حجت الاسلام علی شیرازی به مناسبت سالروز وفات حضرت خدیجه (س) در گفت‌وگو با خبرنگار معارف ایرنا اظهار داشت: اگر پیامبر اکرم (ص) توانستند همان مسلمانان آغازین را حفظ کنند تا اسلام مطرح شود و رشد کند و آنگاه رسول خدا (ص) در مدینه حکومت تشکیل دهند، مقدمات این حکومت با همان افرادی است که در مکه آنها را گردهم آوردند و آنها به پیامبر ایمان آوردند و ثروت حضرت خدیجه نقش بسزایی داشت، به ویژه در سه سالی که در شعب ابوطالب در محاصره کامل بودند. علاوه بر ثروت حضرت خدیجه، قدرت خدیجه و ابوطالب بود که می‌توانستند تحریم اقتصادی شعب ابوطالب را دور بزنند و بعضی نیازهای آنان را وارد شعب کنند.
وی افزود: یکی از نکاتی که کمتر به آن پرداخته شده، شخصیت حضرت خدیجه است. خدیجه بهترین زنان عالم است یعنی اگر بخواهیم چهار زن را به عنوان بهترین زنان معرفی کنیم، حضرت خدیجه، فاطمه، مریم و آسیه هستند و خدیجه از یک نظر از همه برتر است. چون مادر حضرت فاطمه است و جایگاه مادری را دارد و بهترین زن برای پیامبر اکرم (ص) است. پیامبر فرمود هیچگاه هیچ زنی برای آن حضرت جایگزین خدیجه نشد.
جانشین سازمان عقیدتی سیاسی وزارت دفاع ادامه داد: حضرت خدیجه از یک طایفه مشهور و صاحب ثروت فراوانی بود. پیامبر (ص) در کاروان بازرگانی حضرت خدیجه کار می کرد و زمانی که به عنوان رسول خدا بعد از بعثت پیامبری خود را در جمع خصوصی اعلام کردند، اولین زنی که به آن حضرت ایمان آورد، حضرت خدیجه بود.
وی افزود: باید توجه کنیم اسلام برای اولین بار ابلاغ می‌شد و مرام و تفکر خدیجه ویژه بود. چون او موحد بود ولی اسلام، دین جدیدی بود و نگاه جدیدی به آن حضرت داشت. چون رسول خدا (ص) در کاروانش به عنوان نیروی او کار می کرد و حضرت خدیجه او را تصدیق کرده و همه ثروتش را برای تبلیغ اندیشه پیامبر که اندیشه اسلام ناب است، در اختیار پیامبر اکرم (ص) گذاشت. از طرف دیگر این کمک ها زمانی بود که هیچکس به پیامبر کمک نمی کرد. یعنی نه کمک مالی به رسول خدا می کردند و نه پیامبر را یاری می کردند تا کسی ایمان بیاورد.
نویسنده کتاب حاج قاسمی که من می شناسم افزود: با این حال حضرت خدیجه تحت فشار قرار گرفت، به گونه‌ای که بسیاری از زنان نامدار آن زمان ارتباط خود را با حضرت خدیجه قطع کردند. چون خدیجه یک زن متمکنی بود که همه ثروت خود را در اختیار پیامبر گذاشته بود و با این که همه از او بریدند و تنها شده بود ولی یک گام عقب نشینی نکرد و پیامبر را یاری کرد.
وی ادامه داد: حضرت خدیجه یک مرام و هدفی را دنبال می‌کرد ولی هیچگاه به دنبال دنیا و تجملا و اشرافی گری نبود و زمانی که هدف خود را با هدف پیامبر یکی دیدند، همه ثروت خود را در این مسیر قرار دادند. این مساله نشان می دهد که حضرت خدیجه همه ثروت خود را در مسیر پیامبر و همان حرکتی که از روز اول دنبال می کردند، هزینه کردند.
نویسنده کتاب پرتوی از خورشید گفت: یکی از نکات جالب این است که پیشنهاد ازدواج از سوی حضرت خدیجه به پیامبر اکرم (ص) داده شد که در آن روزگار چنین روشی مرسوم نبود. وقتی حضرت خدیجه عظمت پیامبر را ۱۵ سال قبل از بعثت دید و همه رشد و کمال خود را در آن حضرت مشاهده کرد، لذا پیشنهاد ازدواج داد و این مساله برای زنان آن روز مکه گران تمام شد. یعنی هم این نوع حرکت و هم گزینه‌ای که حضرت خدیجه انتخاب کرده بود. به همین دلیل زنان مکه با پیامبر دشمنی کردند و حتی سلام خدیجه را جواب نمی‌دادند و هر کسی که می خواست با حضرت خدیجه رفت و آمد کند، اجازه نمی‌دادند و در واقع آن حضرت را در محاصره ای قرار داده بودند که کسی با او ارتباط نداشته باشد و خدیجه همه این سختی ها را به خاطر هدفی که داشت، تحمل کرد.
حضرت خدیجه ۶۸ سال قبل از هجرت دیده به جهان گشود و در دوران جوانی با تشکیل کاروان های تجاری به کسب درآمد پرداخت. ایشان با مدیریت و درایتی قوی و به دور از رسم تاجران زمانه که رباخواری را از اصول ثروت اندوزی قرار داده بودند، به تجارت روی آورده بود و تاریخ نگاران، بارها از او با عنوان هایی همچون بانوی دوراندیش و خردمند یاد کرده اند.
خدیجه یکی از ثروتمندترین مردم مکه بود ولی هرگز از یاری فقیران روی برنگرداند و خانه اش همواره کعبه آمال مردم بینوا و پناهگاه نیازمندان بود. همسر رسول خدا (ص) نخستین زنی بود که به پیامبری حضرت محمد (ص) ایمان آورد و اولین بانویی بود که همراه حضرت علی (ع) با پیامبر به نماز ایستاد و پیشانی بندگی بر خاک سایید.
حضرت خدیجه (س) در سن ۶۵ سالگی در دهم ماه رمضان سال دهم بعثت در خارج ازشعب ابوطالب جان به جان آفرین تسلیم کرد و پیغمبر خدا (ص) خدیجه را غسل داد؛ حنوط کرد و با همان پارچه ای که جبرییل از طرف خدا برای خدیجه آورده بود؛ کفن کرد. رسول خدا (ص) که پیکر همسر خود را در قبرستان مکه در حجون به خاک می سپرد؛ به درون قبر رفت، سپس خدیجه را در خاک نهاد و آنگاه سنگ لحد را در جای خویش استوار ساخت. آن حضرت بر خدیجه اشک می ریخت، دعا می کرد و برایش آمرزش می طلبید.