدرضا مقدسیان در گفتگو با خبرنگار سینمایی ایرنا و با اشاره به فیلم سینمایی بیرو، گفت: باید از چند جهت به فیلم بیرو توجه ویژه کرد. ضعف‌ها و مشکلاتش را مانند آثاری که در جشنواره است به‌تنهایی نبینیم.
وی گفت: علی‌رغم همه ضعف‌هایی که در فیلم بیرو و کارگردانی آن وجود دارد اما یک نکته بسیار مهم هم است و آن این است که ما باید هر حرکتی را که تلاشی برای معرفی، تقدیر و تمجید از قهرمان‌های ملی‌مان است، قدر بدانیم.
وی افزود: این قهرمان می‌تواند علیرضا بیرانوند باشد یا دست‌فروشی که پرستاران را از کلینیکی که دچار حریق شدند نجات می‌دهد. باید کسانی که فیلم ساختن و پرداختن به آنان بهانه‌ای است برای داشتن فیلم‌نامه‌ها و ساخت فیلم‌های قهرمان محور، ارج نهاد.
وی ادامه داد: فیلم‌های قهرمان محور، فیلم‌هایی هستند که خلأ آن در سینمای ایران به‌شدت احساس می‌شود و تولید آنان را باید به فال نیک گرفت.
بیرو فیلم خوبی برای سینمای کودک و نوجوان است
مقدسیان گفت: اینکه بتوانیم قهرمان‌های زنده را به تصویر بکشیم یعنی کسانی که در کنارمان نفس می‌کشند و برای این مملکت باعث افتخار هستند اتفاق خوبی است. گرچه بیرو در جشنواره فیلم فجر به نمایش درآمد اما فیلم خوبی برای سینمای کودک و نوجوان است.
مقدسیان افزود: اگر ما شیوه کارگردانی و داستان‌پردازی این فیلم را بدون اینکه آن را جزئی از جهان کودک و نوجوان تصور کنیم نقد کنیم ممکن است ایرادات بسیار جدی در آن وجود داشته باشد اما اگر بپذیریم که مخاطب این فیلم کودکان و نوجوانان هستند این فیلم، فیلمی خوش‌ساخت و خوش ریتمی است که می‌تواند تا حد مثبت قدمی رو به جلویی باشد چرا که قهرمان محور است و برای رده سنی کودک و نوجوان.
این منتقد ادامه داد: طبیعتاً به لحاظ کیفی بیش‌از یک ستاره نمی‌توانم به این فیلم بدهند اما بیرو در سینمای مرتضی عباس علی میرزایی منسجم‌ترین و بهترین کار به نسبت کارنامه کاری اوست.
مقدسیان گفت: حتی این فیلم را بهتر از ساخته قبلی این کارگردان یعنی فیلم انزوا می‌دانم چراکه هم تکلیفش با خودش مشخص است و هم فیلمی کم ادعاست که می‌تواند مخاطب کودک و نوجوان را سرگرم کند.
وی در پاسخ به این پرسش که آیا این فیلم، فیلمی بلاتکلیف است که مشخص نیست برای کودک ساخته شده یا بزرگسال گفت: این فیلم کاملاً برای رده سنی کودک و نوجوان ساخته شده‌است.
وی گفت: شاید رگه‌هایی از بزرگسالی در آن باشد اما این رگه ها قطعا برای پدران و مادرانی است که با فرزندانشان راهی سینما می‌شوند؛ اما بخش عمده کار برای کودکان و نوجوانان است همچنان که بخش روایی و بصری فیلم هم برای این رده سنی است.
وی ادامه داد: در صحنه‌هایی و سکانس‌هایی که روایت در زمین فوتبال ساخته شده‌است، کاملاً تداعی‌کننده انیمیشن فوتبالیست‌ها است و فضا به‌شدت فانتزی و تخیلی است که بیشتر تلاش دارد تا مخاطب کودک و نوجوان را تهییج کند.
این منتقد گفت: در نتیجه اگر با این نگاه به این فیلم توجه کنیم که برای این رده سنی ساخته‌شده، حجم و هضم آن برای ما راحت‌تر باشد.
وی افزود: باید توجه داشت که فیلم‌سازی برای کودک و نوجوان در همه دنیا به‌همین شکل است که رگه‌هایی از بزرگسالی را در نظر می‌گیرند برای اینکه بزرگسالان هم بهانه‌ای برای همراه شدن با کودکان و نوجوانان در تماشای چنین فیلم‌هایی داشته باشند.
مقدسیان در پاسخ به منتقدانی که ساخت این فیلم برای بیرانوند را زود دانسته و بر این عقیده اند که قهرمانان بسیاری در اولویت ساخت چنین تولیداتی قرار دارند گفت:اصل این حرف درست است اما من با آن مخالفم؛ دلیلم برای این پارادوکس این است که در سینمایی که ما به هیچ‌یک چهره‌ها از جوان یا پیر و یا زنده یا متوفی نپرداخته‌ایم همین‌که کسی چنین اثر و مسیری را با همه مشتقاتش فراهم کرده‌است که به چنین سوژه‌ای بپردازد را باید به فال نیک بگیریم.
این منتقد گفت: همه کسانی که به این فیلم ایراد می‌گیرند که چرا بیرانوند؟ احتمالاً پیش‌تر از این موضوع صحبت می‌کردند که چرا سینمای قهرمان محور نداریم، اما حالا که چنین فیلمی در سینمای قهرمان محور داریم به‌رغم همه ضعف‌ها و مشکلاتش با این نگاه تخطئه گر را کنار بگذاریم چرا که با آن به‌جایی نمی‌رسیم.
وی افزود: هر شخصیتی را که بخواهیم بسازیم گروهی هستند که اولویت‌های دیگری دارند. این صحبت‌ها و اظهارنظرها کمکی به سینمای ایران نمی‌کند.
مقدسیان در پایان گفت: باید از سینماگرانی مانند کارگردان این فیلم تقدیر و آنان را تشویق کنیم که در مورد سایر شخصیت‌ها هم چنین فیلم‌هایی را بسازند وگرنه با حرف‌وحدیث فیلم ساخته نمی‌شود. اگر واقعاً قرار است که کاری کنیم که حال سینما بهتر شود به‌جای اینکه دنبال ایراد باشیم و هر رخدادی را تخطئه کنیم بهتر است، نگاه مشفقانه داشته‌باشیم و نقد منصفانه کنیم.