به گزارش ایرنا به نقل از کارشناسان میراث فرهنگی، شمار این معابد در ایران به تعداد کمتر از انگشتان یک دست می‌رسد و معبد دست‌کند موجود در روسای «ورجوی» مراغه بزرگترین آنها به شمار می‌رود.
کارشناسان می‌گویند قدمت معابد مهرپرستی به دوره اشکانی بر می‌گردد و بیشتر آنها در فلات آناتولی و ایتالیا قرار دارد؛ نکته قابل تامل اینکه همخوانی پلان معماری معبد مهر مراغه با معابد مهرپرستی آناتولی و ایتالیا موجب شده تا این اثر به عنوان یک معبد شهرت یابد وگرنه برخی‌ها معتقدند که این بنا اصلا معبد مهرپرستی نبوده و سازه آن اسلامی است.
«یعقوب طالبی»، رئیس اداره میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری مراغه با اشاره به وضعیت فعلی این اثر و لزوم حفاظت از آن می‌گوید: نزولات جوی بر ساختار این اثر تاثیر منفی دارد و اولویت اصلی میراث فرهنگی در خصوص این اثر، حفاظت و مرمت است.
وی به طرح نیمه‌کاره‌ای که حدود ۱۲ سال پیش برای ایجاد حفاظ روی این اثر آغاز شد، اشاره کرده و بیان می‌کند: نگرش اولیه، ایجاد یک حفاظ روی اثر بود و پایه‌های بتنی آن هم ایجاد شد اما اختلاف‌نظر در مورد سازه و وزنی آن یک سو و نبود اعتبار لازم از سوی دیگر موجب شد تا ادامه این پروژه متوقف شود.
به گفته «طالبی» رویکرد اداره میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری در قبال حفاظت از این بنا، متناسب با اعتبار تزریقی است و به همین دلیل هم کمک گرفتن از دیگر نهادها و سرمایه‌گذاران در دستور کار قرار دارد.
وی ادامه داد: به همین منظور در سال گذشته و با هدف نگهداری مناسب از این اثر، تفاهم‌نامه‌ای با دهیاری و شورای اسلامی روستای ورجوی امضا شد تا نگهداری آن با مشارکت دهیاری و ظرفیت محلی انجام شود.
وی این را هم مورد تاکید قرار می‌دهد که آماده‌سازی معبد مهر برای سرمایه‌گذاری و توسعه، به تملک پلاک‌های موجود در حریم درجه یک، حفاظت، تداوم کاوش و در نهایت ایجاد امکانات خدماتی و رفاهی نیاز دارد.
«رحیم یزداندوست» از راهنمایان تورهای داخلی نیز می‌گوید: معبد مهر مراغه در کنار رصدخانه بیشتر از بقیه آثار موجود مراغه برای گردشگران خارجی اهمیت دارد.
به گفته وی این اثر تاریخی در صورت کاوش و حفاظت بهینه می‌تواند به یکی از ظرفیت‌های بین‌المللی بخش گردشگری مراغه تبدیل شود و بسیاری از گردشگران خارجی را به این شهر بکشاند.
به گزارش ایرنا معبد مهر مراغه در ۶ کیلومتری شهر و جنوب روستای ورجوی این شهرستان قرار دارد و اکنون مجموعه‌ای منحصر به فرد شامل قبرستان، معبد، اصطبل، چله‌خانه و دیگر بخش‌هاست که طی سال ۱۳۵۶ در فهرست آثار ملی به ثبت رسید.
این معبد در کنار رصدخانه مراغه طی دهه ۵۰ خورشیدی و همزمان با احیای انجمن آثار ملی کاوش شد و همچنان با دوره شکوفایی خود به عنوان یک اثر تاریخی منحصربفرد و گردشگرپذیر فاصله دارد.