به گزارش ایرنا، دو روز قبل از این حادثه نیز با وجود اهانت آشکار «صالح الحمدانی» دیگر روزنامه نگار معروف عراقی به ساحت اندیشمند شهید آیت الله «محمد باقر صدر» و خواهر شهیدش «بنت الهدی»، برخی روزنامه نگاران همفکر او، کوشیدند از او چهره ای قهرمان ترسیم کنند.
چند هفته پیش از این نیز «انور الحمدانی» روزنامه نگار معروف به گرایش های بعثی، تبدیل به چهره میداندار حمایت سیاسی از «مقتدا صدر» برای پیشبرد طرح ائتلاف سه جانبه برای تشکیل دولت بدون مشارکت احزاب شیعه معتقد به محور مقاومت شده بود.
جدا از همه اینها، همچنان «احمد البشیر» مجری برنامه طنز سیاسی معروف «بشیر شو» که با حمایت «دویچه وله» آلمان و در آن کشور اجرا می کند، در قله بورس رسانه ای و سیاسی است زیرا بیشترین تیرهای انتقادی را در قالب طنز، متوجه احزاب سیاسی شیعه معتقد به محور مقاومت می کند.
برای این تحول عجیب در عرصه سیاسی عراق، دیدگاه های مختلفی مطرح شده که مهمترین این ایده ها، تکرار تجربه اوکراین در عراق و بسترسازی برای پروژه «زلنسکی سازی در عراق» است.
ایده زلنسکی عراق، به طور ویژه بعد از اینکه «ولادومیر زلنسکی» که از فضای طنز و رسانه یکباره به دالان های هزار توی سیاست پرید و کشورش را به خاطر همین ناپحتگی، درگیر جنگی ویرانگر با روسیه کرد، به طور جدی در عراق مطرح شده است.
این سوال، اذهان بسیاری از صاحب نظران عراقی را به ویژه در میان آنها که به محور مقاومت اعتقاد دارند، به خود مشغول کرده که چه کسی قرار است زلنسکی عراق باشد؟
برپایه این دیدگاه، با توجه به برخی نارضایتی ها از رهبران و جریان های سیاسی متعارف عراق و طرح ناکامی آنها در اداره کشور، آمریکا برای پروژه زلنسکی سازی عراق برنامه ریزی کرده و به دنبال طرح قهرمان ملی جدید عراقی ها از میان سلبریتی های رسانه ای است.
چهره های رسانه ای برخلاف شخصیت های سیاسی، سابقه ای نسبتا سالم تر از حیث پرونده های فساد و زد وبندهای سیاسی دارند و شاید همین امر، آنها را به کاندیداتوری قهرمانان ملی جدید نزدیک تر می کند.
این روزها اما با نگاه دوباره مردم عراق به اوضاع و احوال اوکراین، اظهارات سابق احمد البشیر (در نوامبر ۲۰۲۰) بیشتر مورد توجه رسانه ای و سیاسی قرار گرفته است.
او به صراحت گفته بود که «برنامه بشیر شو، یک طرح سیاسی» است و سپس در بخش دیگری از سخنانش اذعان کرد که «به دنبال ورود به رقابت سیاسی و حضور در پارلمان عراق به عنوان نماینده یا اپوزیسیون است.»
احمد البشیر همانند نسخه طنز «خادم ملت» ولادیمیر زلنسکی که او را متعاقبا به کرسی ریاست جمهوری در اوکراین رساند، تلاش می کند در شمایل یک رییس جمهور با لباس نظامی ظاهر می شود و بر برنامه خود نام «جمهوری بشیر» نهاده است.
او درباره این شخصیت کمدی که از خودش ترسیم کرده می گوید که «یک رییس جمهور دیکتاتور دمکراتیک است!»
این حرف او چندان هم بیراه و طنز نیست زیرا بارها مشاهده شده که ادعای دموکراسی چگونه منجر به زایش دیکتاتورها شده است و چگونه کشورهای مدعی دموکراسی و حقوق بشر در برابر دیکتاتورهای مورد حمایت خود فقط به همین دو مفهوم است که فکر نمی کنند.
البته برنامه احمد البشیر یک کپی برداری آشکار از حیث فرم و بعضا محتوا از برنامه های «یوسف حسین» مجری و کمدین مصری متولد قاهره و تحصیل کرده در قطر است؛ فردی که وابستگی مشخصی به جریان اخوان المسلمین دارد. او ابتدا با سلسله برنامه «جو تیوب» در یوتیوب و بعدها با مجموعه «جو شو» از تلویزیون «العربی» مستقر در لندن معروف شد و در آن برنامه عمدتا سیاست های کشورهای عربی را به سخره می گیرد. او تاکنون ۴۴ برنامه کمدی در مجموعه جوشو ساخته و در آغاز تولید فصل ششم این سلسله برنامه ها است.
به هر تقدیر، روزنامه نگارانی که تا پیش از اینها، خود، سازندگان چهره ها با گریم قهرمانی از میان شخصیت های سیاسی بودند، اینک خودشان در حال تبدیل شدن به قهرمانان ملی و سیاسی هستند آن هم از مبداء لندن و برلین.
نسخه دیگر، احمد ملا طلال است. برنامه اخیر سیاسی احمد ملا طلال که به سبب آن از سوی «هیات ارتباطات ورسانه عراق»، با شکایت وزیر دفاع عراق، متوقف شد تحت عنوان «ارتش قهرمان اما فاسد» بود.
طلال از یک بازیگر حرفه ای در قالب یک افسر نظامی در برنامه خود بهره برد (شبیه سازی) و افسر ادعایی نیز به وجود فساد گسترده در وزارت دفاع اعتراف کرد اما طلال هرگز به مخاطبانی که شاهد برنامه او بودند نگفت که این نمایش، از پیش طراحی شده، بلکه به گونه ای برنامه را اجرا کرد که گویا، واقعا افسری از افسران ارتش عراق را به برنامه دعوت کرده است و چنین نمایاند که اعترافات او هم حقیقت دارد.
آنچه در طرح چهره های رسانه ای به عنوان قهرمانان ملی و سیاسی در برهه کنونی حائز اهمیت است اینکه همه آنها به یک طیف سیاسی خاص وفادارند که این طیف سیاسی «جنبش تشرینی ها» (اعتراضات خیابانی اکتبر ۲۰۱۹ ) است.
شکل گیری اعتراضات خیابانی ۲۰۱۹ و صحنه گردانان پشت پرده آن، همچنان در عراق یکی از مسائل سوال برانگیز و جنجالی است؛ اعتراضاتی که با شعار دموکراسی خواهی آغاز شد اما بعدها «جوکر» های گریم شده را به خیابان کشاند.
منتقدان اعتراضات اکتبر ۲۰۱۹ معتقدند که دست های خارجی و برخی عوامل داخلی در تحریک این اعتراضات برای براندازی دولت منتخب «عادل عبدالمهدی» و تخریب احزاب سیاسی معتقد به محور مقاومت (به عنوان حامیان اصلی دولت عبدالمهدی) بوده است.
دلیل این عده، فروکش کردن این اعتراضات بعد از استعفای دولت عبدالمهدی است؛ هرچند عراق از حیث اقتصادی و خدمات در شرایط نابسامان تری قرار گرفت و بسیاری از مسئولانی که در ایام اعتراضات، خواهان استعفای آنها بودند، در سمت های خود باقی ماندند بدون اینکه دیگر کسی برای کناره گیری آنها از قدرت، اعتراضی داشته باشد.
به همین دلایل است که این روزها در عراق به قهرمان نمایی کم سابقه برخی سلبریتی های رسانه ای به دیده تردید نگریسته می شود و برخی، آن را بخشی از پروژه زلنسکی سازی در عراق می دانند.
احمد ملاطلال در تلویزیون «یو تی وی» متعلق به «خمیس الخنجر» برنامه میزگرد سیاسی خود را اجرا می کند، در حالی که احمد البشیر با حمایت و امکانات رسانه ای «دویچه له» آلمان، در خاک آلمان برنامه می سازد.
انور الحمدانی یکی از معروف ترین فعالان رسانه ای دوره رژیم بعث است که همچنان به این حزب اعتقاد دارد و در جریان اختلافات سیاسی اخیر بر سر تشکیل دولت، با پخش ترانه های حماسی بعثی ها، احزاب شیعه را تهدید کرد که «برمی گردیم و به حساب همه شماها خواهیم رسید.»
صالح الحمدانی نیز به عنوان منتقد احزاب سیاسی شیعه حامی مقاومت، با کمک همفکران سیاسی خود به شبکه تلویزیون رسمی عراق راه یافت، اما در نتیجه اهانت اخیر به آیت الله شهید محمد باقر صدر و خواهرش بنت الهدی، با حکم «هیات ارتباط و رسانه» از این رسانه کنار گذاشته شد تا برخی از رسانه های وابسته به احزاب سیاسی منتقد محور مقاومت، پیشنهاد همکاری با او را به نشانه تقدیر از موضعش با عنوان فریبنده «آزادی بیان» مطرح کنند.
آیا پروژه «زلنسکی سازی در عراق» به اجرا در می آید؟ بسیاری با اشاره به وجود نیروی بازدارنده قوی و مطمئنی مانند «الحشد الشعبی» و از همه مهمتر وجود مرجعیت عالی دینی عراق، آن را بعید می دانند اما برخی چهره های معروف مثل «محمود المشهدانی» رییس سابق پارلمان، همچنان همه گزینه ها را دور از ذهن نمی دانند.
وی اخیرا با اشاره به خطر اختلافات سیاسی و نارضایتی عمومی از وضعیت جدال سیاسی در کشور به تلویزیون «العهد» عراق گفته بود: اگر اختلافات بین «ائتلاف سه جانبه» و «چارچوب هماهنگی» به همین روال پیش برود، بعید نیست که یکی از همین روزها از خواب بیدار شویم و بیینم یک عده با لباس نظامی در خیابان ها مستقر شده اند و یکباره با وقوع کودتای نظامی مواجه شویم.»
المشهدانی اما نگفته که چه کسی قرار است این کودتا را هدایت کند؛ آیا طبق روال کودتاهای دهه های ۶۰ و ۷۰، افسران نظامی در میدان خواهند بود یا احتمالا یک «شومن» اینبار با لباس مبدل نظامی، مشابه آنچه در برنامه طنز «جمهوری بشیر» ترسیم می شود، رهبری این کودتا را برعهده خواهد داشت!؟