سیدمجتبی موسوی نایینی، روز دوشنبه در گفت و گو با ایرنا افزود: اکنون حجم آب سد زاینده‌رود ۳۰۸ میلیون مترمکعب است که در مقایسه با سال گذشته، تنها یک درصد افزایش یافته است اما این رقم در میانگین درازمدت ۷۸۰ میلیون مترمکعب بوده که امسال ۶۰ درصد کاهش نشان می‌دهد.
به گفته وی، ورودی سد زاینده‌رود نسبت به پارسال ۱۲ درصد افزایش و نسبت به میانگین بلندمدت ۲۰ درصد کاهش داشته است.
موسوی با بیان اینکه امسال در برنامه ابلاغ شده وزارت نیرو، نیازهای کشاورزان مشخص شده است، افزود: اگر ورودی پیش‌بینی شده سد محقق و مصارف توسط ذیفعان رعایت شود، در پایان سال آبی، ذخیره سد به حجم برنامه‌ریزی شده ۴۰۰ میلیون مترمکعب می‌رسد، از این رو تصمیم‌گیری برای رهاسازی آب طبق برنامه انجام می‌شود.
وی ادامه داد: در حال حاضر از نظر ذخیره فعلی سد، نگرانی برای تامین آب آشامیدنی نداریم، اما اگر مصرف آب با توجه آغاز فصل گرما افزایش یابد، سامانه آبرسانی اصفهان جوابگوی نیاز آبی منطقه نخواهد بود.
وی افزود: پیش بینی‌های هواشناسی هم بیانگر این است که امسال بهار کم‌بارشی خواهیم داشت و بارش‌ها کمتر از حد نرمال خواهد بود.
مدیر سد زاینده‌رود اصفهان، افزود: اگر جریان زاینده‌رود بصورت مُمتد باز باشد در آینده با کمبود آب مواجه خواهیم شد، چرا که ذخیره آب پشت سد محدود است.
به گفته وی، تامین و پایداری آب در رودخانه زاینده‌رود منوط به کنترل مصارف است.
به گزارش ایرنا، زاینده‌رود با حدود ۴۹۰ کیلومتر بزرگترین رودخانه منطقه مرکزی ایران است که از کوه‌های زاگرس مرکزی سرچشمه گرفته و در فلات مرکزی ایران به سمت شرق پیش می‌رود و به تالاب گاوخونی در شرق اصفهان می‌ریزد.
این رودخانه در دهه‌های اخیر به یک رودخانه با جریان دوره‌ای تبدیل و در پایین‌دست با خشکی مواجه شده است .
آب زاینده‌رود پس از حدود یک ماه، مجددا از پنجم فروردین امسال به مدت ۱۰ روز جاری شد.
سد زاینده‌رود بعنوان یکی از اصلی‌ترین سدهای مرکز کشور و تامین کننده آب آشامیدنی، محیط زیست، کشاورزی و صنعت در منطقه مرکزی ایران، در سال ۱۳۴۹ با ظرفیت ۱.۴ میلیارد مترمکعب بهره‌برداری شد.
این سد قوسی شکل در۱۱۰ کیلومتری غرب اصفهان در شهرستان چادگان قرار دارد.
زاینده‌رود که نقش اصلی و مؤثری در پایداری محیط‌زیست، تأمین آب آشامیدنی، رونق کشاورزی و اقتصاد منطقه مرکزی و هستی تالاب گاوخونی داشته، در دهه‌های اخیر بدلیل برداشت‌های غیرقانونی در بالادست، انتقال آب به حوضه دیگر، تراکم جمعیت و تا حدودی کاهش نسبی بارندگی‌ها، به یک رودخانه با جریان دوره‌ای، تبدیل و در پایین‌دست در فصول گرم به‌ویژه تابستان با خشکی مواجه شده است.