خیز اوکراین برای عضویت در اتحادیه اروپا
«ولادیمیر زلنسکی»، رئیس جمهوری اوکراین از آغاز حمله روسیه به کشورش تقلای شدیدی را برای عضویت در اتحادیه اروپا و ناتو آغاز کرده است.
روسیه به دنبال ماه ها هشدار به اوکراین درباره تلاش کی یف جهت پیوستن به اتحادیه اروپا و ناتو بود که ورود به خاک اوکراین را که «عملیات ویژه» نامگذاری کرده، کلید زد.
به واقع عامل اصلی تحریک و وقوع جنگ در منطقه همین اصراری بود که رئیس جمهوری اوکراین تقریبا از یک سال پیش در سطح رسانه ها و لابی های خود دنبال می کرد.
این در حالی است که عضویت در اتحادیه اروپا یک روند و پروسه بسیار دشوار را طلب می کند، به طوری که ترکیه از اعضای ناتو با وجود سال ها تلاش از سال 2005 هنوز موفق به ورود به اتحادیه و پذیرفتن از سوی اروپایی ها نشده است.
زلنسکی عملیات ارتش روسیه و حمله به کشورش برای پیوستن به اتحادیه اروپا را به هر قیمت، امری غیرممکن و محال نمی داند به همین دلیل به طور صریح خواستار دور زدن قوانین اتحادیه با عنوانی جدید مانند «رویه جدید» هم شده است.
با وجود همه اینها رئیس جمهور اوکراین خودش هم می داند که چنین رویه ای از نظر حقوقی پیش بینی نشده است. جدای از این، زلنسکی این را هم باید مورد توجه قرار دهد که اصرارش بیهوده است، چرا که اگر اتحادیه اروپا قصد تقابل و رویارویی با روسیه را ندارد و در صورت پذیرش اوکراین، اتحادیه در عمل یا باید ضعف و شکست خود را بپذیرد یا با روسیه وارد جنگ شود.
افزون بر همه اینها، پذیرش اوکراین، بدون در نظر گرفتن شرط ها و بخشنامه ها و قوانین سفت و سخت اتحادیه، خشم ترکیه را هم برخواهد انگیخت که سال های متمادی است، درپشت درهای بسته اتحادیه اروپا معطل مانده است.
عضویت در ناتو
گسترش ناتو به سوی شرق از اصلی ترین تحریکات آغاز جنگ جاری در اوکراین بوده است و روس ها هم ازسال ها پیش همواره به این موضوع اشاره داشتند.
روس ها همواره تاکید کرده اند که گسترش ناتو به شرق «خط قرمز» آنهاست و به هیچ وجه کوتاه در این زمینه مقابل غربی ها کوتاه نخواهند آمد. حتی اگر به قیمت عملیات نظامی هم تمام شود.
روزنامه آلمانی «اشپیگل» 30 بهمن 1400 در گزارشی از وجود یک سند که پیشتر محرمانه بود و از بایگانی ملی بریتانیا بازیابی شده، اشاره کرد که در آن کشورهای غربی متعهد شده بودند که ناتو به سمت شرق گسترش پیدا نکند.
این سند به مذاکرات میان وزیران امور خارجه وقت آمریکا، انگلیس، فرانسه ، شوروی سابق جمهوری دموکراتیک آلمان و جمهوری فدرال آلمان در ۶ مارس ۱۹۹۱ در شهر بُن آلمان مربوط است.
اما آمریکایی ها و اروپایی ها از 1990 به این سو گام به گام و در یک روند کم شتاب مرزهای ناتو را به سمت شرق و بیخ گوش روسیه گسترش دادند که به اعتقاد بسیاری از کارشناسان مستقل عامل مهم تحریک مسکو برای اقدام نظامی بوده است.
حالا با اوج گیری بحران اخیر، به غیر از اوکراین برخی دیگر کشورهای منطقه مانند فنلاند و گرجستان نیز چنین درخواست هایی را مطرح کرده اند که این امر می تواند به مثابه بنزین پاشیدن روی شعله های بحران اوکراین تلقی شود.
درخواست های خارج از قاعده برای پیوستن به اتحادیه اروپا و ناتو فضای بی اعتمادی میان طرف های منازعه را تشدید و طرفین را برای حرکت به سمت بلوک بندی های جدید منحرف می کند، در حالی که جهان به پایان هرچه سریع تر بحران اخیر از طریق گفت وگو و مذاکره نیاز دارد.
چهره واقعی غرب از پشت پرده بحران اوکراین
جنگ در اوکراین و سراسیمگی غربی ها در حمایت از اوکراینی هایی که مورد حمله قرارگرفته و در رنج بسر می برند، درآغاز یک تبعیض واقعی را از پشت پرده سیاست گذاری های خبری رسانه های بین المللی خارج کرد؛ همان ها که کشتار ملت فلسطین را نادیده گرفتند؛ قتل عام کودکان و زنان یمنی را ندیدند و داعش را دولت اسلامی نامیدند و در عراق و سوریه به عنوان «عشایر انقلابی» معرفی کردند و از اینکه این گروه را تروریست بنامند بیم داشتند.
اما جنگ اوکراین در ادامه به مثابه آیینه ای عمل کرده تا غربی ها، چهره نژاد پرستانه خود را شفاف تر ببینند و کار به جایی رسیده که «یورو نیوز» هم یک گزارش ویژه از همین نفرت پراکنی ها تنظیم و منتشر کند.
نخستین بار در طول جنگ 9 روز اخیر اوکراین، «چارلی دگاتا»، خبرنگار شبکه آمریکایی CBS نفرت پراکنی نژاد پرستانه را کلید زد و با بیان این جمله که «اوکراین مانند عراق و افغانستان نیست و کشوری نسبتا متمدن به شمار می‌رود»، جهان سوم به ویژه خاورمیانه ای ها را در شوک فرو برد.
اگرچه مجری CBS به دنبال انتقادهای گسترده که در شبکه ها و رسانه ها علیه وی صورت گرفت، عذر خواهی کرد، اما آن عبارات نفرت انگیز کار خود را کرده بود.
بعد از دگاتا، نوبت به «دیوید ساکوارلیدزه»، حقوقدان اوکراینی رسید که در گفت وگو با شبکه جهانی بی بی سی چنین جمله ای به کار برد: «برای من بسیار شرایط احساسی است که می‌بینم اروپایی‌ها با چشمان آبی و موهای بلوند و بچه‌ها هر روز توسط موشک‌های پوتین کشته می‌شوند.»
«کلی کوبیلا»، خبرنگار شبکه NBC آمریکا هم هنگام پوشش خبری در باره آوارگان جنگ و اوکراینی هایی که تلاش می‌کنند خود را به لهستان برسانند، گفت: «باید با صراحت بگویم که اینها پناهندگانی از سوریه نیستند، آنها اوکراینی‌اند. آنها مسیحی، سفیدپوست و بسیار شبیه افرادی هستند که در لهستان زندگی می‌کنند.»
بعد ازاو نوبت به «پیتر دابی»، مجری شبکه الجزیره جهانی رسید که گفت: «اگر به پناهندگان اوکراینی و لباس آنها بنگرید می‌بینید که افرادی از طبقه متوسط مرفه هستند... بدیهی است که اینها پناهندگانی نیستند که از خاورمیانه یا شمال آفریقا می‌گریزند؛ اینها شبیه هر خانواده اروپایی‌اند که کنار شما زندگی می‌کنند.»
البته الجزیره هم بعدا مجبور شد به علت اظهارات این مجری اروپایی اش عذرخواهی کند.
«فیلیپ کربه»، روزنامه‌نگار فرانسوی و رئیس بخش سیاسی شبکه BFM هم در جمع روزنامه نگاران نژادپرست جای گرفت و بر روی شباهت میان اوکراینی‌ها با اروپایی‌ها در مقایسه با خاورمیانه ای ها تاکید کرد.
«دانیل هانان»، روزنامه‌نگار و سیاستمدار پیشین بریتانیایی نیز در مقاله‌ای در رسانه تلگراف در خصوص شرایط در اوکراین نوشت: «آنها بسیار شبیه ما هستند و این چیزی است که بسیار تکان‌دهنده است.»
«مایکل نولز»، شومن آمریکایی از دیگر کسانی بود که اظهاراتش در توییتربا این جمله «همین الان متوجه شدم که این نخستین جنگ بین ملت‌های متمدن است که در طول زندگی من اتفاق می‌افتد.»
جنجال برانگیز شد، البته او در برابر موج انتقادهای شدید اصلا پا پس نکشید و از اظهارات نفرت پراکنه اش دفاع کرد.
البته این خود برتربینی های نژاد پرستانه قرون وسطایی در رسانه های غربی همچنان ادامه دارد، اما جنگ اوکراین هر چقدر هم تلخ و رنج آور است، اما این تفکر و اندیشه حاکم بر جوامع غربی را به چالش کشید.
اوکراین پاتوق می شود؟
نکته دیگری که در لابه لای خبرهای این روزهای جنگ اوکراین چندان جدی گرفته نشده است، موضوع اعزام جنگجویان اجاره ای است که دولت های غربی از آن با عنوان «نیروهای داوطلب خارجی» یاد می کنند.
این لژیونرها عمدتا تروریست هایی هستند که قبلا سابقه هولناکی از جرم و جنایت از خود درمناطق مختلف جهان بر جای گذاشته اند.
گویا غربی ها دنبال سوریزه کردن اوکراین هستند و چه خوب می شد مردم اوکراین این موضوع را به روشنی درک کرده و با آن مقابله می کردند، چرا که با ورود جنگجویان به اصطلاح داوطلب، بحران در اوکراین طولانی خواهد شد و این به معنای نابودی کامل این کشور و هرج و مرج گسترده تر است.