زاهدان- ایرنا- قلعه "سب" به عنوان یکی از مرتفع‌ترین قلعه ایران قدیم که هنر و عشق را در هم آمیخته دارد در دل نخلستان‌های سر به فلک کشیده سیستان و بلوچستان نمادی از تمدن کهن این سرزمین است.

به گزارش ایرنا، قلعه "سب" در شهرستان سیب و سوران گوشه‌ای از تمدن و دست آفریده‌های مردمی است که نماد عشق و هنر را اینچنین برای نسل‌های بعد از خود به یادگار گذاشته‌اند.
قدمت و جایگاه این بنای تاریخی در منطقه به حدی است که از آن به عنوان نمادی از هویت، موجودیت و شناسنامه تاریخی خطه بلوچستان یاد می‌ شود.
این قلعه تاریخی یادگاری از پیوند فرهنگ ایرانی با گذشته تاریخی و افسانه‌ای خود است و همواره عظمت خویش را از بلندای نخلستان‌های 'سب' به رخ همگان کشیده است.
شهرستان سیب و سوران که قلعه "سب" را در خود جای داده، یکی از قدیمی‌ترین مناطق سیستان و بلوچستان است که قدمتش با دهها نماد تاریخی و گردشگری مختلف از دوره‌های قبل از اسلام و بعد از اسلام ، به چند هزار سال می رسد. سیب و سوران در حدود ۳۵۰ کیلومتری جنوب شرقی زاهدان مرکز این استان واقع شده و چشم انداز زیبایی دارد به طوری که نخل های سر به فلک کشیده چون دیوارهایی عظیم دو سوی جاده را در آغوش گرفته و جاده در دل استواری نخل ها، صبوری را به مسافران نوید می دهد.
زمین های اطراف جاده با چشم اندازی بی بدیل نگاهها را به خود معطوف و در مسیر جاده 'قلعه سب' با اقتدار و چشم انداز زیبایش چشم هر بیننده ای را به سوی خود جلب می‌کند.
قلعه "سب"یا میر غلام رسول که در روستای سب واقع شده یکی از محکم ترین قلعه های بلوچستان به شمار می رود، ارتفاع این قلعه ۶۰ متر است و یک حلقه چاه آب در آن وجود دارد.
می گویند مردان بلوچ برای ساخت این بنا مخلوطی از نوعی گل را تولید کرده اند که از چسبندگی خاصی برخوردار بوده و طی سالها، بارش باران نتوانسته آن گل را به طور کامل بشوید و تخریب کند، و اینجاست که به رمز و رازهای هنر سازندگان این قلعه پی می‌بریم.
قلعه خشتی "سب" که کارشناسان از آن به عنوان مرتفع ترین قلعه خشتی ایران یاد می کنند در مربع‌های قرینه به ارتفاع هشت تا ‎ ۲۲متر ایجاد شده که باید گفت از زیباترین و سالم ترین قلعه‌هایی است که از دوران اسلامی در سیستان و بلوچستان برجای مانده و آیینه تمام نمایی از حاکمان صفویه و حاکمان پس از آنهاست.
این قلعه روی صفحه ‌ای سنگی و صخره طبیعی کم ارتفاع با خشت و گل در قرن دوازدهم هجری قمری ساخته شد و در پایان قرن سیزدهم آخرین تغییرات اساسی در آن صورت گرفت.

ساختمان قلعه مجموعه‌ ای از حصار و بنای اصلی است که با ‎ ۲۳متر ارتفاع در شهر سیب واقع در جنوب غرب سراوان قرار دارد و بنای اصلی قلعه در قاعده به صورت مستطیل ‎ ۳۶متر در ‎ ۲۵متر، در دو طبقه ساخته شده است.
معماران چیره دست محلی با بهره ‌گیری از تجربه خود، برای احداث قلعه "سب" تخم گیاهی به نام 'توتری' را با گل مخلوط می‌کردند و ملاطی چسبناک می‌ساختند که وقتی خشک شد، شدیدترین رگبارها و باران‌های فصلی بلوچستان نیز توانایی شستن آن را ندارد و به همین دلیل، قلعه سال‌ها پایدار مانده است.
حصار قلعه "سب" با سه متر ارتفاع دور تا دور آن را فراگرفته است و به وسیله غلام گردها (مکان ویژه نگهبانان و تیراندازی) در داخل دیوار و چهار برج چهارگوش در چهار راس حصار از قلعه محافظت می شود.
سازندگان قلعه همچنین با بهره‌ گیری از تنه خرما و شاخ و برگ آن و گاهی نیز حصیرهایی از داز ( نخل کوتاه وحشی )، سقف‌ها را می‌ پوشاندند و روی آنها را از کاهگل پوشش می‌دادند.
محل ورود به قلعه تنها از طریق پلکان جنوب شرق امکان‌پذیر است و وارد شوندگان پس از عبور از درب اصلی قلعه به وسیله معبری به درگاهی، در سمت میانی دیواره غربی و از آنجا به وسیله یک راهرو تونل به طول۱۶.۵ تر با شیب نسبتا تند به حیاط مرکزی می‌رسیدند.
قلعه "سب" در مجموع ‎ ۱۰اتاق کوچک و بزرگ دارد که در اطراف حیاط مرکزی جای گرفته‌اند و برای دسترسی به فضاهای حاکم‌نشین و تابستانی، راه پله‌ای مخفی، کم عرض و با شیب زیاد وجود دارد.
به گزارش ایرنا، قلعه سب و نخلستان های سیب و سوران از نقاط بالقوه گردشگری منطقه بلوچستان به شمار می‌رود.