محمود جعفری بازیگر فیلم سینمایی قدغن که این روزها در حال اکران است، در گفت‌وگو با خبرنگار سینمایی ایرنا، اظهار داشت: زمانی که مشغول کار در سریال پلاک ۱۳ بودم آقای حسین فرحبخش برای نقشی در فیلم قدغن با من تماس گرفت. توافق کردیم و قرار شد که برای این نقش به کاشان برویم و در راه آهنگی را برای من پخش کرد و گفت شعر را حفظ کن چرا که نقشی در فیلم قدغن داری که کمانچه می‌زند و این ملودی را می‌خواند.
وی ادامه داد: ترانه‌ای معروف بود که تا کاشان آن را تمرین کردیم. من نواختن کمانچه را بلد نبودم و در زمان فیلمبرداری کسی بود که کمانچه می‌زد و من حرکات دست او را تکرار کردم.
بازیگر فیلم سینمایی طلسم (داریوش فرهنگ ۱۳۶۵) تصریح کرد: برای سال‌ها با حسین فرحبخش کار نکرده بودم؛ به قدری دست و دلباز بودند و خدماتی که به بازیگران ارائه می‌دادند برایم حیرت انگیز بود که باور نمی‌کردم یک تهیه کننده تا به این اندازه به بازیگران توجه داشته باشد و این یکی از خاطرات خوب من شد.
وی در توضیح نقش خود در فیلم سینمایی قدغن یادآور شد: نقش من در فیلم قدغن پدری است که اعتیاد دارد. اهل موسیقی است. می‌خواند و می‌نوازد و دختری دارد که چند خواستگار دارد که با هم رقابت دارند.
ضعف فیلم‌نامه‌های سینما و تلویزیون حیرت‌انگیز است
بازیگر فیلم سینمایی درخونگاه (سیاوش اسعدی ۱۳۹۶) اظهار داشت: این مدت پس از فیلم سینمایی درخونگاه به دلیل کارهای سریالی مشغله‌ام زیاد بود و به همین دلیل فیلم سینمایی بازی نکرده ام. البته در این مدت فیلم‌های سینمایی به من پیشنهاد شده است اما به دلیل عدم زمان کافی نتوانسته‌ام حضور پیدا کنم. در فیلم غدقن هم به دلیل این که نقش زمان کوتاهی را لازم داشت در آن حضور پیدا کردم.
وی تاکید کرد: حقیقت این است که نوشته‌ها و فیلمنامه‌هایی که در سینما و تلویزیون وجود دارد هرگز من را راضی نکرده است، این نوشته‌ها به قدری ضعیف هستند که حیرت انگیز است؛ در حالی که در مملکت خودمان نویسندگان خوب زیاد داریم که کم کار هستند و شاید به آنها برای نوشتن رجوع نمی‌شود. سال‌ها قبل سریالی مانند پدرسالار را داشتیم که هنوز هم وقتی تلویزیون پخش می‌کند بیننده دارد اما امروز سریال‌ها کم دیده می‌شوند چرا که نوشته‌ها و فیلمنامه‌ها بسیار ضعیف هستند
جعفری گفت: در همه آثاری که در چند سال اخیر بازی کرده‌ام تلاش کردم تا با اندک استعدادی که دارم نقشم را درست کنم وگرنه نوشته‌ها بسیار ضعیف هستند. به همین دلیل بینندگان هم افت کرده است.
وی ادامه داد: سال‌ها قبل سریالی مانند پدرسالار را داشتیم که هنوز هم وقتی تلویزیون پخش می‌کند بیننده دارد اما امروز سریال‌ها کم دیده می‌شوند چرا که نوشته‌ها و فیلمنامه‌ها بسیار ضعیف هستند.
کارگردان‌های خوب ما معلوم نیست کجا هستند
بازیگر سریال پدرسالار (اکبر خواجویی ۱۳۷۲-۷۳) اظهار داشت: کارگردان‌های خوب ما معلوم نیست کجا هستند و کارگردان‌های کم تجربه امروز میدان‌دار شده‌اند؛ بودجه‌ها هم ضعیف است و دست تهیه کنندگان برای آوردن کارگردانان و نویسندگان قوی بسته است. ضمن این که کرونا هم در دو سال اخیر تولیدات ما را ضعیف کرد.
وی افزود: دهه ۶۰ و ۷۰ کارگردان‌های ما دوران دستیاری یک و دو را گذرانده بودند اما امروز کارگردانان این مراحل را نگذرانده‌اند؛ بلافاصه یک فیلم، تله فیلم یا فیلم کوتاه می‌سازند و شروع به کار می‌کنند؛ یعنی تجربه‌شان را در کار حرفه‌ای انجام می‌دهند به جای این که دستیاری کنند، یاد بگیرند و بعد کار کنند. این مشکل اساسی ماست و البته که بسیاری از بازیگران هم این گونه هستند و دوره بازیگری را نمی‌گذرانند.
جعفری خاطرنشان کرد: در دوران ما دانشگاهی بود که می‌رفتیم و درس بازیگری و کارگردانی را می‌خواندیم اما امروز می‌بینیم که بسیاری در آموزشگاه‌ها دوره‌ای کوتاه را می گذرانند و بر اساس رابطه‌ای که با تهیه کنندگان و یا کارگردانان دارند نقشی را می‌گیرند و مشغول بازی می شوند.
وی تاکید کرد: این افراد یک شبه بازیگر و کارگردان می‌شوند و همه اینها باعث می‌شود که کارها ضعیف باشند. مشکل ما در مخاطب است وقتی سریال‌ها یا سینمای ما مخاطب ندارد یک جای کار می‌لنگد و این نشان می‌دهد که تولیدات جذابیات کافی را برای مخاطب را ندارد.
بازیگر سریال روزی روزگاری (امرالله احمدجور ۱۳۷۰-۷۱) تاکید کرد: در شبکه های خانگی به دلیل این که سرمایه گذار تلاش می‌کند سرمایه‌اش بازگردد آثار می‌سازد که مخاطب داشته باشد و بتوانند فروش کند اما تلویزیون چون از طریق تولیدات فروشی ندارد، حساسیتی هم در این زمینه ندارد.
وی تصریح کرد: من باید نقش را دوست داشته باشم تا بازی کنم و کوچک و بزرگی آن مهم نیست. در این سال‌ها همه نوع نقش (کمدی و جدی و تلخ و شیرین) را بازی کرده ام ولی آن چیزی که برایم مهم است این است که نقشی را که بازی نکرده ام را بازی کنم.
نسل ما نسلی است که تقدسی برای صحنه قائل بودند
بازیگر فیلم سینمایی دختری با کفش‌های کتای (رسول صدرعاملی ۱۳۷۷) در پاسخ به این پرسش که چه عقیده‌ای نسبت به حواشی اخیر و بیانیه زنان در مورد خشونت علیه زنان دارد، اظهار داشت: حقیقتا در این رابطه‌ها نبوده‌ام و اطلاعی از آن ندارم. این اواخر که این موضوع را شنیدم تعجب کردم.
وی ادامه داد: شاید کسانی مشکلاتی داشته‌اند ولی کسانی که من با آنها در رابطه بوده‌ام، چنین نبوده‌اند. البته این که من ندیده‌ام ملاک بودن یا نبودن آن نیست، شاید بوده است. نسل ما نسلی است که تقدسی برای صحنه قائل بودند و مانند گود زورخانه صحنه را می‌بوسیدند و بالا می‌رفتند و به همین دلیل کار و حرفه ما پاکی و راستی داشت
جعفری یادآور شد: نسل ما نسلی است که تقدسی برای صحنه قائل بودند و مانند گود زورخانه صحنه را می‌بوسیدند و بالا می‌رفتند و به همین دلیل کار و حرفه ما پاکی و راستی داشت، ما شاگرد این نسل بودیم و پیشکسوتان ما این را به ما یاد داده بودند؛ دلیل دیگر هم که شاهد چنین موضوعاتی نبودم شاید این بوده که من در سنی هستیم که کسی اجازه بروز چنین رفتارهایی را جلوی ما به خود نمی دهد و به نوعی به احترام ما چنین برخوردهایی وجود نداشته است.
وی خاطرنشان کرد: نسل جدید تکلیفش مشخص نیست و نمی‌دانید که او بر اساس رابطه بازی می‌کند؟ یا تحصیل کرده است؟ ولی با اطمینان می‌توان بگویم که بچه‌هایی که از تئاتر به تلویزیون و سینما می‌آیند آدم‌های شرافتمندی هستند.