به گزارش ایرنا، "نمی‌خواهند ما قهرمان شویم." این جمله پیغام‌های زیادی را برای فوتبالدوستان ایرانی تداعی می‌کند و چهره‌های فراوانی را در ذهن‌ها کنار هم ردیف می‌کند. یک گزاره نخ‌نمای برخی مربیان که بوی فرار از واقعیت می‌دهد. می‌توان از آن تلاش برای فریب دادن اذهان عمومی را استشمام کرد. بهانه‌جویی و توهم توطئه در جای‌جای آن به چشم می‌خورد. ترس، در یاخته یاخته آن هویداست و ...
فوتبال ایران در سال منتهی به جام جهانی با چالش‌های فراوانی روبروست و بدرفتاری مربیان یکی از دور از ذهن‌ترینِ آنهاست. مربیانی که ارزش جایگاهی که در آن قرار دارند را نمی‌دانند و متوجه نیستند که خود باید الگویی باشند برای خیل عظیمی دیگر. مربیانی که به جای تلاش و ارائه رقابتی جوانمردانه و البته هوشمندانه سعی دارند نقاظ ضعف خود و تیم‌شان را با ایجاد موج‌های مجازی بپوشانند. آنها در فضای موجود به این نتیجه رسیده‌اند که برای پیروزی باید روی داور، فدراسیون، تیم حریف و ... فشار بیاورند و به همه اتهام بزنند. "اتهام بزن و خود را مبرا کن" به یک شعار و اپیدمی تبدیل شده است. قانونی نانوشته و مسری که فقط مختص مربیان ۲ تیم پرطرفدار پایتخت هم نیست و پیش از آنها و پس از آنها هم چنین مسائلی را دیده بودیم و شوربختانه بازهم نظاره خواهیم کرد.
محرم نویدکیا، شاید پرچمدار جبهه روبروست. مردی که حرف‌هایش برای اهالی فوتبال ایران قابل هضم نیست و هر بار با خواندن صحبت‌هایش تعجب می‌کنیم. چند ماه قبل که برخی از رسانه‌ها از رفتار حرفه‌ای و تراز او صحبت کردند، عده‌ای بر این باور بودند که نویدکیا در صورتی که تیمش به بحران برود و یا چند اشتباه داوری علیه سپاهان رخ بدهد، این روی مثبت و حرفه‌ای خود را کنار گذاشته و به دیگر مربیان لیگ می‌پیوندد. اما اینطور نشد. محرم در یک قدمی برکناری یا استعفا قرار گرفت. تیمش از کورس قهرمانی خارج شد. حمایت همه‌جانبه‌ی اولیه از سوی هواداران سپاهان را از دست داد. اشتباهاتی از سوی داوران علیه تیمش انجام شد اما او، روی دیگری از خود بروز نداد. نویدکیا همچنان به حرفه‌ای بودن ادامه داد.
بد نیست یک مرتبه دیگر به بخشی از اظهارات سرمربی سپاهان پس از پیروزی سه بر یک مقابل پاختاکور ازبکستان در هفته اول لیگ قهرمانان آسیا اشاره‌ای داشته باشیم.
"درست است که تیم من برده ولی دلم می‌خواهد واقعیت‌های فوتبال را بگویم. ما یک نیمه اولِ فوق العاده بد را داشتیم. از لحاظ نظم تاکتیکی خیلی بد بازی کردیم. هافبک‌هایمان خیلی خیلی به مدافعین نزدیک بودند و فضاهای خیلی زیادی را از دست دادیم و برای تیمی مانند سپاهان اصلا خوب نبود. از واقعیت هم نگذریم که آنها نیز یکی ۲ موقعیت فوق العاده خوب داشتند که ممکن بود ما را دچار مشکل کنند."
"ما در یکی دو روز نخست در اینجا مشکلات خیلی جزیی داشتیم ولی دوست داشتم از مسوولین برگزار کننده به‌خصوص باشگاه التعاون که تلاش‌شان را کردند تا مشکلات مختصر را رفع کنند؛ تشکر کنم."
"ما مالکیت توپ را داشتیم ولی مالکیت توپی که نتوانیم به یک‌سوم دفاعی تیم حریف برسیم، به هیچ دردی نمی‌خورد. ما در نیمه دوم با صحبت‌هایی که انجام دادیم، سعی کردیم هافبک‌هایمان را به‌نحوی قرار دهیم که از نیم‌فضاهای چپ و راست هافبک‌هایشان استفاده کنیم و بیشتر در مسائل هجومی شرکت کنیم. فکر می‌کنم موفق نیز شدیم. در تمرینات روی ضربات ایستگاهی خوب کار کردیم. چون برنامه‌ای که داشتیم و در فیلم‌هایی که از این تیم دیده بودیم، روی ضربات ایستگاهی مشکلات کوچکی داشتند و سعی کردیم از آن استفاده کنیم و فکر می‌کنم بازیکنانمان خیلی خوب این کار را انجام دادند."
همین یک کنفرانس را سنگ محک قرار می‌دهیم. محرم به تاکیتک اشتباهی که اتخاذ شده ایراد می‌گیرد. آیا مربیان تیم محبوب شما تا به حال به اشتباه خود اعتراف کرده‌اند؟
نویدکیا در بخشی از صحبت‌ها به موقعیت‌های تیم حریف اشاره می‌کند. در کنفرانس سرمربی تیم مورد علاقه شما، خبری از تعریف و تمجید از تیم حریف هست یا همیشه صحبت از این است که تیم خود آن شخص برتر بوده و مستحق پیروزی؟
بریده، میزبان خوبی برای سپاهان نبود اما نویدکیا از باشگاه التعاون تشکر می‌کند. تصور کنید یکی از تیم‌های لیگ برتری به سفر می‌رفت و چنین مشکلاتی برای تیمش به وقوع می‌پیوست. بدون شک تا مدت‌ها صحبت از این بود که آن مشکلات، دلیل افت فنی تیم‌شان بوده است.
دقت کنید که چقدر سرمربی سپاهان به مسائل فنی و تاکتیکی در خلال صحبت‌هایش می‌پردازد. تا به حال چنین توضیحاتی را از مربیان ایرانی شنیده بودید؟ احتمالا با اولین سوال تاکتیکی، برافروخته می‌شوند و با چهره‌ای در هم رفته می‌گویند در مسائل فنی دخالت نکنید.
در همین اثنا نشست خبری پیش از بازی منچسترسیتی و لیورپول در لیگ برتر انگلیس هم برگزار شد. بر همگان واضح است که این دیدار چقدر حیاتی و سرنوشت‌ساز است و می‌تواند قهرمان لیگ برتر را در فاصله هفت هفته تا پایان مشخص کند. حالا نگاهی به بخشی از اظهارات یورگن کلوپ و پپ گواردیولا می‌اندازیم.
یورگن کلوپ: "چیزی که در ورزش بیشتر کمک می‌کند یک حریف قوی است، به خصوص در درازمدت. برای مثال نادال در مقابل فدرر. من نمی‌توانم از سیتی به خاطر اینکه تا این حد خوب است تشکر کنم اما نمی‌توانیم انکار کنیم که در پیشرفت ما نیز تاثیر گذار بوده‌اند. شما باید احترام بگذارید. سیتی هیچ نقطه ضعفی ندارد. آنها واقعا در همه زمینه‌ها خوب هستند. پپ بهترین مربی دنیاست و همه ما در این مورد توافق داریم. اگر کسی به او شک دارد من نمی‌دانم که چگونه این اتفاق افتاده است. این به خاطر چیزهایی است که او برده و فوتبالی است که بازی می‌کند."
پپ گواردیولا: "ما در بارسا بارها با رئال بازی کردیم. ژوزه سرمربی جذابی است و ما رقابت خوبی داشتیم. در طول پنج سال حضور من در اینجا هم بارها با لیورپول بازی کردیم و همیشه نزدیک بودیم. ما پیش از این در زمان حضور من در بایرن هم با هم روبرو شدیم و رقابت نزدیکی داشتیم. من سرمربی نشدم تا بهترین باشم و بهترین هم نیستم. از کلوپ بسیار ممنونم اما من بهترین نیستم. دوست دارم که بگویم اینطور است اما واقعا نیستم. من کار لیورپول را تحسین می‌کنم. آنها بسیار خوب هستند و من از چالشی که با این تیم دارم لذت می‌برم. کلوپ زندگی در دنیای فوتبال را بهتر کرده است. او مرد خوبی است و من رابطه خیلی خوبی با او دارم."
می‌توان به کلماتی که در ۲ پاراگراف بالا خواندیم؛ عنوان "تکان‌دهنده" را اطلاق کنیم. ۲ سرمربی بزرگ فوتبال اروپا و جهان که تاثیراتشان در دنیای مستطیل سبز بسیار زیاد بوده در آستانه یک بازی مرگ و زندگی، اینطور به تمجید صادقانه از یکدیگر می‌پردازند.
هیچکدام نگفتند که نگران داوری هستند و هیچ خبرنگاری هم از آنها در این باره نپرسید. سوالات شیطنت‌آمیز در نهایت دقت و هوش پاسخ داده شد تا حاشیه‌ای بیهوده ایجاد نشود. موفقیت‌های رقیب با برچسب‌های بیرونی و امدادهای غیبی لوث جلوه داده نشد. آنها در کانون توجه نه یک کشور، بلکه یک جهان هستند اما پخته عمل می‌کنند و حرفه‌ای. و این واژگان برای فوتبال ایران حیرت‌انگیز است. خیلی بعید است که در رسانه‌های اروپایی از نحوه سخن گفتن یورگن و پپ صحبت شود چون مورد عجیب و نادری نیست اما اینجا و در دل "نمی‌خواهند ما قهرمان شویم" ها چنین مصاحبه‌هایی تکان‌دهنده است.
جملات پایانی خطاب به فوتبالدوستان ایرانی است. به هوادارانی که عاشقانه تیم‌های خود را دوست دارند و احتمالا محتوای این گزارش برای‌شان جذاب نبوده و از خواندنش عصبانی شده‌اند. مخاطب اصلی شما هستید. بخش عظیمی از خود شما نیز بابت مصاحبه‌های مربیان محبوب‌تان به ستوه آمده‌اید و یا حداقل گلایه‌هایی از این بابت دارید. بدون تردید اولین کسانی که می‌توانند به مربیان کمک کنند تا این خلق و خوی نادرست را کنار بگذارند شما هستید. شمایی که باید نسبت به بهانه‌جویی‌ها و اتهام‌زنی‌ها واکنش نشان دهید و با امواجی که در فضای مجازی ایجاد می‌شود همراه نشوید. شما با این رفتار، مقابل یک تفکر نادرست و ناحق ایستاده‌اید و به تیم مورد علاقه و ستاره‌های محبوب‌تان کمک کرده‌اید تا از راهی که انتهایش تُرکستان است خارج شوند و به مسیر سبز بازگردند. تا وقتی که همراه و همساز این جریانِ زشت باشید، روز همان روز خواهد بود.