به گزارش ایرنا، اوتیسم در اولین گام آگاهی و پذیرش اجتماعی می خواهد، آنچه که خانواده های کودکان مبتلا به اوتیسم برآن تاکید دارند پذیرش این کودکان به عنوان شهروندی متفاوت است که باید بنا بر همان تفاوت هایی که دارند با آنها رفتار شود تا بتوانند آینده ای روشن داشته باشد.
اوتیسم اختلالی است که در عبارتی واقعی تر می‌توان گفت تمام خانواده را تحت تاثیر قرار می دهد و مراودات اجتماعی آنها را متاثر از خود می کند ذکر تجربیاتی که خانواده های کودکان مبتلا به اوتیسم در جامعه دارند به درک بیشتر این مسئله کمک می کند، بیان خواسته های آنها از مردم گاه آنقدر ضروری می شود که بود یا نبود میزان آگاهی جامعه مهمترین عامل در ایجاد یا اختلال آرامش خانواده های کودکان مبتلا به اوتیسم است.
بیشتر خانواده هایی که دارای فرزند مبتلا به اوتیسم هستند در پویش های اجتماعی مرتبط با اوتیسم به صورت کنشگرانی فعال وارد می شوند تا با شناخت کافی که خود نسبت به اوتیسم دارند، محتواهای دقیقی را تولید و به جامعه ارائه دهند، به امید اینکه با این اقدامات فرهنگی بتوانند بخشی از مشکلات خود و کودکان مبتلا به اوتیسم را کاهش دهند.
خانواده های دارای فرزند اوتیسم آرزو دارند که مردم جامعه بدانند که وقتی اطراف فرزند من هستید، نیازی نیست احساس عجیبی داشته باشید، فقط لازم است اندکی صبر و حوصله داشته باشید و بپذیرید با کودکان دیگر متفاوت است، حتی کودکان مبتلا به اوتیسم هم شبیه به همدیگر نیستند.
موضوع دیگری که در این خصوص توسط خانواده های دارای کودک مبتلا به اوتیسم مطرح می شود این است که اگر کودک مبتلا به اوتیسم صداهای عجیب و غریب در می آورد راحت باشید به او نگاه کنید او این صداها را صرفا به این علت که هیجان زده است نشان می دهد.
موضوع دیگری که در ارتباط با اگاه سازی جامعه در مورد اوتیسم توسط خانواده های این کودکان مطرح می شود این است که می گویند: بعضی از این کودکان با هوش، خلاق و متفکر هستند ممکن است این مسئله در همه زمان ها آشکار نباشد چون مغز آنها متفاوت کار می کند.
اما موضوعی که تقریبا تمام خانواده های دارای فرزند مبتلا به اوتیسم بر آن تاکید دارند این است که اوتیسم بیماری نیست پس نمی توان به درمان آن هم امید داشت یک اختلال رفتاری و یک تفاوت است که با توجه به طیف و شدت این اختلال، رفتار کودک مبتلا به اوتیسم می تواند آزار دهنده باشد که این مساله منافاتی با پاکی و معصومیت آنها ندارد، همواره به عشق و محبت احتیاج دارند با لبخند و خنده شان می توانند به خانواده آرامش بدهند.
خواسته دیگر خانواده های دارای فرزند اوتیسم این است که می گویند؛ اگر شما کودک مبتلا به اوتیسم را در مغازه یا سایر اماکن عمومی مشاهده کنید او ممکن است سرش را به جایی بکشد، گوشه لباسش را با دهانش بگیرد یا دور خودش بچرخد این کارها را انجام می دهد چون مضطرب است او را سرزنش نکنید، آن کودک در آن لحظه نمی تواند بدنش را کنترل کند و دارد تلاش می کند تا حدی بر آنچه از محیط دریافت کرده غلبه کند.
مادر یک کودک مبتلا به اوتیسم می گوید: برای افرادی که قضاوت و فکر می کنند من رفتارهای عجیب کودکم را نمی بینم باید بگویم من به دنبال اندکی همدلی هستم، قضاوت نکنید درک کنید که محیط اطراف بر آن کودک تاثیر زیادی می گذارد.
مادری دیگر می گوید: لطفا کودکان ما را همان گونه که ما کودکان شما را می پذیریم، قبول کنید این کاملا عادی است که کودکان ما متفاوت از آنچه شما انتظار دارید باشند، اما سرشار از احساسات و آرزو هستند اگر بیقراری می کنند در اختیار خودشان نیست و آن بیقراری تلاشی برای هماهنگی با محیط است.
پای صحبت خانواده های دارای کودک اوتیسم و به خصوص مادران این کودکان که می نشینی اولین ویژگی مشترک آنها صبر و بردباری آنها در رفتار با این کودکان است و گاه به مواردی اشاره می کنند که جز بدیهی ترین اصول رفتاری با این کودکان است، اصولی که بیشتر افراد نسبت به آن آگاهی ندارند و محیط خارج از خانه را برای آنها نا امن می کند تا جایی که گاه چاره ای جز در خانه ماندن را سراغ ندارند.
برپایی پایگاه های شهری آگاه سازی اوتیسم در بروجرد
مرکز توانبخشی اوتیسم حکمت بروجرد به مناسبت ماه آگاه سازی اوتیسم برپایی پایگاه های شهری مرتبط با این موضوع را برنامه ریزی کرده است که طی آن پایگاه های سیار در معابر شهری برپا می شود.
مدیر مرکز توانبخشی اوتیسم حکمت بروجرد در این خصوص در گفت و گو با ایرنا گفت: در پایگاه های سیار آگاه سازی اوتیسم که امروز هجدهم فروردین ماه برگزار می شود، بروشور و پمفلت های آموزشی، مشاوره های لازم، ارائه تست هیوا برای غربالگری موارد مشکوک به اوتیسم و معرفی موارد موفق در کنترل اوتیسم در شهرستان بروجرد ارائه می شود.
سمیه کریمی افزود: اوتیسم به زبان ساده یک اختلال عصبی - رشدی است، یعنی بخش های مختلف مغز نمی توانند به درستی با هم ارتباط برقرار کنند، دنیا را به شکل دیگری می بینند، می شنوند و حس می کنند و نمی توانند با ما که در دنیای دیگری هستیم ارتباط برقرار کنند به همین دلیل دچار در خودماندگی می شوند.
نقش شهروندان یک جامعه در برابر اوتیسم
درک، همراهی و پذیرش کودکان مبتلا به اوتیسم دقیقا همه آن چیزی است که هر کدام از ما بعنوان عضوی از یک جامعه در شیوه رفتار با کودکان مبتلا به اوتیسم باید بدانیم.
مدیر مرکز توانبخشی اوتیسم بروجرد در این خصوص می گوید: در گام نخست باید آنها را درک کنیم، ممکن است بیقرار باشند، رفتارهای تکراری انجام دهند یا با فریاد زدن نا آرامی خود را نشان دهند که در هر حال باید آنها را درک کنیم.
کریمی بیان کرد: در گام بعدی باید همراهی کنیم به این صورت که بدانیم افراد دارای اوتیسم با سرعت کمتری کلمات و جملات را پردازش می کنند در تعامل با آنها صبور باشیم، جملات و سوالات پشت سر هم مطرح نکنیم زیرا آنها جملات پیچیده و غیر مستقیم را متوجه نمی شوند از جملات ساده استفاده کنیم.
مدیر مرکز توانبخشی اوتیسم حکمت بروجرد با تاکید براینکه باید حضورشان را در جامعه بپذیریم، اضافه کرد: حضور در جامعه یکی از روش های موثر در بهبود شرایط افراد دارای اوتیسم است بنابراین در هر نقشی اعم از پدر، مادر، همسایه یا شهروند باید با صبوری بیشتر و مهربانی عمیق تر کمک کنیم تا در جامعه حضور داشته باشند.
وی گفت: از سال ۹۷ تا به حال حدود ۶۰ پرونده اوتیسم در بازه سنی سه تا ۱۸ سال در مرکز پذیرش شده و خدمات توانبخشی و آموزشی و مراقبتی به آنها ارائه شده است، متاسفانه موارد اوتیسم در شهرستان بروجرد بسیار بیشتر از این موارد هستند اما به دلایل متعدد مانند فقر فرهنگی، بی اطلاعی یا اطلاعات ناقص و یا استفاده از خدمات مراکز غیر تخصصی باعث شده تا برای درمان تخصصی و موثر مراجعه نکنند.
کریمی با تاکید بر اینکه این اختلال با تشخیص به موقع قابل کنترل است، ادامه داد: خوشبختانه با ارائه خدمات آموزشی و توانبخشی و مداخلات بهنگام، تا امروز در مرکز توانبخشی اوتیسم حکمت بروجرد، بیش از هشت مورد ترخیص موفق به مدارس عادی و استثنایی صورت گرفته است.
وی افزود: این مرکز با دریافت مجوز پایگاه دایمی تشخیص و غربال اختلالات طیف اوتیسم از سازمان بهزیستی کشور در سال ۹۸ و اجرای طرح رایگان غربالگری در آبان ماه سال ۹۸ در سطح شهرستان و روستاهای اطراف بیش از ۴۰ مورد مشکوک شناسایی کرده است.
دوم آوریل برابر با ۱۳ فروردین بعنوان روز جهانی آگاه سازی اوتیسم نام گذاری شده از آنجایی که طیف اطلاعات و آگاهی افراد در مورد این اختلال رفتاری محدود است، چنین نام گذاری با هدف آگاه سازی آن هم در یک بازه زمانی یک ماهه بیانگر ضرورت آگاهی جامعه در شیوه رفتار با کودکان مبتلا به اوتیسم و خانواده های آنها است.