به گزارش خبرنگار رادیو و تلویزیون خبرگزاری ایرنا، این روزها فصل دو سریال نجلا به کارگردانی خیرالله تقیانی پور از شبکه سه سیما روی آنتن رفته است، سریالی که علاوه بر نوروز پخش آن در ماه مبارک رمضان نیز ادامه دارد.
داستان نجلا درباره دختری اهوازی است که در بحبوحه جنگ میان ایران و عراق فرزندش را در آن کشور گم می کند و حالا که پسری به خواستگاری او آمده شرط می کند که برای پیدا کردن فرزندم باید به عراق برویم.
فصل دو این سریال که این شب ها در حال پخش است، در عراق و ایران رخ می دهد و تمرکز داستان روی حصر آبادان در سال ۵۹ است.
محیا دهقانی نقش نجلا را در فصل دو این سریال بازی می کند. نقشی که در فصل نخست سارا رسول زاده آن را بازی کرده بود. با دهقانی که پیش از این در سریال قهر و آشتی، پایتخت ۴، همبازی، همسایه، خودخواسته و فیلم های سینمایی شیار ۱۴۳، ماجرای نیمروز، لیلاج بازی کرده است، درباره نحوه رویارویی اش با این نقش، سختی های ایفای نقش دختری اهوازی در سال ۵۹، حضور در مدیوم های دیگر و ... گفت و گو کردیم.
خانم دهقانی با توجه به آثاری که در کارنامه کاری تان مشاهده می شود، خودتان را به بازی در ژانر بخصوصی محدود نمی کنید. این از اولین انتخاب شما برای بازی کردن در کارهای سینمایی و تلویزیونی کاملا مشخص است، بازی در ماجرای نیمروز آنهم در ابتدای مسیر و بعدتر در پایتخت ۴ خیلی با هم همخوانی ندارد و اینکه شما از سمت کارهای جدی به سمت کمدی آمدید عامدانه پیش آمد؟
درست است، دلیلش هم این است که خودم را در بازیگری محدود نمی کنم و بعد هم در شرایط فعلی، فردی نیستم که بخواهم با کسی رفاقتی داشته باشم یا سرمایه ای داشته باشم یا دوست و آشنایی که من را در این عرصه حمایت کنند. به همین خاطر هم روی پای خودم ایستادم و سعی می کنم پذیرای کاری باشم که برایم راه درست تری را رقم می زند. البته خیلی دوست دارم کار اجتماعی بازی کنم و تا حدودی هم سعی کردم که این اتفاق بیفتد اما در برهه ای از زمان و بعد از بازی در ماجرای نیمروز، برخی می گفتند سمت تلویزیون نرو و من هم اشتباه کردم که در تلویزیون کار نکردم. در صورتی که افرادی مثل من که در ابتدای مسیر قرار داشتم باید در ابتدای راه در تلویزیون دیده شوند.
و اگر در این زمینه شما مشاوره خوبی نداشته باشید ممکن است راه را به بیراهه بروید.
بله. در سال های ۹۳ و ۹۴ جوی راه افتاده بود و همه می گفتند با بچه های تلویزیون کار نمی کنیم و امروز این فضا تغییر کرده است. برای همین دو سه سال بعد از ماجرای نیمروز به سمت تلویزیون نیامدم و با اینکه پیشنهادهای خیلی خوبی هم برای بازی در نقش های خوب سریال های تلویزیونی آنهم با کارگردان های خوبی داشتم اما گفتم من فعلا سینما را بیشتر می پسندم! بعد از گذشت سالها به این نتیجه رسیدم که اشتباه کردم و هدفی که برایش گام برداشتم نیاز به دیده شدن دارد.
علی رغم همه سلیقه ها و برخی محدودیت ها تلویزیون هنوز عامل مهمی در رسیدن به شهرت است؟
دقیقا و تمام افرادی که الان چهره شدند شهرتشان را از تلویزیون بدست آوردند. ما به عنوان یک بازیگر اگر کارمان دیده نشود و مخاطب نداشته باشد دیگر حرفی برای گفتن نداریم.
برای همین است که دیگر خودتان را محدود نمی کنید؟
بله چون شغلم بازیگری است و خودم را محدود به کار کردن در یک ژانر بخصوص نمی کنم. از طرفی هم ژانرهایی که در ایران کار می شود خیلی گسترده نیست که بخواهم بگویم حالا این ژانر بازی نمی کنم و در ژانر دیگری بازی می کنم.
از حضور در نجلا بگویید.
ابتدای بازی ام در نجلا دو سریال دیگر را هم قرارداد بسته بودم که البته تا پایان سال گذشته تمام شد. همزمانی این کارها برای من بازیگر خیلی سخت بود اما تجربه خوبی بود که دیگر آن را تکرار نمی کنم.
اولین سکانس هایی که در نجلا بازی کردید کدام سکانس ها بود؟
سه روز بعد از امضای قرارداد، بازی ام در این سریال آغاز شد و اولین سکانس هایم هم سکانس های سختی بود که هیچ وقت فراموش نمی کنم.
در تهران و عراق تصویربرداری داشتید؟
بله، شش ماه در آبادان و ماه های پایانی در عراق.
سکانس های سخت متعلق به کدام بخش ها بود؟
اولین سکانس هایی که بازی کردم سخت ترین سکانس هایم بود و بیشتر حال و هوای جنگی داشت. البته این را هم بگویم که اصلا سکانس راحت نداشتیم. شاید بهتر باشد بگویم راحت ترین سکانس های من سخت ترین سکانس هایی بود که تا به حال در طول مدت بازیگری ام بازی کردم.
در فصل اول سریال نجلا، سارا رسول زاده ایفاگر این نقش بود و در فصل دوم به دلایلی از ادامه همکاری انصراف داد و شما جایگزین شدید. این موضوع برایتان سخت نبود؟
اولین بار که سریال نجلا پیشنهاد شد به همین خاطر مردد بودم که آیا قبول کنم یا نه، اما خب بعد از مدتی تصمیمم را گرفتم.
حقیقتش این بود که فکر کردم اگر من این نقش را بازی نکنم یک بازیگر دیگر آن را بازی می کند، چون به هر حال قرار بود بازیگر دیگری این نقش را بازی کند. من هم دیدم چه اشکالی دارد که نقش به این خوبی را بازی کنم؟
فصل یک سریال را دیده بودید؟
فصل یک را ندیده بودم و فکر کردم چند سال پیش پخش شده است. در ادامه آقای تقیانی پور گفتند فصل یک را ببین. البته به دلیل نگاهی که در بازیگری برای خودم دارم دوست نداشتم ببینم.
یعنی نمی خواستید رفتارهای نجلایی که شما بازی می کنید، شبیه به رفتارهای بازیگر قبلی این نقش باشد؟
نه اصلا. اما به خاطر اینکه سریع تر روابط بین آدم ها را دربیاورم سریال را دیدم. از سویی درگیر تماشا و از سویی دیگر مشغول بازی بودم.
برای رسیدن به نقش نجلا چقدر از کارگردان کمک گرفتید و چقدر به متن متکی بودید؟
طی صحبت هایی که با نویسنده و کارگردان داشتم بیشتر سعی کردم نجلای جدیدی نشان دهم. یعنی به نظرم مخاطب تا قسمت ۵ را ببیند و بعد قضاوت کند و دوست داشتم اتفاق جدیدی رخ دهد.
به این فکر نکردید که مخاطبین با نجلای قبلی ارتباط گرفته بودند و شاید با نجلای جدید ارتباط نگیرند؟
در هر جای دنیا وقتی بازیگر نقشی عوض می شود، دیگر پل ارتباطی مردم با او قطع می شود. حالا دیگر مهم نیست که آن بازیگر می خواهد چطور بازی کند. من سارا رسول زاده نیستم و او هم محیا دهقانی نیست یا هر بازیگر دیگر. به هر حال مخاطب بعد از یکی دو قسمت با شخصیت ارتباط می گیرد و عادت می کند و من هم تا جایی که توانستم تلاشم را کردم که روی بازی ام در نقش نجلا مسلط باشم.
تا به حال دختری شبیه به نجلا را از نزدیک دیده بودید؟
نه ندیده بودم. اما فکر می کنم برای بازی در این نقش، فیلم و سریال های دهه ۷۰ در ذهنم تاثیر گذاشته بود.
یکی دیگر از ویژگی های نقش نجلا، لهجه عربی او بود. چقدر در این زمینه دچار چالش شدید و اینکه ادای لهجه برایتان سخت نبود؟
اوایل که خیلی سخت بود و با کمک مشاور لهجه در چند جلسه پیش رفتیم و بعد از آن تسلط نسبی و کاملی بدست آوردم. از سویی بیشتر تلاش کردم تا نجلا را آبادانی اش کنم تا عربی و جالب است بدانید حتی وقتی دو روز تعطیل می شدم و سر کار نمی رفتم، لهجه و نقشم یادم می رفت و به محض گریم شدن و لباس پوشیدن همه چیز دوباره نجلا می شد.
داستان فصل دو این سریال، از پیچیدگی های بسیاری برخوردار است، ماجرای حصر آبادان و اتفاقاتی که در آن سال ها در اهواز رخ داد این پیچیدگی را بیشتر هم می کند.
اگر بخواهیم فصل دو را با فصل یک قیاس کنیم همین الان می توانم فصل یک را در یک خط برای شما تعریف کنم اما برای فصل دو در هر قسمت خرده داستان هایی داریم که همین پیچیدگی هایی در داستان ایجاد می کند.
با توجه به اینکه داستان نجلا در دهه ۵۰ و ۶۰ می گذرد و شما در آن زمان حضور نداشتید، این نقش چقدر برای خودتان جذابیت داشت؟
جنگ حتی در تصور هم بغض می آورد و نیازی نیست که آن را از نزدیک دیده و لمس کرده باشید. چون به اندازه نیاز فیلم و سریال از جنگ دیدیم و حتی الان هم بازخوردهایش را در اجتماع می بینیم. به نظرم نجلا الان یک فریم از قاب عکسی در سال ۵۸ را نشان دهد که مردم در آن زمان در چه شرایطی بودند. با این حال به عنوان یک بازیگر از بازی کردن در این سریال خیلی لذت بردم و شاید اولین سریالی بود که روزهایی که آفیش نبودم دلم برایش تنگ می شد.
شاید چون اولین کار طولانی ام در نقش محوری است. انگار نصف وجودم را در نجلا جا می گذارم و می آیم خانه.
چقدر نجلا شبیه به خودتان است؟
یک دنده بودن و احساسی بودنش تا حدودی شبیه به خودم است.
بخشی از این سریال در فضای روزهای جنگ می گذرد، بازی کردن در چنین فضایی برایتان چطور بود؟
آن قدر بمب در کنارمان منفجر می شد که وقتی سرکار می رفتم مادرم می گفت حداقل در گوشت پنبه ای بگذار که آسیب نبیند. اما در کل کارهای جنگی را دوست دارم و هر چه کار برایم سخت تر باشد لذت بخش تر است چون برایش تلاش می کنم.
این سریال از ابتدا قرار بود ماه رمضان پخش شود و نزدیک نوروز اعلام شد که گزینه نوروز هم هست. حضور در باکس مناسبتی چقدر برای شما جذابیت دارد؟
خودم خیلی خوشحالم و باکس مناسبتی را دوست دارم.
در ایام نوروز مشغول ضبط نجلا هستید؟
بله احتمالا تا اردیبهشت کار می کنیم و فکر نمی کنم تعطیلی داشته باشیم.
به کربلا هم سفر کردید؟
بله و چون تا به حال نرفتم سفر بسیار جذابی برایم بود.
کدام سریال ها را دوست داشتید در نوروز ببینید؟
سریال های آقای عطاران را خیلی دوست داشتم که حالا در رمضان بیشتر پخش می شد. در این چند ساله پایتخت را هم دوست داشتم.
نجلا تا چند فصل قرار است ادامه داشته باشد؟
فکر می کنم فصل دو، فصل آخرش باشد و بعید می دانم فصل بعدی داشته باشد. اما باز هم به استقبال مخاطب و مدیران برمی گردد.