دوستداران خاندان عصمت و طهارت(ع) شب گذشته و امروز با رعایت دستورالعمل‌های بهداشتی در آیین‌های جشن و سرور میلاد امام حسین(ع) شرکت کرده و این ایام خجسته را به یکدیگر تبریک می‌گویند.
حرم مطهر حضرت معصومه (س) به صورت باشکوه چراغانی و آذین‌بندی شده و برنامه‌های جشن و سرور در این مکان مقدس با حضور عاشقان و شیفتگان خاندان ولایت ترتیب یافته‌است.
مراسم جشن و سرور در مسجد مقدس جمکران ، بقاع متبرک امامزادگان ،دفتر رهبر معظم انقلاب درقم و بیوت مراجع تقلید نیز برپاشده و مردم با شرکت در این مراسم باشکوه، بار دیگر ارادت خالصانه خود را نسبت به اهل‌بیت(ع) نشان می‌دهند.
مسلمانان خارجی مقیم قم نیز با برگزاری آیین‌های جشن و سرور به حضرت اباعبدالله الحسین(ع) ادای احترام کردند.
رییس اداره تبلیغات حرم مطهر حضرت معصومه(ع) نیز از برپایی جشن میلاد امام حسین(ع)، حضرت عباس(ع) و امام سجاد(ع)به همراه شعرخوانی و اجرای سرود، تواشیح و مسابقه حضوری خبر داد.
حسن فرقانی افزود: از روز گذشته تا سه‌شنبه هفته جاری به مدت چهار روز مراسم جشن در حرم مطهر حضرت معصومه (س)برپاست.
وی گفت: علاوه بر سخنرانی و مدیحه‌سرایی مداحان اهل بیت عصمت وطهارت، دراین چهار شب مراسم شعر خوانی، اجرای سرود و تواشیح، برگزاری مسابقه حضوری و اهدای متبرکات فاطمی همراه خواهد بود و این مراسم به صورت زنده از صفحات مجازی آستان مقدس پخش می‌شود.
علاوه بر حرم مطهر در مسجد مقدس جمکران، بقاع متبرکه به مناسبت اعیاد شعبانیه مراسم‌های متنوع مولودی خوانی، سخنرانی و مسابقه‌های فرهنگی به اجرا گذاشته شده‌است.
امام حسین(ع) در سوم شعبان سال چهارم هجری قمری در مدینه دیده به جهان گشود.
آن حضرت دارای لقب‌هایی همچون «سیدالشهدا، الشهید السعید، الامام الثالث، رشید، طیّب، وفیّ، مبارک، سبط، تابع لمرضاه الله و الدلیل علی ذات الله» است و کنیه ایشان «ابوعلی» می‌باشد.
سرور شهیدان در دوره کودکی از وجود پرمهر حضرت رسول الله (ص) کسب فیض کردند و پس از رحلت ایشان و حضرت فاطمه(س) به مدت ۳۰ سال از سرچشمه دانش بی‌پایان پدر بزرگوار خویش، حضرت امیرالمومنین علی (ع) بهره مند شدند.
آن حضرت در تمامی دوران سخت امامت پدر بزرگوارشان، یار و یاور ایشان بودند و پس از شهادت آن امام همام، به مدت ۱۰ سال در کنار امام حسن مجتبی(ع) در راه پیشبرد اهداف اسلامی گام‌های مهمی برداشتند.
هنگامی که امام حسن ع) به شهادت رسیدند، اراده پروردگار بر این امر قرار گرفت تا امام حسین(ع) رهبر و پیشوای مسلمانان باشد، بنابراین این رسالت سنگین را امام(ع) برای هدایت مردم و اجرای عدالت راستین به مدت ۱۱ سال برعهده گرفتند.
روزگار امامت ایشان همزمان با حکومت بنی امیه بود، خاندانی که به منظور ویران ساختن پایه‌های جامعه اسلامی از هیچ تلاشی فروگذار نکرد و با حاکمانی چون معاویه و یزید سبب انحراف از اصول و موازین اسلام شدند.
هنگامی که یزید بن معاویه به خلافت رسید، در نخستین اقدام، خود را امیرمومنان دانست و برای محکم کردن پایه‌های سلطنت خویش با فرستادن پیام به تمامی سرزمین‌های اسلامی، آنان را به بیعت با خویش فراخواند و علاوه بر آن خواهان بیعت امام حسین(ع) با خود شد، اما ایشان حاضر به بیعت با یزید نشد.
سرور و سالار شهیدان در این زمان از طرف مردم کوفه به این شهر دعوت شد و امام(ع) تصمیم گرفت تا مسلم بن عقیل را به عنوان نماینده خود به منظور بررسی شرایط به آن دیار بفرستد. ایشان پس از شنیدن خبر استقبال مردم کوفه از نماینده خویش؛ به همراه خانواده و یاران به طرف این شهر حرکت کرد و در میانه راه در صحرای کربلا ساکن شد اما در این هنگامه یزید دستور داد تا عبیدالله بن زیاد از نزدیکان وی راهی کوفه و مانع بیعت مردم با مسلم بن عقیل شود. او توانست با تهدید مردم، از انجام این امر جلوگیری کند و نماینده امام(ع) را به شهادت برساند، سپس به بهانه گرفتن بیعت از سومین امام شیعیان لشگرکشی بزرگی را به طرف کربلا انجام دهد.
هنگامی که لشگریان عبیدالله بن زیاد به کربلا رسید، در نخستین اقدام، امام(ع) و یاران ایشان را محاصره کردند تا بتوانند از آن بزرگوار بیعت بگیرند اما امام حسین(ع) چنین عملی را انجام نداد و تلاش کرد تا برای حفظ ارزش‌های اسلامی و نهادینه کردن آن در میان مسلمانان، قیام تاریخی و حماسی خویش را آغاز کند و به نبرد با دشمنان اسلام بپردازد، در این مسیر ایشان با یاری تمامی پیروان خود به پیکار با ستمگران زمانه پرداخت و سرانجام در راه دفاع از ارزش‌های اسلام در دهمین روز از ماه محرم سال ۶۱ هجری قمری به شهادت رسیدند.