سید حسن موسوی چلک در گفت و گو با خبرنگار ایرنا افزود: از آنجا که بسیاری از این کودکان به واسطه نیاز مالی و اقتصادی مجبور به کار در خیابان یا کارگاه‌های زیرزمینی و دیگر اماکن هستند، طبیعتا انتظار این است که این گروه از افراد توسط جامعه حمایت شوند.
وی تاکید کرد: منظور از حمایت از کودکان کار، دادن پول مستقیم نیست. بلکه همین که مراقبت از این کودکان صورت بگیرد، نوعی حمایت است. اینکه حواسمان به آنها باشد و کسی به آنها آسیب نزند، نوعی حمایت است.
رئیس انجمن مددکاران اجتماعی ایران با اشاره به انتخاب شعار مددکاری اجتماعی و ادغام اجتماعی در سال ۱۴۰۱ از سوی این انجمن، گفت: دادن فرصت به کودکان برای ایفای نقش های خود در یک محیط امن در کنار بقیه مردم، بدون اینکه برچسبی بخورند یکی از موضوعات مهمی است که باید به آن توجه شود. اطمینان داریم این فضاها می تواند امنیت بیشتر را برای این گروه از کودکانی که به هر دلیلی مجبورند کار کنند، ایجاد کند.
موسوی چلک افزود: فراموش نکنیم که ما در برابر همه اقشار جامعه، مسئولیتی داریم و نمی توانیم بی تفاوت باشیم. برچسب زدن و طردکردن کودکان و عدم پذیرش آنها در جامعه، ندادن فرصت های مناسب برای تحقق حقوق شهروندی آنها و موارد دیگر مانع ادغام اجتماعی می شود. بنابراین باید این مسیر را به گونه ای طی کنیم که کودکان احساس کنند حمایت و مراقبت دارند و احساس کنند که جا را برای دیگران تنگ نمی کنند و احساس کنند جامعه نسبت به آنها بی تفاوت نیست.
وی ادامه داد: کودکان باید مدرسه، خانواده و بازی را تجربه کنند اما از سوی دیگر واقعیت اقتصاد ناخوش ما موضوعی است که شاید موجب شود بسیاری مواقع آرزوها تحقق پیدا نکند و به همین دلیل این کودکان برای تامین معاش خانواده مجبور می شوند به خیابان بیایند و کار کنند.
رئیس انجمن مددکاران اجتماعی ایران اضافه کرد: اینکه به هر دلیلی ما نمی توانیم فضایی را فراهم کنیم که این کودکان واقعا فقط دغدغه درس، مدرسه و بازی را داشته باشند و با طرد کردن آنها زخمی به پیکر آنها خواهیم زد به همین دلیل ما در انجمن مددکاران اجتماعی ایران برای همه گروه های هدف از جمله کودکان، ادغام اجتماعی را توصیه می کنیم. اعتقاد ما این است ادغام اجتماعی می تواند فرصت خوبی در اختیار این افراد از جمله کودکان کار قرار دهد.
موسوی چلک افزود: یکی از موضوعاتی که ما در جامعه به ویژه در دو دهه اخیر با آن روبرو هستیم، موضوع کودکان کار در خیابان و کودکان کار است. کودکانی که به هر دلیلی باید مدرسه، خانه و کوچه باشند، با دوستان خود بازی کنند و به عبارت دیگر کودکی به معنای واقعی خودش را انجام بدهند، در خیابان کار می کنند و بیش از دو دهه است که این پدیده را تقریبا در اکثر شهرها یا به طور فصلی یا دائمی می بینیم.
وی ادامه داد: کودکان کار یا تنها یا با خانواده های خود هستند؛ یا ایرانی یا از اتباع خارجی هستند و ممکن است برخی از آنها به واسطه داشتن سابقه کانون اصلاح و تربیت، شرایط پذیرش در خانه را نداشته باشند و در خیابان بمانند یا به واسطه از دست دادن سرپرست خود مجبورند در خیابان کار کنند و در تامین معاش خانواده کمک کنند.
رئیس انجمن مددکاران اجتماعی ایران گفت: البته برخی از کودکان کار ممکن است درگیر سوءمصرف مواد باشند یا خانواده‌های نابسمانی را داشته باشند.
موسوی چلک با بیان اینکه ماده ۷۹ تا ۸۴ قانون کار به طور خاص به موضوع کودکان کار اختصاص دارد، افزود: براساس این ماده قانونی، کار کودک زیر ۱۵ سال ممنوع است و براساس ماده ۸۰ نیز افراد ۱۵ تا ۱۸ سال کارگر نوجوان نامیده می شوند. طبق این مواد قانونی، کار کودک باید شغلی باشد که به سلامت آنها آسیب نزند. حتی کودکان کار می توانند مشمول حمایت های بیمه تامین اجتماعی هم شوند. طبق متن قانون، ساعت کار کودکان کار باید کمتر باشد.
وی تاکید کرد: موضوعی که اهمیت زیادی در مورد این گروه از کودکان دارد، امنیت کودکان، حفظ سلامت آنها و برخورداری از حقوق خود با عنوان شهروندان این جامعه است بنابراین کار کودک یا حضور کودک کار در خیابان نباید مانع دسترسی کودکان به حقوق‌شان شود.