به گزارش ایرنا، مدتی است که تیم های لیگ برتر با انتشار بیانیه وارد تنش لفظی شده و گاها در این متون الفاظ توهین‌آمیز دیده می‌شود که شان و شخصیت باشگاه‌ها و مدیران را زیر سوال می‌برد. در پی این درگیری ها به سراغ «امیر واعظ آشتیانی» مدیر اسبق باشگاه استقلال رفتیم تا نظرات وی را در این باره بپرسیم. مشروح این گفت‌وگو را با هم می‌خوانیم:
نظر شما درباره درگیری بین باشگاه‌ها که احساسات هواداران و اذهان عمومی را مورد هجوم قرار می‌دهد، چیست؟
به نظرم آقایان ماهیت بیانیه نویسی را زیر سوال بردند. در تمام باشگاه‌ها و سازمان‌های جهان بیانیه نویسی وجود دارد ولی نباید با آن فضا را آلوده کرد. این امر در واقع برای اطلاع رسانی استفاده می‌شود نه برای توهین و تحقیر یکدیگر. در این مواقع باید فدراسیون و کمیته اخلاق به موقع وارد عمل شود ولی بارها شاهد بودیم که در زمان نامناسب این برخوردها انجام می‌شود که منجر به حواشی بیشتر شده است.
واقعا بیانیه نویسی و فرافکنی در نتیجه تاثیرگذار است؟
عده‌ای فکر می‌کنند با داد و بیداد و فرافکنی می‌توانند ضعف‌های خودشان را پوشانده و از برخوردها فرار کنند اما وقتی تصمیمی گرفته شود هیچ‌کدام از اینها فایده ندارد؛ مثلا وقتی داور کارت قرمز بدهد دیگر با داد و بیداد تغییری در تصمیمش داده نمی‌شود. این اتفاقات اول به دلیل فقر فرهنگی افراد است و دوم به علت ارزان بودن نرخ تخلف. اگر جریمه مناسب برای تخلفات بگذارند دیگر به راحتی سراغ آن نمی‌روند و به نشر اخلاقیات منفی مشغول نمی‌شوند.
مشکل اصلی از کجاست؟ چرا با آن برخورد نمی‌کنند؟
فوتبال ما در سراشیبی فرهنگی است. بازیکنان و عوامل فوتبالی ما مبتدی هستند. سطح مدیران پایین است و سیاست‌گذاری درستی برای اصلاح اوضاع در نظر ندارند. با این رفتارها، تغییر نتیجه صرفا ساخته ذهن مدیران بی کفایت است. عده‌ای فکر می‌کنند فریاد و توهین نشانه شجاعت باشگاه و دفاع از حقوق هواداران است ولی شجاعت این است که اگر با تمام تلاش هم موفق به غلبه بر حریف نشدید، با حفظ آرامش و دوستی می‌توانید شجاعانه باخت را بپذیرید. متاسفانه انقدر این مسائل گسترده شده که اگر بنا به برخورد باشد، دیگر کسی باقی نمی‌ماند پس باید روش‌های بهتری برای آن اندیشید.
منشا این مشکل را از کجا می‌بینید؟ چگونه باید این مشکل را حل کرد؟
همه بر این باورند که در اوج بی‌نظمی هستیم اما این اوضاع در اوج «نظمی خاص»، حاصل سودجویی افراد پشت پرده است. برخی به اشتباه مدیر شده‌اند و کوتاهی و بی‌سوادی خودشان را به حساب مصلحت می‌گذارند. باید اشخاصی بیایند که اراده اصلاح داشته باشند و شروع به برگزاری جلسات و کلاس‌هایی با موضوعات فرهنگی، اخلاقی و روانشناسی کنند تا حول همین محورها رفتار درست و قوانین داوری را به افراد آموزش بدهند. در واقع مشکل اصلی کشور ما در بحث آموزش است. اگر این امر را جدی بگیریم و در تمام اقشار و افراد به این امر بپردازیم، قطعا مشکلات این‌چنینی را کمتر می‌بینیم.