به گزارش ایرنا، تو آمدی وقتی که دنیای آن روزگاران سیاه تر از شب ظلمانی و ابرهای تیره جاهلیت و خرافات آسمان دلهای مردم آن دوران را پوشانده بود.
من آن اعصار نبوده ام، اما داستان ها خوانده ام از تاریخ این معلم سختگیر بی اغماض دهر، از عهدی که تو در آن زیسته بودی.
روزگاری که کشتن و زنده به گور کردن دختران نوباوه فضیلتی بود تا پدران خانواده ننگ داشتن فرزند مونث را از شانه هایشان بتکانند.
آنگاه که شرف خاندان عرب به میزان جنگ آوری و کشته شدگان در جنگ ها بود و غارت کاروان ها و خوردن مردار و نوشیدن خون مباح بود.
وقتی برگزیده شدی که زنان انسان و دارای جایگاه نبودند، بلکه اشیا و کالاهایی در استثمار مردان قبیله و قابل خرید و فروش و دختردار شدن فعلی ممنوعه و گناهی سنگین بود.
بت های سنگی و چوبی خدایانی مهم و باارزش بودند که کسی یارای مقابله با آنها را نداشت و جاهلیت عامه این خدایان را محلی برای زراندوزی بتخانه داران کرده بود.
تو در آن روزگاران سیاه زیستی اما تافته ای بودی جدا بافته از مردم کوردل عصرت و همگان معترف به سجایای اخلاقیت بودند و محمد امینت می خواندند چرا که تو نمونه کامل انسانیت بودی حتی پیش از بعثتت، همان انسانیتی که مقامش از جایگاه فرشتگان ولاتر و برتر است.
دلیل اصلی خلقت خداوند از جهان هستی بودی و کائنات وامدار خلقت توست و مایه مباهات پروردگارت هستی و افتخار و تاج سر بشریت.
وقتی که به حکم پروردگارت مبعوث شدی به عنوان آخرین فرستاده و بازمانده از نسل انبیا می دانستی کاری بس دشوار در پیش روی داری.
بدون شک هیچ پیامبری به اندازه تو اذیت نشد و رنج نکشید و خون دلها نخورد، تو عصاره همه پیامبران پیش از خودت بودی که در کوره سختی ها آبدیده و فولاد گشتی.
تو با قومی رو در رو شدی که حتی از فرزند و جگرگوشه خود به علت ننگ دختر بودن راحت می گذشتند و زنانشان را چون کالایی کم ارزش مبادله می کردند و قمار و شراب برایشان حکم زندگی داشت.
تو آمدی به جنگ دلهای سنگی، سنگ هایی سخت از جنس خارا، اما تو از پای ننشستی و جسورانه و بی پروا با بعثتت بتکده ها را با آن همه جایگاه و شرافتی که در بین مردم داشتند از رسمیت انداختی، زنان و بردگان را کرامت انسانی بخشیدی، ناجی زندگی دختران بیگناه شدی.
ارزش انسانی را از میزان کشته شدگان در جنگ های قبیله ای و راهزنی به تقوا و نیک سیرتی مبدل ساختی و همه اعم از فقیر و غنی، ارباب و برده ، زن و مرد را برابر خواندی و تقوا را معیار ارزش انسان ها برشمردی و خوردن مردار، شراب و خون را حرام کردی و قمار را ممنوع.
خون دلها خوردی تا دل سنگی مردمان را به موم تبدیل کنی، تو به فرموده قرآن کریم برای احیای مکارم اخلاق و صفات حسنه در میان جاهل ترین مردمی که آن روزکاران می زیسته اند، مبعوث شدی و به نیکی ماموریتت را به سرانجام رساندی.
اکنون که بیش از یک هزار و ۴۰۰ سال از بعثتت و عروجت می گذرد، تاریخ به نیکی از تو یاد می کند و نامت بلندآوازه ترین نامهاست که هر شبانه روز در تمام گیتی و هرجا مسلمانی هست، اذان محمدی طنین انداز می شود و نماز هیچ فردی بدون شهادت و گواهی بر رسالتت مقبول نیست.
ما مردمان این دوره با اینکه تو را ندیده ایم، اما هنوز هم وامدار سجایای اخلاقی و رفتاری تو هستیم، هرچند جاهلان عصر مدرنیته همچون همتایان خود در دوران جاهیلتِ عهد تو سعی زیادی دارند نور رسالتت را خاموش کنند، اما آنها غافلند از اینکه تو به همراه کتاب آسمانیت قرآن معجزه جاوید و ابدی خداوندگاری و هرگز خاموش نمی شوی.
ستاره ای بدرخشید و ماه مجلس شد
دل رمیدهٔ ما را رفیق و مونس شد
نگار من که به مکتب نرفت و خط ننوشت
بغمزه مسئله‌آموز صد مدرّس شد