مرجان شاکری روز دوشنبه در گفت و گو با خبرنگار ایرنا افزود: زهاب های اسیدی که بر اساس برداشت از این معدن شکل می‌گیرد می‌تواند اثرات زیست محیطی بسیار مخرب تری در شهرستان رابر داشته باشد.
وی اظهار داشت: دست ورزی در معادن فلزات سنگین همچون مس سبب آزادسازی آرسنیک و فلزات سنگین دیگری می‌شود که می‌تواند تاثیرات جدی بر محیط زیست منطقه معدنی بگذارد.
مدیرکل حفاظت محیط زیست استان کرمان گفت: کارهایی در خصوص مسئولیت اجتماعی معدن مس درآلو انجام شده اما با توجه به اینکه این معدن، در بخش بهره برداری از معدن و کارخانه مشمول ارزیابی زیست محیطی می شده، انتظار می رفت این معدن با پیشرفت فیزیکی کارخانه اقداماتی موثرتر برای ملاحضات زیست محیطی خود انجام دهد.
آیا معدن درآلو اجازه فعالیت دوباره می‌یابد؟
وی عنوان کرد: محیط زیست یک پرونده مفتوح زیست محیطی علیه معدن درآلو دارد و این پرونده در حال را پیگیری است؛ فارغ از اینکه چه نتیجه ای حاصل می‌شود، این سوال مطرح است آیا این معدن با توجه به اینکه اشتغالزایی جزو اولویت کشور است، اجازه فعالیت دوباره را خواهد داشت؟
شاکری افزود: کارخانه معادن و فلزات بیشترین تاثیر را بر منابع آبی می‌گذارد، که این امر آب آشامیدنی، کیفیت منابع آبی و کشاورزی منطقه معدنی را تحت تاثیر قرار می‌دهد.
معدن مس درآلو گامی جدی‌تر در عمل به مسئولیت اجتماعی خود بردارد
وی اضافه کرد: انتظار از صنعت این است در کنار آسیب هایی به محیط زیست وارد می‌کند و اصلا امکان رد آن نیست و همیشه این مساله وجود داشته است، مسئولیت اجتماعی را مورد توجه قرار دهند و معدن مس درآلو نیز گام های بزرگی در عمل به مسئولیت های اجتماعی خود بردارد.
مدیرکل حفاظت محیط زیست استان کرمان تاکید کرد: مساله محیط زیست جزیی جدایی ناپذیر از مسئولیت اجتماعی معادن است.
وی گفت: با توجه به پرونده دادسرایی فعلا نمی‌توانیم برای معدن درآلو در رابر برنامه تعریف کنیم لذا آنها باید پای کار باشند و اقداماتی برای جبران خسارت های خود داشته باشند و در این زمینه برنامه اجرایی ارائه دهند.
روستای درآلو در فاصله ۴۰ کیلومتری شهرستان رابر از توابع استان کرمان قرار دارد که دهه ۸۰ کلنگ معدن در این روستای ییلاقی و خوش آب و هوا به زمین زده شد.
اهالی روستای درآلو در شهرستان رابر با فعالیت معدن مس، ۱۲ سال است از خانه رانده شده‌اند، مردمانی که قبلا معاش‌شان از طریق دامداری بود مجبور به فروش دام‌هایشان و بعد هم مهاجرت شدند. آنها نیمی از سال اجاره‌نشین شهرهای اطراف‌اند، اما بهار و تابستان به درآلو برمی‌گردند تا به تنها شیوه‌ای که آموخته اند کسب درآمد کنند.