به گزارش ایرنا، علاقه به فوتبال و لذت بردن از آن محدود به مستطیل سبز و فوتبالیست‌ها و هواداران تیم‌ها نیست. این پدیده پرنفوذ ورزشی به اشکال مختلف در جوامع سراسر دنیا رسوخ کرده و ریشه دوانده است. تا جایی که به شالیزارهای شمال ایران نیز رسیده و نام تلفیقی فوتشال را به خود گرفته است؛ نامی ترکیب شده از فوتبال و شالیزار.
سال ۱۳۸۵ تعدادی از کشاورزان فوتبال‌دوست روستای دامیر از توابع شهرستان ساری پس از این که زمین کشاورزی‌شان را برای نشا آماده کردند، تصمیم گرفتند در همان زمین آب‌تخت شده پا به توپ شوند و کمی از شوق فوتبالی‌شان را به شالیزار پیوند بزنند. تصمیمی که پایه‌گذار ورزشی به نام فوتشال در شمال ایران شد و حالا در استان‌های همسایه یعنی گلستان و گیلان نیز دیده می‌شود.
دامیری‌ها طی ۱۵ سال اخیر بارها مسابقه فوتشال را در آغاز فصل کشاورزی برگزار کردند و هر سال هم بیشتر از قبل با استقبال اهالی این روستا مواجه شدند. تا چند سال پیش مسابقه را در زمین‌های شالیزاری اطراف روستا برگزار می‌کردند، اما به مرور که اهالی و خانواده‌ها مشتاق و مایل به حضور در کنار زمین شدند تصمیم بر این شد در یک زمین شالیزاریِ نزدیک به بافت مسکونی روستا که امکان حضور همه اهالی در اطراف آن حضور داشته باشد بازی را برگزار کنند. اکنون انتهای خیابان شالیزار در روستای دامیر زمینی برای برگزاری این مسابقه اختصاص داده شده است.
امسال نیز در یازدهمین روز فروردین پس از دو سال کرونایی که ویروس تاج‌دار اجازه برپایی مسابقه فوتشال را به آن‌ها نداد، دوباره شور و هیجان فوتشالی به دامیر بازگشت.
برگزاری مسابقه فوتشالِ آغاز فصل کشاورزی برای اهالی روستای دامیر یک موضوع مهم به حساب می‌آید. شورای ورزشی روستا و پایگاه مقاومت بسیج هم امسال پای کار آمدند تا مسابقه با کیفیت بیشتری برگزار شود. البته یکی از معیارهای با کیفیت بودن مسابقه فوتشال این است که گل و لای در زمین بیشتر باشد. یعنی بر خلاف فوتبال و فوتسال که هموار بودن زمین مهم است و حتی فوتبال ساحلی که با وجود پذیرفتنی بودن ناهمواری زمین، باید بازی روی بستر ماسه‌ای انجام شود، در فوتشال بازی روی زمینی به آب بسته و شخم زده شده باید انجام شود. هر چه شخم‌زده‌تر و پرآب‌تر بهتر.
دامیری‌ها فوتشال را جشن آغاز فصل کشاورزی خود تعریف کرده‌اند تا با نشاط بیشتری وارد شالیزارها شوند. دو تیم تشکیل می‌شود و یک مسابقه برگزار می‌کنند. علاوه بر چیدن صندلی برای تماشاگران، حتی با حضور گزارشگر در کنار زمین تلاش بر این است که همه اجزای هیجان فوتبال در این مسابقه فوتشال وجود داشته باشد. امسال از تبلیغات کنار زمین هم غافل نشدند. بنری برای تبلیغ بذر نشا در کنار زمین نصب شد تا هویت و ماهیت کشاورزی این مسابقه بیشتر به چشم بیاید.
به جز قواعد مرسوم مسابقات فوتبال و فوتسال و فوتبال ساحلی که در فوتشال نیز رعایت می‌شود، برخی نکات ویژه نیز در فوتشال وجود دارد. مثلا این که بازیکنان دو تیم با تشریفاتی ویژه و سوار بر تیلرهای کشاورزی به محل برگزاری مسابقه می‌آیند. یا در کنار زمین علاوه بر بطری‌های آب آشامیدنی، سطل‌های آب نیز وجود دارد تا بازیکنان هر وقت که نیاز شد صورت‌شان را شست‌وشو دهند. برای شست‌وشوی سریع و بهتر، گاهی یک تکه اسفنج نیز در کنار سطل‌ها قرار داده می‌شود.
مسابقه در دو نیمه ۲۰ دقیقه‌ای برگزار می‌شود و تعداد تعویض‌ها هم آزاد است. خستگی دویدن در زمینی باتلاقی که بازیکن تا زانو در آن فرو می‌رود اجازه نمی‌دهد کسی بتواند یک نیمه کامل را بدود و با تمام انرژی بازی کند. به همین دلیل بازیکنان هر وقت خسته شوند جای خود را به بازیکن تازه‌نفس می‌دهند و پس از مدتی دوباره وارد زمین می‌شوند.
تماشاگران هم اعم از زن و مرد، پیر و جوان و بویژه کودکان نظاره‌گر مسابقه‌ای متفاوت می‌شوند. بر خلاف مسابقات فوتبال، فوتسال و فوتبال ساحلی که معمولا تماشاگران از افتادن توپ در سمت خودشان استقبال می‌کنند، در مسابقه فوتشال کسی خوشش نمی‌آید که توپ به سمت او بیاید. چون برخورد توپ با تماشاگر مساوی است با گل‌آلود شدن. با هر شوت حجم زیادی گل و لای به هوا پرتاب می‌شود و طبیعی است که اگر تمااگر نزدیک محل برخورد بازیکنان یا شوت زدن در کناره‌های زمین باشد، از گل و لای موجود در شالیزار بی‌نصیب نمی‌ماند.
امسل در دامیر سه تیم در دو نیمه مقابل هم قرار گرفتند. ابتدا دو تیم کشاورز بخش رودپی و شهدای دامیر به مصاف هم رفتند و در نیمه دوم تیم لیگ برتری فوتبال ساحلی شهریار ساری برای نخستین بار مهمان این مسابقه شد و با تیم روستای دامیر مسابقه داد.
فوتشال طی سال‌های اخیر مورد توجه رسانه‌ها و کاربران فضای مجازی قرار گرفت و بیشتر از قبل دیده شد. اما هنوز در قالب مسابقه‌ای نمادین و به صورت محدود برگزار می‌شود. در حالی که با یک برنامه‌ریزی ساده شاید بتوان این فوتبال بومی‌سازی شده با کشاورزی شمال را که از روستای دامیر ساری آغاز شده، به ورزشی مفرح در ابتدای فصل کشاورزی تبدیل کرد و حتی برای آن مسابقات شهرستانی، استانی و منطقه‌ای در نظر گرفت.