آیت الله عبدالکریم عابدینی روز شنبه به مناسب سالروز شهادت امیرالمومنین امام علی(ع) در گفت و گو با خبرنگار ایرنا با بیان اینکه امیرالمومنین (ع) به معنای واقعی اهل عبادت و بندگی خداوند بود،افزود: باید منش و روش امام علی را در زندگی خود جاری و ساری کنیم.
وی خاطرنشان کرد: امام علی(ع) آیت بزرگ خداوند است و هرکس دنباله روی ایشان و فرزندانشان باشد بدون شک منحرف نشده و از انحرافات و کج روی ها نجات می یابد.
آیتالله عابدینی در خصوص عظمت شخصیت مولای متقیان گفت: امیرالمومنین (ع) فرموده است شخصیت من مانند کوهی سر به فلک کشیده است که از دامنه آن نهرها جاری است و این کوه آنچنان عظمت دارد که پرندگان بلند پرواز هم قادر نیستند به قله آن دست یابند.
امامجمعه قزوین با اشاره به ضرورت شناخت معارف امام علی(ع)؛ ادامه داد: معارف امیرالمومنین شکل دهنده تمدن انسانی و معنوی نجات بخش است.
امام جمعه قزوین با بیان اینکه هرچه از امیرالمومنین(ع) سخن بگوییم باز هم حق مطلب را در مورد ایشان ادا نکرده ایم، خاطرنشان کرد:ایمان و تقوا، اخلاق حسنه و تواضع، قناعت، مردانگی و عدالت خواهی امام علی (ع) را باید برای رسیدن به سعادت در دنیا و آخرت مورد توجه قرار دهیم.
نماینده ولی فقیه در استان قزوین با تاکید بر اینکه باید تلاش کنیم تا از پیروان راستین و حقیقی امیرالمومنین(ع) باشیم، گفت: ما باید در تراز شیعه امام علی ظاهر شویم به گونه ای رفتار کنیم که دیگر مردمان را به سوی خود جلب کنیم.
وی با بیان اینکه ولادت و شهادت امام علی (ع) در خانه خدا رقم خورد،افزود: امیرالمومنین(ع) بهترین یار و یاور پیامبر گرامی اسلام(ص) بود و خداوند متعال توفیق بزرگی را نصیب ما شیعیان ساخته که از پیروان ایشان و فرزندانشان هستیم و باید این فرصت و موقعیت را قدر بدانیم.
نماینده ولی فقیه در استان قزوین خاطرنشان کرد: اهل بیت پیامبر (ع) در کنار قران تکیه گاه مردم به منظور رسیدن به سعادت واقعی هستند و ما باید به این ریسمان محکم برای نجات چنگ بزنیم و به آن متصل شویم.
امام جمعه قزوین خاطرنشان کرد: اگر سیره امام علی(ع) در رفتار مدیران و کارگزاران ما مورد توجه جدی و شایسته قرار بگیرد، بسیاری از مشکلات و گرفتاری ها در جامعه از میان می رود.
آیت الله عابدینی تاکید کرد در چنین روزها و شب های پرفضیلتی باید به طور جدی تلاش کنیم تا درک و معرفت خود را نسبت به امیرالمومنین(ع) افزایش دهیم یکی از این موارد بازخوانی و تعمق در نهج البلاغه است.