به گزارش ایرنا، عشایر المثنی به عنوان هسته اصلی قیام ۱۹۲۰ علیه استعمار انگلیس در قرن گذشته، در این دوره نیز به عنوان مهمترین مانع در برابر ورود سرمایه گذاری های سعودی به جنوب عراق یاد شده اند.
تحرکات عشایر المثنی به دلیل تاثیرات گسترده ای که بر دیگر عشایر جنوب این کشور دارند، در اذهان بسیاری، قیام ۱۹۲۰ را زنده می کند و این چیزی است که خود سران عشایر المثنی در انتقادات اخیر خود، یادآور شدند.
با وجود اینکه دولت الکاظمی برای اطمینان بخشی به عشایر جنوب یکی از مقامات برجسته نزدیک به «مقتدا صدر» را در دولت، متولی امضای قرارداد با سعودی ها و سپس ارتباط با عشایر جنوب برای متقاعد کردن آنها به پذیرش سرمایه گذاری های سعودی ها در این منطقه از عراق کرده بود، اما برخلاف آنچه انتظار داشت این اقدام، نتایج دلخواهی به دنبال نداشت.
«حمید الغزی» دبیر هیات دولت عراق و وابسته به جریان صدر در ۲۵ ژانویه گذشته (۵ بهمن ۱۴۰۰) قرارداد اتصال خط انتقال برق عراق را به عربستان سعودی امضا کرد.
بخش دیگری از این توافقات، سرمایه گذاری سعودی ها در جنوب عراق تحت عنوان طرح های کشاورزی و همچنین وعده صدور قانون ویژه حمایت از سرمایه گذار سعودی درعراق بوده است.
الغزی به عنوان پدرخوانده این قرارداد متعاقبا در ۱۹ اسفند ماه ۱۴۰۰ درصدد دیدار با سران عشایر جنوب برای متقاعد کردن آنها به عدم مخالفت در برابر ورود سرمایه های سعودی به این استان برآمد.
اغلب سران عشایر المثنی بعد از اطلاع از طرح هایی که برای این استان تحت عنوان سرمایه های سعودی ترسیم شد، از دیدار با الغزی خودداری کردند و عده قلیلی نیز به نمایندگی از انصراف دادگان حاضر به دیدار با نماینده دولت شدند و پیام عشایر معترض را در خصوص مخالفت با ورود سرمایه های سعودی به جنوب عراق ابلاغ کردند.
تصویر ویدئویی جمع سران عشایر بعد از این دیدار در رسانه ها بازتاب گسترده ای داشت و نحوه هماهنگی بین عشایر این منطقه را نشان می داد؛ ویدیویی که در آن به صراحت نسبت به وقوع حوادثی مشابه ۱۹۲۰ در صورت ورود سرمایه های سعودی به جنوب عراق هشدار دادند.
عشایر المثنی در همایش گسترده ای در دوم فروردین ماه ۱۴۰۱ بار دیگر بر موضع سابق خود در خصوص مخالفت با ورود سرمایه های سعودی به جنوب عراق تاکید کردند.
سران عشایر المثنی گفتند که دولت عراق به جای ورود سرمایه های سعودی بهتر است از کشاورزان و شرکت های بومی برای توسعه کشاورزی در مناطق بیابانی عراق حمایت کند.
آنها با یادآوری آنچه «جنایت های رژیم وهابی سعودی» علیه عراق در گذشته دور علیه شیعیان و همچنین حمایت از تروریسم در سنوات اخیر در عراق داشته، تاکید کردند که عربستان سعودی، فاقد صلاحیت سرمایه گذاری در عراق است.
به اعتقاد سران عشایر عراقی، سرمایه های سعودی ها در جنوب عراق برای سرمایه گذاری نیست بلکه برای «استعمار» است.
یکی از سران عشایر المثنی نیز در اظهاراتی به رسانه های عراق تاکید کرد که عشایر جنوب تحت هیچ عنوانی اجازه ورود به سعودی ها نمی دهند زیرا از نیت آنها علیه عراق اطلاع دارند.
«شیخ بدر آل مشکور» گفته است که سران و ریش سفیدان المثنی مخالف سرمایه گذاری خارجی در این استان نیستند، اما با سرمایه گذاری سعودی ها مخالفت دارند زیرا تاریخ و نیات شوم این رژیم را بهتر از هرکس دیگری می شناسند.
به گفته او، سعودی ها تحت پوشش سرمایه گذاری، چشم طمع به مناطق بیابانی جنوب عراق به ویژه در استان المثنی دارند.
وی ادامه داده است که عربستان سعودی چندان در زمینه کشاورزی، دستاوردی ندارد زیرا این رژیم، خود در توسعه کشاورزی وابسته به کشورهای پیشرفته است.
از استان المثنی به عنوان دومین استان بزرگ عراق بعد از الانبار یاد می شود که بزرگترین مناطق بیابانی را دارا است.
این استان با وجود مساحت گسترده ای که دارد، دارای کمترین جمعیت در بین استان های عراق است که در حدود ۸۰۰ هزار نفر برآورد می شود و جزو فقیرترین استان های عراق است.
شیخ بدر آل مشکور با اشاره به اینکه دولت، با بهانه کردن فقر استان، می خواست با سران عشایر بر سر ورود سرمایه های سعودی معامله کند گفت: «دبیر هیات دولت عراق تهدید کرد که اگر به ورود سرمایه های سعودی تن ندهید، استان، همچنان در فقر باقی می ماند.»
با وجود این تهدیدها اما عشایر المثنی بر موضع خود اصرار کرده اند و گفته می شود که همایش چند روز قبل سران عشایر المثنی تاکیدی بر این موضع و تن ندادن به فشارها است.
عشائر معروف المثنی؛ «آلبو جیاش»، «الحجیم»، «آل زیاد»، «الأعاجیب»، «بنی سلامة»، «آل رباط»، «الجوابر»، «الفرطوس»، «آل غلیظ»، «آل عبس»، «بنی زریج»، «الظوالم»، «الخزاعل»، «بنی عارض» و «آلبو حسان» هستند که هرکدام به نوبه خود به زیرشاخه های متعددی تقسیم می شوند.
سرمایه ای که سعودی ها تاکنون برای سرمایه گذاری در عراق اعلام کرده اند، سه میلیارد دلار است و برخی گزارش ها می گویند، دولت عراق، امتیازسرمایه گذاری ۵۰ ساله در یک میلیون هکتار از اراضی استان های المثنی، الانبار، نجف و کربلا را به عربستان سعودی واگذار کرده است.
فریاد ضد اشغالگری عشایر بحرینی از بصره علیه آل سعود
همزمان با این تحولات، اخیرا عشایر بحرین در بصره، ورود نیروهای نظامی رژیم سعودی را به بحرین در یازدهمین سال این حادثه، «اشغالگری» خوانده و آن را محکوم کردند.
در همایش بصره که با حضور جمع قابل توجهی از عشایر جنوب عراق و تعدادی از نمایندگان و شخصیت های سیاسی عراقی برگزار شد، عشایر بحرینی این حادثه را مصداق «اشغالگری» دانسته و آن را محکوم کردند.
آنها در بیانیه ای که به این مناسبت در همایش که در اول فروردین ماه ۱۴۰۱ برگزار شد و نسخه ای از آن در رسانه های عراق نیز منتشر شد، گفته اند: اشغال اراضی بحرین توسط نیروهای رژیم سعودی، مصداق دخالت در امور داخلی بحرین است.
عشایر بحرین همچنین اعدام ۸۱ بیگناه سعودی که ۴۱ نفر از آنها از جوانان شیعی عربستان هستند را نقض حقوق بشر دانسته و از آن به «کشتار بزرگ شعبانیه» یاد کردند.
رژیم سعودی در ۲۱ اسفند ماه گذشته، ۸۱ نفر بیگناه را به اتهامات واهی و به طرزی وحشیانه با شمشیر سر برید.
همایش یازدهمین سالگرد اشغال بحرین توسط نیروهای رژیم سعودی را ائتلاف «جوانان قیام ۱۴ فوریه بحرین» برگزار کردند.
در این همایش علاوه بر شخصیت ها و سران عشایر بحرینی، تعدادی از شخصیت ها و نمایندگان پارلمان عراق حمایت خود را از ملت بحرین برای رهایی از رژیم آل خلیفه اعلام کردند.
«فالح الخزعلی» نماینده پارلمان عراق در سخنانی در این همایش به وضعیت بد زندانیان در زندان های رژیم آل خلیفه در بحرین اشاره کرد و گفت که لایحه ای قانونی برای جنایتکار خواندن رژیم سعودی در قبال حمایت از تروریسم در عراق، به پارلمان تقدیم کرده است.
«علاء الحیدری» دیگر نماینده پارلمان عراق نیز ورود نیروهای رژیم سعودی به بحرین تحت عنوان «سپر جزیره» را تلاشی برای سرکوب قیام ملت بحرین علیه رژیم آل خلیفه دانست.
وی عادی سازی روابط رژیم آل خلیفه با صهیونیست ها را محکوم کرد و گفت که ملت های عربی حوزه خلیج فارس و در پیشاپیش این ملت ها، دو ملت یمن و بحرین، بیش از هر زمان نسبت به نقشه های امپریالیسم و صهیونیسم در منطقه آگاهی پیدا کرده اند.
ائتلاف «جوانان قیام ۱۴ فوریه» بحرین پیش تر، در ۲۵ اسفند ماه ۱۴۰۱ در موصل، همایش مشابهی در اعلام همبستگی با قیام ملت بحرین علیه رژیم آل خلیفه بزگزار کرده بود که تعدادی از شخصیت ها و نمایندگان پارلمانی از استان نینوا در آن شرکت کرده بودند.