به گزارش خبرنگار ایرنا، امشب از آن شب‌هایی بود که اگر به سمت جنوب میدان تجریش گام برداشته و می‌توانستی نگاهت را از گنبد فیروزه‌ای و گلدسته‌های بارگاه صالح بن موسی الکاظم علیه السلام بگیری، متوجه فضای مجاور آستان میشدی که انحصار آن و چینش منظم صندلی‌ها به دست پر از عشق به نوکری خادمان، خبر از یک مهمانی می‌دهد.
گویی آقا مهمان دارند و مهمانی امشب‌شان همچون شب‌های عزاداری سالار شهیدان آن‌قدر باشکوه است که خادمان محوطه آستان را کافی ندیده و به رسم میزبانی هر فضایی را مهیای حضور مهمانان کرده‌اند.
سرشب که شد، مهمانان صالح بن موسی الکاظم (ع) از راه‌های دور و نزدیک رسیدند و بعد از خوش آمدگویی خدام و سلام بر آقا وارد شدند؛ مهمانانی که رنگ رخسار همه آن‌ها خبر از سر بندگی می‌دهد.
بندگانی که کوله‌بار اعمال یک سال خود را بر دوش گرفته و برادر ضامن آهور را به وکالت گرفته‌اند تا پروردگار خوب‌های آن را بخرد و معصیت‌اش را به اشک چشمان‌شان ببخشد.
چشم که بگردانی، مهمانان صالح بن موسی الکاظم (ع) را می بینی که هر یک به گوشه‌ای دنج پناه برده است؛ یکی تکیه بر دیوار زده و چشم بر گنبد آقا دوخته است، دیگری بر لب حوض نشسته و زائران را می‌نگرد و چند تن دیگر دست بر سنگ مزار شهدای حرم مطهر کشیده و گل‌های به جا مانده از میلاد کریم اهل بیت را پرپر می‌کنند.
نوای سُبْحانَکَ یا لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ الْغَوْثَ الْغَوْثَ خَلِّصْنا مِنَ النّارِ یا رَبِّ قاری و جمعیت که فضا را سرشار از معنویت کرد، بندگی حضار را به اوج رساند.
ناله و شیون بندگان از یک سمت و فراغ بالی کودکانی از سمت دیگر گوش‌تان را پر می‌کند و چهره‌های آرام و خسته از یک طرف و افرادی که گوشی به دست رو به حرم جاماندگان بیت‌شان را از فیض زیارت بهرمند می‌کنند، از طرف دیگر، چشمتان را می‌گیرد.
به راستی که جنس این مهمانی فرق دارد؛ مهمانان آن با هر لباس و گویش و فرهنگی که هستند، همواره زبان‌شان بر استغفار می‌چرخد و از یکدیگر که شاید فقط چند دقیقه‌ای‌ست هم‌کلام بودند حلالیت می‌طلبند؛ مهر و محبی که بر وجودشان جاری‌ست و عطر علوی می‌دهد.
مهمانان امشب بارگاه، از مسن‌ترهایی که با عصا و ویلچیر آمدند تا جوانانی که پا به پای محرم زندگی‌شان قدم می‌زند، همه و همه خود را رساندند تا مصحف شریف را بر سر نهاده و قدر شب‌های قدر را بدانند.
براساس این گزار، شب قدر یا لیلة القدر، شبی باارزش و پرفضیلت نزد مسلمانان و شب نزول قرآن و شب مقدرشدن امور انسان‌ها است.
این شب با فضیلت‌ترین شب سال است که با امور مهم و باعظمتی همانند نزولِ اجمالی قرآن، پیدایش افاضات باطنی و فضای خاصّ معنوی، تقدیر و تعیین سرنوشت‌ها، تدبیر و برنامه‌ریزی‌های جدید و نزول جبرئیل و فرشته‌ها همراه است و شب نزول رحمت الهی و آمرزش گناهان بوده و در آن شب، فرشتگان بر زمین فرود می‌آیند. طبق برخی از روایات شیعه، مقدرات انسان‌ها به امام زمان (علیه‌السلام) عرضه می‌شود.
زمان دقیق این شب معلوم نیست ولی طبق بسیاری از روایات، در ماه رمضان واقع شده و یکی از شب‌های نوزدهم، بیست و یکم یا بیست و سوم می‌باشد.
طبق روایات، عبادت در آن شب، قابل قیاس با سایر شب‌ها نیست. از جمله اعمال شب قدر، غسل، احیاء و شب زنده‌داری، خواندن قرآن، خواندن دعاهای ماثور مثل دعای جوشن کبیر، توبه و استغفار و صدقه‌دادن را می‌توان بیان کرد.
ضربت خوردن و شهادت امام علی (علیه‌السلام) در این شب‌ها، بر اهمیت و عظمت آن نزد شیعیان افزوده و با سوگواری و انجام اعمال شب‌های قدر همراه شده است.