احمد مرودشتی در گفت وگو با خبرنگار ایرنا افزود: یک روحانی در هر گردان تخریب وجود داشت که احکام شرعی را در موارد مختلف به رزمندگان آموزش می داد به همین خاطر در جبهه رزمندگان علاوه بر نبرد و دفاع از اسلام برای انجام اعمال عبادی خود تلاش می کردند و همواره به طور کامل موارد شرعی را رعایت کنند.
وی ادامه داد: اگرچه امکان روزه گرفتن برای رزمندگان واحد تخریب جنگ وجود نداشت اما آنها دیگر اعمال ماه رمضان نظیر نماز، ادعیه، تلاوت قرآن کریم و مناجات را با جان و دل به جا می‌آوردند.
مرودشتی با بیان اینکه رزمندگان واحد تخریب در حین پاکسازی میدان مین نماز شب می خواندند و در مواقعی که دشمن متوجه حضور آنها می‌شد انگار نه انگار که دشمن وجود دارد و همچنان به عبادت یا پاکسازی منطقه ادامه می دادند، خاطرنشان کرد: این روحیه باعث می‌شد وقتی رزمنده ای روی مین می رفت و پای او قطع می شد سینه خیز باز هم مین ها را خنثی می کردند تا حدی که از شدت خون ریزی بیهوش می‌شدند و امدادگران آنها را برای درمان به پشت جبهه منتقل می کردند.
لذت ذکر و مناجات رزمندگان در جبهه وصف نشدنی است
این رزمنده دفاع مقدس که دارای ۷۰ درصد جانبازی از ناحیه دو چشم، گونه راست، بینی، باز و کف دست چپ و سمت چپ قفسه سینه است، اذعان داشت: لذتی که رزمندگان از عبادت، ذکر، دعا و مناجات در محل های خطر در جبهه می بردند وصف نشدنی است چراکه آنها خود را عبدلله (بنده خدا) می دانستند و تمام تلاش آنها در هر لحظه پیوستن به لقا الله بود.
مرودشتی افزود: اخلاص رزمندگان ما به گونه ای بود که در خلوت خود به یاد نماز حضرت زهرا (ص) و فزت و رب الکعبه حضرت علی (ع) بودند و تلاش می کردند خود را هر چه بیشتر به دایره نمازها و ذکرهای ائمه (ع) نزدیک و روح معنوی خود را بیشتر کنند، این معنویت در عرصه دفاع مقدس کاملا حاکم بود به گونه ای که چیزی به نام کمبود، سختی، گرما، سرما، دوری از خانواده و حتی اعتراض در بین رزمنده ها مشاهده نمی شد.
وی ادامه داد: ایمان و اعتقاد قلبی رزمندگان به خدا به حدی بود که نسبت به مصیبت‌های وارد شده نظیر شهادت دوستان، آشنایان و اقوام خود احساس یاس نمی‌کردند بلکه این را لازمه تحقق و زمینه سازی برای ظهور حضرت بقیه الله عظم (عج) می دانستند، مهدی باوری یکی از ویژگی های رزمندگان اسلام بود که همواره تلاش می‌کردند با فعالیت های دقیق و کامل خود چه در عرصه زندگی عبادی، فردی، خلوت شب و توسل به درگاه الهی و چه در عرصه جنگ و نبرد در زمینه ظهور هر چه سریع تر امام زمان (عج) موثر باشند.
برگزاری مراسم احیاء در میدان مین و خط مقدم
این رزمنده دفاع مقدس با بیان اینکه رزمندگانی که در پادگان ها بودند روزه می گرفتند، بیان کرد: برگزاری نماز جماعت در نقاط مختلف جبهه از نکات مهمی بود که رزمندگان به آن بسیار توجه داشتند.
مرودشتی گفت: یکی از زیبایی های جبهه برگزاری مراسم لیالی قدر بود، رزمندگان اعمال احیاء نظیر نماز، تلاوت قرآن، خواندن ادعیه، زیارتنامه های حضرت علی ( ع) و عاشورا را که آکنده از شور، احساس، معنویت، اشک شوق، لقای الهی و پیوستن به خیل شهدا بود برای کسب رضایت ائمه اطهار به ویژه و امه ائمه حضرت زهرا (ص) را در میدان های مین و خط مقدم به جا می‌آوردند.
وی یادآور شد: عشق به معبود، نورانیت خاصی در سیمای نوجوانان،جوانان و کهنسالان رزمنده این عرصه به وجود می آورد که حتی با آن لطافت قلبی که خداوند در دل رزمندگان قرار می داد گاهی شهادت دوستان خود را پیش بینی می‌کردند و می گفتند: فلانی خیلی نور بالا می زند یعنی چهره او نورانی و پر از فروغ عشق الهی شده به گونه ای که دیگران این لطافت روح را در چهره او با درخشندگی می دیدند و می گفتند که فلانی بوی شهادت می دهد، در بسیاری از موارد این افراد به خیل شهدا می پیوستند.
رسیدگی به جراحات دشمن با عطوفت
این رزمنده دفاع مقدس در مورد رفتار رزمندگان ایرانی با اسرای عراقی توضیح داد: نیروهای عراقی که تا دقایقی قبل از اسیر شدن با تمام سلاح ها و آتشباری خود تلاش می‌کردند رزمندگان ما را به شهادت برسانند زمانی که به اسارت در می آمدند رزمندگان ما با عطوفت و مهربانی با آنها برخورد و اگر مجروح شده بودند به جراحات آنها رسیدگی می کردند.
مرودشتی افزود: هنگام عملیات معمولا هر فردی مقدار کمی آب و آذوقه برای چند روزی که در عملیات حضور داشت همراه خود می برد، زمانی که نیروهای عراقی به اسارت ما در می آمدند از آذوقه خود به آنها می دادیم تا آن ها به پشت جبهه منتقل شوند، مجروحان عراقی را نیز بر روی برانکارد می گذاشتیم و به پشت جبهه منتقل می کردیم در صورتی که اگر آنها بودند به رزمنده ما تیر خلاص می زدند و یا آنها را رها می کردند تا در مجروحیت بر اثر خون ریزی بسیار به شهادت برسد.