حسن بهشتی پور کارشناس مسائل بین الملل درگفت‌وگو با خبرنگار حوزه احزاب ایرنا درباره مذاکرات وین گفت: در هر مذاکره‌ای دو طرف سعی می‌کنند حداکثر چانه زنی خود را انجام دهند و ضمن حفظ خطوط قرمز خود، درباره موضوعاتی که خط قرمزشان نیست انعطاف نشان داده و به سمتی حرکت کنند که به نقطه مشترک برسند.
وی افزود: اصولا مذاکره زمانی به نتیجه می رسد که نقطه مشترکی تعریف شود و دو طرف به سمت هم حرکت کنند و اگر قرار باشد که فقط یک طرف کوتاه بیاید اصلا توافقی صورت نمی گیرد.
این کارشناس مسائل بین الملل ادامه داد: در مذاکرات اخیر تلاش طرف ایرانی این است که بتواند از طریق گفت‌وگو به تحریم‌های ناجوانمردانه علیه ایران به ویژه در چند سال اخیر پایان دهد بنابراین همواره این تلاش در دستور کار دولت و تیم مذاکره کننده بوده است.
بهشتی پور با بیان این که تحریم شکل‌های مختلف دارد گفت: تحریم‌هایی که در چارچوب برجام بوده تا حدودی برای پایان دادن آن توافقاتی شده است که گفته می شود مشکلات جزیی باقی مانده که باید آن را برطرف کنند و تلاش تیم مذاکره کننده هم برای رسیدن به توافق نهایی است اما آنچه که مسلم است چانه زنی سیاسی هر دو طرف مذاکره کننده برای گرفتن امتیاز بیشتر و دادن امتیاز کمتر است.
**مصوبه راهبردی مجلس دست ما را در مذاکرات پر کرد
وی درباره قانون مجلس و این که چقدر توانست در مذاکرات کمک کنند افزود: برداشتی وجود دارد که اصولا غنی سازی اورانیوم و افزایش ذخایر اورانیوم در ایران می‌تواند برای جمهوری اسلامی بازدارنده باشد اگر ما این تلقی را قبول کنیم نتیجه این می شود که قانون مجلس موجب شده است که ذخایر اورانیوم افزایش و سانتریفیوژها ارتقا پیدا کند که در مجموع اگر این اقدامات را در نظر بگیریم می توان گفت که دست ما را در مذاکرات پر کرده و حرفی برای گفتن داریم.
این کارشناس مسائل بین الملل درباره گرفتن تضمین های عملی گفت: اولا باید این را بدانیم که هیچ توافق بین المللی وجود ندارد که تضمین داشته باشد. دوما برای تضمین توافقات، رضایت دو طرف برای اجرا است.
بهشتی پور افزود: هر زمانی که دو طرف برای اجرا راضی هستند این توافقات ادامه پیدا می کند و هر زمانی که راضی نیستند به هر دلیلی زیر آن می زنند مانند توافق الجزایر که صدام نقض کرد یا همین برجام که آمریکا از آن خارج شد بنابراین هیچ توافق در سطح بین المللی وجود ندارد که تضمین آن تا ابد باشد.
** اهمیت اضافه شدن بندهای تضمین به توافق
وی یادآور شد: بنابراین باید در برجام اگر می توانیم، بندی یا تبصره ای اضافه کنیم که در آن قید شود اگر هر طرف به هر دلیلی از توافق خارج شد طرف مقابل حق دارد اقدامات ذیل را انجام دهد. یعنی آن اقداماتی که ما می خواهیم زمانی که طرف مقابل از برجام خارج شد و آن را اجرا نکرد بعدا انجام دهیم در توافق بیاوریم که اگر این کار را انجام دهیم، بیشترین تضمین را دارد.
این کارشناس بین الملل ادامه داد: در واقع با این کار طرف مقابل می فهمد اکه اگر از توافق خارج شد طرف دیگر دست و پا بسته نیست و می تواند طبق تواققنامه اقداماتی را انجام دهد.
بهشتی پور درباره این که دولت کشور را معطل برجام نکرده است گفت: با اقداماتی که دولت انجام می دهد نشان داده که سفره مردم را به مذاکرات گره نزده است در واقع تلاش آنها این است که عامل های اقتصادی که موجب افزایش تولید می شود را تقویت کند تا بتواند از طریق افزایش تولید اثرات تحریم کم و در بعضی موارد از بین برود.