اگر ما از این سفره فیض الهی بهره نبریم، زیان های جبران ناپذیری کرده ایم. خود را برای بهره گیری از این ماه پربرکت آماده کنیم و پندهای ذیل را برای دگرگونی دل و رشد معنوی، به کار بندیم:
۱. به جای کمیت، به کیفیت و اخلاص توجه کنیم . اولیاء الهی در پی خالص کردن عمل بودند. زیادی عمل ملاک نیست، عمل پاک را می پذیرند؛
۲. عمل آگاهانه و از روی شناخت و معرفت ، پاداشی متفاوت از عمل جاهلانه دارد. باب معرفت را به روی خود باز کنیم و عبادت عالمانه را مد نظر قرار دهیم؛
۳. برترین عبادت، تفکر است. گرسنگی و تشنگی ماه مبارک رمضان، بایستی به دل صفایی بدهد که زمینه تفکر را فراهم سازد. تفکری از نوع تفکر مراجعه به باطن و روح، که حقایق را روشن کند و باب حکمت را بر روی انسان بگشاید؛
۴. انس با خدا، سرآغاز بهره گیری زیبا از این ماه نورانی است. زمانی از روز و شب، با خدای خود خلوت کنیم و به نوع رابطه خدا با خود بیندیشیم و عشق خود به خدای مهربان را ابراز کنیم؛
۵. با نماز انس بگیریم؛ نمازی با حضور قلب و در اول وقت، که باطری حرکت عبادی ما در طول سال بشود و نماز را محبوب دل و جان ما گرداند؛
۶. با قرآن مانوس شویم. در هر فرصتی، با صوت حزین و صدای خوش آن را تلاوت کنیم ، و به صورت متناوب در آیات قرآن تدبر نماییم و سعی کنیم تمام دستورات کاربری قرآن را عملیاتی نماییم؛
۷. با ذکر و مناجات و دعاهایی که مضامین آن ها دل را نرم می کند ، انس بگیریم . از خواندن دعای افتتاح ، دعای سحر ، دعای ابوحمزه و دعای ۴۴ صحیفه سجادیه غفلت نکنیم . زبان خود را به مناجات با خدا و ذکر و دعا و تسبیح حضرت زهرا عادت دهیم. توجه امان به خدا و اولیاء الهی باشد . شناخت خدا و معرفت به مقام پیامبر اسلام ( ص ) و ائمه هدی ( ع ) را اصل بدانیم . در روزهای جمعه زیارت عاشورا و جامعه کبیره بخوانیم و در شب های قدر مناجات امیرمومنان آویزه گوشمان باشد؛
۸. به سحرخیزی و شب زنده داری و نماز شب و تهجد و تضرع و اشک و درد دل با خدای حکیم و استفاده از فرصت ها عادت کنیم. از خداوند بزرگ، اشک و گریه‌های عاشقانه و عارفانه درخواست نماییم و بدانیم بدون بهره گیری از سحر و نماز شب، دنیا و آخرت انسان آباد نخواهد شد؛
۹. در این ماه بزرگ و شریف، خود را در ضیافت و مهمانی ویژه خدای عزیز ببینیم و او را حاضر و شاهد واقعه بدانیم و آداب مهمانی را در پیشگاه میزبان حفظ کنیم و با ورود به ضیافت الهی، از آن استفاده کامل نماییم؛
۱۰. از گناه و اخلاقیات فاسده دوری گزینیم و دروغ نگوییم، غیبت نکنیم، تهمت نزنیم، چشم و گوش و زبان و همه اعضاء و جوارح خود را کنترل و مراقبت کنیم، از دنیاگرایی و دنیاخواهی فاصله بگیریم و نفس خود را اصلاح نماییم؛
۱۱. در لحظه لحظه این ماه عظیم و مبارک، توجه امان به امام زنده و غایب؛ حضرت ولی عصر ( عج ) باشد و در هر فرصت، برای ظهور منجی عالم بشریت دعا کنیم و مدام دعای فرج بخوانیم؛
۱۲. گرسنگی و تشنگی ماه مبارک رمضان، ما را به یاد درد ناداری فقرا و مستضعفان و مسکینان بیندازد. ما را دست به جیب کند. به مستمندان و فقیران، خصوصا در امر ازدواج و تهیه جهیزیه کمک کنیم و انفاق را عامل رشد اقتصادی خود و جامعه بدانیم؛
۱۳. هدف گذاری ما در این ماه با شکوه و با عظمت، از اول ماه، لیله القدر باشد. شبی که از هزار ماه برتر و بالاتر است. از این شب بهره ببریم و تلاش کنیم، در لیله القدر به خدای بزرگ نزدیک تر شویم؛
۱۴. زیباترین نقطه وصل و نزدیکی به خدا، در حال سجده و پیشانی ساییدن در آستان ربوبی است. سجده طولانی؛ بارانی از ابر رحمت و برکاتی از عالم ربوبیت بر سر ما می باراند. حداقل در هر روز از این ماه ستودنی، با سجده‌ای طولانی، زمینه نزول رحمت الهی بر قلب و سر خود را فراهم سازیم؛
۱۵. ماه رمضان، ماه بازگشت به سوی خداست. با توبه و انابه و استغفار، از دلمان غبارزدایی کنیم و با خارج شدن از شهوات باطنی، به پروردگار مهربان و عزیز رجوع نماییم و با سیر از دوزخ بددلی و بدگمانی و بداندیشی و بدکرداری، به بهشت نیک اندیشی و نیک کرداری وارد شویم؛
۱۶. این ماه، ماه موعظه کردن و موعظه شنیدن است. هیچکدام از کارهای خوب ، فایده وعظ را ندارد و تمام اعمال خیر ، نتیجه موعظه است. بابی برای وعظ دیگران باز کنیم و خود نیز در کلاس درس و موعظه، فضائل اخلاقی را فراگیریم و آنان را به کار بندیم و با همسر و فرزندان و خویشاوندان و دوستان و آشنایان با اکسیر حسن خلق و مهربانی رفتار کنیم ؛
۱۷. از لحظه لحظه و ساعت‌های ماه مبارک رمضان برای صله ارحام و زیارت اقوام و دوستان و آشنایان و برادران دینی خود استفاده کنیم و تلاش نماییم اگر اختلاف و نزاعی با هم دارند، بین آن ها را اصلاح کنیم؛
۱۸. علاوه بر زیارت زندگان از خویشاوندان و دوستان، خود را به زیارت اهل قبور و از دنیا رفتگان و مردگان ، عادت دهیم و به دیدار شهدا و علماء برویم و از آنان برای عاقبت به خیری خود کمک بگیریم؛
۱۹. مطالعه کتاب های دینی، علمی و مذهبی را به یک عادت روزانه تبدیل کنیم. با کتاب های تفسیری و تاریخی انس بگیریم، و از خواندن کتاب های خاطرات جنگ هشت ساله و خاطرات رزمندگان جبهه مقاومت غفلت نکنیم؛
۲۰. به افطاری خالصانه دادن به روزه داران و قبولی افطاری با نیت خالص، توجه خاص داشته باشیم و بدانیم که با قبول افطاری، بهره ای می بریم که با عبادت دراز مدت به آن نمی‌رسیم.