به گزارش ایرنا، قیام مردمی بحرین علیه جنایات رژیم آل خلیفه که از 14 فوریه سال 2011 (25 بهمن 1389) آغاز شده، با وجود روزه سکوت نهادهای بین‌المللی و حقوق بشری در برابر اقدامات سرکوبگرانه رژیم حاکم در بحرین، به صورت مستمر ادامه دارد.
مردم بحرین پیش از انقلاب ۱۴ فوریه یعنی تا سال ۱۹۷۱ میلادی با انگلیسی‌ها مبارزه می‌کردند و از آن زمان تا سال ۲۰۱۱ به صورت جسته و گریخته برای ایجاد یک حکومت ملی و نه حکومت موروثی، علیه دولت آل خلیفه به پا خواسته‌اند.
از 14 فوریه 2011 (یازده سال پیش)، فعالان سیاسی و مدنی بحرین برای تحقق مطالبات مدنی و انجام اصلاحات سیاسی در این کشور کوچک حاشیه خلیج فارس گام برداشته‌اند، اما به دلیل سرکوبگری‌های شدید آل خلیفه و بازداشت‌های خودسرانه در رسیدن به اهداف خود یعنی پیروزی هنوز موفق نشده اند.
مطالعات انقلاب بحرین پس از ۱۴ فوریه ۲۰۱۱ نشان می‌دهد، مردم این کشور که از مدت‌ها پیش برای انجام اصلاحات سیاسی در این کشور تلاش کرده اند، از ابتدا خواستار تغییر قانون اساسی این کشور که بر اساس آن انتخابات آزاد مجلس برگزار شود و مجلس نیز حق سوال از پادشاه را داشته باشد، یعنی اینکه نظام پادشاهی مشروطه در این کشور برقرار شود، بوده اند.
دوم، پادشاه حق انتصاب نخست وزیر به عنوان شخص اول اجرایی کشور را نداشته باشد و نخست وزیر باید بر اساس رای مردم و از طریق صندوق‌های رای برگزیده شود و شخص اجرایی کشور منصوب پادشاه نباشد، ضمن آنکه مجلس نیز بر دولت نظارت کند و وزرا باید از آن رای اعتماد بگیرند.
بازگشت تبعید شدگان، آزادی زندانیان سیاسی، لغو ممنوعیت تشکیل احزاب، آزادی بیان و مطبوعات، برابری میان همه گروه‌ها ازجمله اکثریت شیعه و اقلیت سنی، توقف دستگیری آزادی خواهان و لغو سانسور از دیگر خواسته معترضان بود.
اما پادشاه بحرین به جای توجه کردن به مطالبات اولیه معترضان طی این 11 سال، دستور کشتار مردم و جنایات در حق معترضان مسالت‌جو زده است و برای سرکوب بیشتر اعتراضات مسالمت‌آمیز دست به دامن سعودی‌ها شد؛ تا جایی که نظامیان و نیروهای امنیتی سعودی را با هدف سرکوب معترضان و تخریب مساجد، حسینیه‌ها و برهم زدن مناسک دینی شیعیان وارد بحرین کرد.
مخالفان رژیم آل خلیفه بر این باورند که رژیم سعودی با فرستادن یک هزار نیروی نظامی و امنیتی به این کشور، دست به «اشغال» کشورشان زده و آن را نوعی «اعلان جنگ» برشمردند.
جمعیت اسلامی الوفاق که بزرگترین اپوزیسیون بحرین محسوب می‌شود، این اقدام سعودی‌ها را اعلان جنگ علیه غیرنظامیان و معترضان مسالت جو اعلام کرده و در واکنش به همکاری ریاض - منامه برای سرکوب قیام مردمی بحرین تاکید کرده که «هرگونه ورود ادوات و یا هواپیماهای بمب افکن و جنگی به مرز هوایی و یا زمینی بحرین، به مثابه اشغال نظامی و اعلام جنگ علیه مردم این کشور است».
از سوی دیگر، بحرین یکی از متحدان اصلی نظامی آمریکا در منطقه می باشد و پایگاه های نظامی و دریایی و لجستیگی آمریکا در خلیج فارس در آب‌های این کشور واقع شده و این سرکوب‌گری‌ها یقینا تحت حمایت و پشتیبانی و همراهی کشور آمریکا که مدعی است مهد تمدن و دموکراسی! در جهان است، صورت می‌گیرد.
علاوه بر این، اکنون بیش از یک است که پادشاه بحرین در چارچوب توافق عادی سازی روابط و سازش با رژیم صهیونیستی را علنی کرده تا رسما پای صهیونیست‌ها را هم به بحرین باز کند و در سرکوب قیام مردمی بحرین از وجود صهیونیسم در عرصه نظامی و اطلاعاتی و امنیتی بهره ببرد.
رژیم آل خلیفه از ۱۴ فوریه ۲۰۱۱ تاکنون یعنی زمان قیام مردمی علیه خود، تاکنون بیش از ۱۱ هزار شهروند بحرینی را به اتهامات واهی بازداشت و از شمار زیادی از مخالفان سلب تابعیت کرده است.
سازمان عفو بین‌الملل سال گذشته در بیانیه‌ای اعلام کرده بود که پس از گذشت ۱۰ سال از خیزش مردمی بحرین، بی‌عدالتی سیستماتیک در این کشور شدت گرفته، به طوری که ظلم سیاسی تمام فضاها برای آزادی بیان را مسدود کرده است.
بیانیه ائتلاف 14 فوریه بحرین به مناسبت یازدهمین سالروز قیام مردمی
ائتلاف 14 فوریه بحرین به مناسبت یازدهیمن سالروز قیام مردمی علیه آل خلیفه بیانیه صادر کرده که در ذیل آمده است:
قیام 14 فوریه سال 2011 بحرین پس از سال‌ها دروغگویی، فریبکاری و نفاق رژیم آل خلیفه برای دور زدن مطالبات مشروع بحرینی‌ها و ممانعت از مشارکت مردم در تصمیم گیری‌های سیاسی، به وقوع پیوست.
برخی از احزاب اپوزیسیون تلاش کردند تا اصلاحاتی را از زیر گنبد پارلمان مسخ شده انجام دهند، اما این تلاش‌ها بی‌نتیجه بوده است، بنابراین قیام 14 فوریه 2011 میلادی که توسط جوانان انقلابی مقاومت آغاز شد، شعله‌ور شد و اکثریت مردم در میدان اللؤلؤة و در عرصه بی‌سابقه تاریخی به آن پیوستند تا به استبداد و رژیم دیکتاتوری توتالیتر پایان دهند.
قیام 14 فوریه آمد تا تاریخ سیاسی جدیدی را در بحرین بنویسد و زلزله‌ای ایجاد کند که اثرات آن هنوز ادامه دارد . قیام مردمی 14 فوریه آمد تا حقوق لازم و ضروری ملی را محقق و لازم الاجرا کند که برجسته‌ترین آن ایجاد یک نظام سیاسی کثرت‌گرا است که مشروعیت وجودی خود را از اراده مردمی می گیرد.
قیام 14 فوریه آمد و خواستار سرنگونی نظام سلطنتی توتالیتر و خروج آل خلیفه از بحرین و پایان دادن به استبداد و دیکتاتوری و استقرار یک نظام سیاسی دموکراتیک کثرت گرا شد و در این راه صدها نفر از بهترین فرزندان بحرین فدای آزادی و کرامت کشور شده‌اند.
اهداف انقلاب ائتلاف 14 فوریه در پایان بیانیه خود که دیروز (13 فوریه) به مناسبت یازدهمین سالگرد قیام مردمی منتشر کرد، به شرح زیر است:
1- ما و ملت بحرین تا رسیدن به اهداف شهدا، به جهاد و مبارزه ادامه خواهیم داد و پرچم انقلاب تا رسیدن به نصرت موعود الهی با سقوط دیکتاتوری (رژیم آل خلیفه) و رهایی مردم ما از دوران تاریک ظلم و ستم، برافراشته باقی خواهد ماند.
2- ما برای دستیابی به تغییر، ایجاد معادلات جدید و برپایی یک حکومت واقعی شهروندی روی توانایی‌های مردم، مردان، زنان و جوانان خود حساب می‌کنیم.
3- ما کاملاً متقاعد شده‌ایم که کلید تحول دموکراتیک در برچیدن پایگاه‌های نظامی آمریکا، انگلیس و رژیم صهیونیستی و اخراج آنها از بحرین است.