به گزارش ایرنا، نتایج تازه ترین مطالعات انجام گرفته حاکی از آن است که کشورهای آفریقایی بویژه فقیرترین مناطق این قاره مجبورند میلیاردها دلار در سال برای انطباق با شرایط اقلیمی هزینه کنند که خطر فقر عمیق‌تر را برای آنها به ارمغان خواهد آورد.
بر اساس نتایج تحقیقات اندیشکده «پاور شیفت آفریکا - Power Shift Africa»، در اتیوپی به تنهایی ۶ درصد تولید ناخالص ملی برای مقابله با پیامدهای آب و هوایی هزینه می‌شود که معادل هزینه کرد بیش از ۱ دلار برای ترمیم خسارت‌های ناشی از بحران آب و هوایی به ازای هر ۲۰ دلار درآمد ملی در این کشور است.
آنچه که برای مقابله با بحران آب و هوایی در قاره آفریقا هزینه می‌شود، موجب انحراف سرمایه گذاری بالقوه از مدارس و بیمارستان‌ها شده و این قاره را به سوی فقر عمیق‌تری سوق می‌دهد.
این گزارش ، پیامدهای ناشی از بحران آب و هوایی در سراسر جهان با در نظر گرفتن سیل، خشکسالی، موج گرما و طوفان که بر سیستم‌های غذایی، منابع آب و زیرساخت‌ها تأثیر می‌گذارند، را نشان می دهد.
با افزایش دما در دهه‌های اخیر و آشکار شدن پیامدهای شدید آن در سراسر جهان تلاش‌ها برای تقویت زیرساخت‌ها و جوامع تا حدود زیادی متوقف شده و در این میان، آفریقا با وجود این که کمترین نقشی هم در ایجاد این بحران نداشته یکی از مناطقی است که بیشترین خسارات ناشی از این بحران را متحمل شده است.
طبق نتایج تحقیقات اندیشکده پاور شیفت آفریکا با عنوان «تطبیق یا مرگ - Adapt or Die»، کشورهای آفریقایی به طور متوسط ۴ درصد تولید ناخالص ملی خود را صرف مقابله با پیامدهای بحران آب و هوایی می‌کنند. کشورهای فقیری که مسوولیت آنها در قبال انتشار گازهای گلخانه‌ای چندین برابر کمتر از کشورهای توسعه یافته یا اقتصادهای بزرگ در حال ظهور مانند چین است.
به عنوان نمونه در سیرالئون با وجود این که مردمانش تنها مسوول تولید حدود ۲/ درصد انتشار گازهای گلخانه‌ای هستند باید سالانه ۹۰ میلیون دلار برای سازگاری با بحران آب و هوایی هزینه کنند. در حالی که مردم آمریکا حدود ۸۰ برابر بیشتر از این رقم گازهای گلخانه‌ای تولید می‌کنند.
«محمد ادو - Mohamed Adow» مدیر اندیشکده پاور شیفت آفریکا این گزارش را نشان دهنده عمق بی‌عدالتی در بحران آب و هوایی عنوان کرده و می‌گوید: برخی از فقیرترین کشورهای جهان مجبور به استفاده از منابع کمیاب برای سازگاری با بحرانی هستند که نقشی در ایجاد آن ندارند. به گفته او، این کشورها با وجود کوچکترین نقش در تولید کربن در مقایسه با کشورهای ثروتمند جهان از خشکسالی، طوفان و سیل رنج می‌برند که این حوادث منابع مالی عمومی این کشورها را متاثر از خود کرده و از توانایی آنها در مقابله با دیگر مسائل می‌کاهد.
به گفته او، قاره آفریقا بعضی از مرگبارترین و پرهزینه‌ترین فجایع اقلیمی را تجربه کرده است. خشکسالی‌ها در شرق آفریقا که انتظار می‌رود تا اواسط سال ۲۰۲۲ ادامه پیدا کنند، جوامع را به مرز فروپاشی می‌رساند.
ادو از کشورهای توسعه یافته که در اجلاس بیست و ششم آب و هوای سازمان ملل متحد Cop۲۶ که دو برابر شدن منابع موجود برای کمک به کشورهای فقیر به منظور سازگاری با بحران آب و هوایی را وعده داده بودند، خواستار کمک مالی بیشتر برای کشورهای آفریقایی برای مقابله با بحران آب و هوایی شد.
این کشورها در سال ۲۰۰۹ قول دادند که سالانه یکصد میلیارد دلار برای کمک به کشورهای فقیر برای کاهش میزان انتشار گازهای گلخانه‌ای و مقابله با پیامدهای بدی آب و هوا فراهم کنند که تاکنون از عمل به این وعده کوتاهی کرده‌اند و بودجه‌ها برای احداث مزارع بادی و پنل‌های خورشیدی هزینه شده است.
در تحقیقات اندیشکده پاور شیفت آفریکا برنامه‌های سازگاری ملی با بحران آب و هوایی هفت کشور آفریقایی که به سازمان ملل ارسال شده بود مورد بررسی قرار گرفته است. این کشورها شامل اتیوپی، کنیا، لیبریا، سیرالئون، آفریقای جنوبی، سودان جنوبی و توگو است.
در سیل سال گذشته در سودان جنوبی که دومین کشور فقیر جهان محسوب می‌شود ۸۵۰ هزار نفر آواره شدند و بیماری‌های واگیردار این کشور شایع شد. در این کشور سالانه ۳۷۶ میلیون دلار برای سازگاری با بدی آب و هوا هزینه می‌شود که حدود ۳. ۱ درصد تولید ناخالص ملی آن است.
چندی پیش هم، برنامه جهانی غذای سازمان ملل اعلام کرد خشکسالی حدود ۱۳ میلیون نفر را در شاخ آفریقا با گرسنگی شدید مواجه کرده است.