به گزارش ایرنا، صبحگاه نهم اسفندماه سال ۶۲ روح پاک غلامرضا بازدار این طائر قدسی و عاشق آسمانی با گلوله مستقیم تانک دشمن بعثی به عرش اعلی پر کشید و عالمی از تعهد ، تخصص ، استعداد و هوش سرشار و نام آوری گمنام به بلندای مجاهدت و مقاومت تاریخ دفاع مقدس منتقل گردید.
شهید غلامرضا بازدار در کِسوَتِ جوانترین سردار میادین جنگ حق علیه باطل بعنوان جانشین گردان حماسه آفرین ۵۰۵ از لشگر پیروز حضرت امیر (ع) استان ایلام در اوج تهوّر و نهایت فداکاری غیرت و غوغا را در هم آمیخت و با اعجاز عشق و آزادگی ، به شکارچی تانک های دشمن متجاوز معروف و لقب گرفت.
رزمنده روشن ضمیری که شهامت ، شجاعت و شیدایی اش در عملیات‌های مُهِم محرم ، والفجر سه و پنج و انس این جهادگر جان برکف با تیر و تانک و ترکش و تفنگ باید از فراز تپه ۲۳۰ چنگوله پرسید و جویا شد.
رزم آوری با بصیرت که مدت‌های مدید پیکر پاکش مَامِن و منزلگاه سُرب های سرد و دشنه های داغ دوران دفاع مقدس بود و وجودش سرشار از سودای سعادت.
سلطان سَربِداری که بر قلب نیروهایش فرماندهی می کرد و در همه عملیات های سخت و نفسگیر ، پیش قراول آنان بود و پرچمدار همرزمانش و با تکیه بر طهارت روح و تقوای دل، توانست به تنهایی با تهاجم تانک‌های ارتش متجاوز بعثی بجنگد و در حیرت و حسرت فرماندهان و خارج از محاسبات خاص نظامی ، آنها را متوقف ، منفعل و مجبور به عقب نشینی کند.
او الگویی سازنده برای همرزمانش بود که با تاسی عملی از سیره حضرت امام (ره) فکر میز و مدرسه و منزل و مرخصی را از سیر زندگی خویش خارج و ۲ نوبت مجروحیت خود را نیز کتمان نمود و پس از ترخیص از بیمارستان مستقیم به میادین جنگ و جهاد می رفت و دوران نقاهتش را هم کنار دوستان سنگرنشینش سپری می‌کرد.
شهید غلامرضا بازدار ، آنکه با چشمِ نافذ و ایمان عمیقش بَرَ هوت خشک جان را به باغ بهشت تبدیل کرد، این جوان با روحی بزرگ ، ساکن آسمان بود و میهمان زمین که نشان را در نبودن می دید و میز را در خاکریز و زر و سیم را نیز در سنگر می جست.
این سردار بیقرار و مجنون ، سحرگاه هشتم اسفندماه سال ۶۲ درحالیکه گل های سبز و سرُخ و نیلوفری آخرین ماه سال، بهار را نوید می‌داد و سُفره هفت سین را تداعی می کرد، در عملیات والفجر پنج با اصابت تیر مستقیم تانک تجاوزگران تکریتی بر نقطه نهایی تپه معروف ۲۳۰ چنگوله به درجه رفیع شهادت نائل آمد.
پیکر پاکش همچون قمرِ مُنیر بنی هاشم (ع) پرپر شد و در ۲ نوبت توسط همسنگرانش با استفاده از تاریکی شب به پشت جبهه لشگریان اسلام منتقل گردید و در گلزار معطر شهیدان همیشه جاوید شهرستان دهلران در دل خاک آرام گرفت.