به گزارش خبرنگار سینمایی ایرنا، نشست خبری فیلم «بی‌مادر» در پنجمین روز چهلمین جشنواره فیلم فجر با حضور سید مرتضی فاطمی به عنوان نویسنده و کارگردان، محمدرضا مصباح و علی اوجی به عنوان تهیه‌کننده، پژمان جمشیدی، پردیس پورعابدینی و میترا حجار به عنوان بازیگر، مسعود سلامی به عنوان فیلمبردار، سهیل دانش اشراقی در نقش طراح صحنه، حسین قورچیان به عنوان صداگذار و بابک اردلان در نقش صدابردار برگزار شد.
سید مرتضی فاطمی،کارگردان درباره ایده این فیلم گفت: لحظه اولی که ایده این فیلمنامه به ذهنم رسید در حال مطالعه یک کتاب بودم تا این که پرسشی فلسفی در ذهنم شکل گرفت. بچه ای را تصویر می کردم که بین دو مادر، مادر خونی و مادری که همه وظایف مادرانگی را در حق بچه ادا کرده، گیر کرده است و می‌خواستم ببینم این بچه کدام یک را به عنوان مادر خود انتخاب می‌کند.
فاطمی در ادامه درباره انتخاب امیر آقایی به عنوان بازیگر نقش اول مرد این فیلم تصریح کرد: انتخاب امیر آقایی ربطی به شباهت نقش به کاراکتر او در فیلم بدون تاریخ، بدون امضا نداشت و مجموعه‌ای از پارامترها را در نظر گرفتیم. جهان شخصی آقایی به جهان دکتر امیر علی موذن فیلم ما نزدیک بود و از این جهت برای این کاراکتر انتخاب شد.
کارگردان بی‌مادر درباره همکاری با کودکان خردسال در این فیلم بیان کرد: امیررضا جوکار از بین انبوهی از کودکان انتخاب شد. او یک کودک ۵ ساله واقعی است شیرینی و هوشی که داشت مطمئنم کرد که باید نقش عرفان را بازی کند. اما باید در نظر داشته باشید حتی اگر یک بچه فوق العاده با استعداد باشد هم ممکن است نتواند جلوی دوربین توانایی‌های خود را بروز دهد. با بچه‌ها حسابی دوست بودیم و یادم می‌آید شب‌ها با امیررضا فوتبال بازی می‌کردیم. مجموعه ای از این عوامل باعث شد امیررضا در سن ۵ سالگی انقدر خوب بدرخشد.
فاطمی در بخش دیگری از اظهاراتش درباره موسیقی فیلم که برعهده بامداد افشار بود، تصریح کرد: وقتی فیلم تمام شد گزینه های زیادی برای موسیقی وجود داشت، اما افشار پیش‌تر در جشنواره فجر خوش درخشیده بود و نبوغ و فهم بسیار خوبی دارد. در سکانسی از فیلم بی‌مادر یک لالایی افغانستانی داریم و بامداد ایده ای از لالایی هراتی داشت و در نهایت موسیقی این فیلم انجام شد.
موضوع فیلم، چیزی فراتر از رحم اجاره ای است
فاطمی درباره تمرکز فیلم روی سوژه رحم اجاره‌ای گفت: این داستان در بستر موضوعی به‌نام رحم اجاره‌ای روایت می‌شود اما موضوع ما چیزی فراتر از موضوعی مثل یک رحم اجاره ای است. می‌خواستیم نوعی خودپرسشگری مطرح کنیم تا مخاطب از خودش بپرسد اگر جای تک تک این کاراکترها بود در چه موقعیتی قرار می گرفت.
این فیلمساز در ادامه درباره تاثیر تحصیلات خود در رشته فلسفه روی این فیلم گفت: من معتقدم سینما و فلسفه در نقطه با هم تلاقی دارند و بهترین محفل برای ایجاد این پرسش‌ها در بطن قصه‌ها است. نویسندگی یعنی فلسفه را به قصه تبدیل کنیم و کارگردانی یعنی هدایت قصه در اخلاق کاراکترها.
پژمان جمشیدی در پاسخ به این سوال که کت و شلوار سیمرغ دوخته‌اید، گفت: هنوز برای این کار خیلی زود است. من به سیمرغ گرفتن فکر نمی‌کنم و باید بازی همه عزیزان را نگاه کرد و بعد نظر داد. نقدهایی که می‌خوانم مرا دلگرم می‌کند اما به سیمرغ فکر نمی‌کنم، هر کسی برنده سیمرغ شود قسم می‌خورم خوشحال شوم.
هر نقشی که دوست داشته باشم بازی می‌کنم
وی در پاسخ به این که آیا در فیلم بی‌مادر بازی کرده تا توانایی خود را در بازی در نقش‌های مختلف به رخ بکشد، گفت: نگاه من به سینما به اندازه شما حرفه‌ای نیست و اگر احساس کنم فیلمنامه‌ای به نگاه خودم خوب است و نقشم را دوست دارم، قطعا در فیلم حضور خواهم داشت و برمبنای احساسم پیش می‌روم.
مادرانگی فطری به دادم رسید
پردیس پورعابدینی، بازیگر این فیلم، درباره بازی به عنوان نقش مادر گفت: این کاراکتر بسیار از من دور بود، هم از لحاظ جایگاه مادری و هم از لحاظ سنی. اما سعی کردم با کاراکتر قصه همراهی کنم و درکش کنم.
پورعابدینی در بخش دیگری از صحبت‌هایش گفت: من مادر نیستم اما به این اعتقاد دارم که درون همه ما زنان روح مادرانگی دمیده شده و بازی کردن در آخرین سکانس برایم بسیار سخت بود و هنوز هم درگیر آن لحظه هستم. وقتی فاطمی لالایی افغانستانی را برای ما گذاشت واقعا گریه کردم و درگیر آن حال و هوا هستم.
بی‌مادر سلیقه هیات انتخاب بود
محمدرضا مصباح، تهیه کننده اثر، درباره حضور فیلم بی‌مادر در بخش رقابتی جشنواره فجر گفت: سلیقه هیات انتخاب به این شکل بود که فیلم سینمایی بی‌مادر در جشنواره باشد و به سلیقه هیات انتخاب احترام می‌گذاریم و امیدواریم که سلیقه هیات
داوران هم منطبق بر هیات انتخاب باشد.
وی در پایان در پاسخ به این که آیا فیلم در راستای سیاست‌های دولت درباره فرزندآوری است، گفت: به سیاست‌های دولت خیلی فکر نمی‌کنیم. ما فیلمساز مستقلیم و فیلم خودمان را می‌سازیم.