به گزارش ایرنا، ایزد، اینک راه را برای عاشقان وصالش، هموار کرده است. شب قدر همان پلی است که دوستداران بارگاه احدیت، از مسیر آن، ره صدساله را یک شبه می‌توانند طی کنند و قدم بر آستان رضایت حضرت دوست بگذارند.
عظمت این شب پر رمز و راز، خواب را از چشمان اهل ایمان می‌رباید. عاشقان واقعی دل به دلدار می‌دهند و از خود بیخود می‌شوند. دست‌هایشان را به نشانه دعا بلند می‌کنند تا خواسته‌هایشان بر امواج انوار الهی به عرش اعلا برسد، بلکه پروردگار رحمان، قلم عفو بر گناهانشان بکشد و نور رحمت و سعادت در زندگیشان جاری و ساری شود.
شب قدر است و نزول قرآن. هدیه‌ای که بر آخرین پیام‌آور الهی و منجی عالم بشریت نازل شد تا چراغ هدایت و روشنی‌بخش بشریت و عالم ظلمانی در اعصار مختلف باشد.
چه شبی بالاتر از این شب؟ خداوند عزوجل، آن را از هزار ماه برتر دانسته است. شبی که سالها است مردم کردستان هم به مانند دیگر نقاط ایران اسلامی آن را گرامی می‌دارند.
طبق بسیاری از منابع اهل سنت، لیله‌القدر یکی از شب‌های فرد ۱۰ روز آخر ماه رمضان است، بنابراین اغلب این شب‌ها را مبارک می‌دانند و برای اطمینان و بهره‌مندی از برکت شب قدر، این ۱۰ شب را به دعا و مناجات و قرائت قرآن می‌پردازند.
شب‌های "لیله‌القدر" در کردستان همراه با آیین‌های خاصی از جمله شب زنده داری، نمازهای تراویح و وتر، دعا و نیایش در مساجد و تکایا و توزیع نان‌های محلی مخصوص این مناطق در بین خانواده ها نیازمند برگزار می‌شود.
اگرچه سایه کرونا در این دو سه سال، بر مناسبات و آیین‌های دینی و مذهبی سنگینی کرد و تاثیر بد گذاشت اما حالا بعد از واکسیناسیون گسترده و کاهش معنادار فوتی و بستری‌ها، ترس مردم برای شرکت در این مراسم‌ها کمتر شده است و آیین‌های شب‌های قدر هم در مساجد رونق گرفته است.
شب‌زنده‌داری‌های قدر و بازار داغ مساجد
مردم کردستان و سنندجی‌ها بعد از سه سال دست و پنجه با کرونا و محدودیت‌ها، امسال با خیال راحت‌تری به استقبال ماه رمضان رفتند و باز هم آیین‌های این ماه پر خیر و برکت احیا شد.
روزه‌داران سنندجی این شب‌ها راهی مساجد می‌شوند تا از برکات رمضان بهره‌مند شوند. سنندج شهر هزار مسجد است و از هر کوی و برزنی که عبور کنید، صدای اذان به گوش می‌رسد. ۲۳ رمضان هم رسید و باز هم شبی از شب‌های قدر شد. روزه‌داران سنندجی این شب‌ها با شور و شوق خاصی در مساجد حاضر می‌شوند تا بعد از گوش سپردن به تلاوت آیات قرآن، تواشیح، مولودی‌خوانی و موعظه ماموستا، در دعای سحر، خاشعانه دلشان را به دلدار و محبوب دهند، بلکه رضایت پروردگار مهربان و توبه‌پذیر را بدست بیاورند.
روحانی بودن فضا، گریه و شیون برخی حاضران در مسجد و فریاد "حی الله" دراویش، چنان آدم را تحت تاثیر قرار می‌دهد که گویی دیگر از دنیا رفته‌ای و راهی برای برگشت نداری، حالا وقتش رسیده به گناهانت اعتراف و از خدا طلب آمرزش کنی.
دقایق نزدیک به سحر که می‌شود، دیگر شب زنده‌داران، از مساجد راهی خانه‌ها می‌شوند تا بعد از صرف سحری، خود را آماده کنند تا روزی دیگر از روزهای پایانی ماه نور و رحمت را روزه بگیرند.
برخی دل کندن از آن فضا برایشان سخت است و همانجا در مسجد سحری می‌خورند و روزه‌داران را دعوت به صرف سحری می‌کنند. البته خادم مسجد هم هنگام برگزاری مراسم احیا، چای، بامیه و زولبیا و خرما بین حاضران پخش می‌کند.
و باز هم کولیره بیستم و هفتم
براساس اعتقاد اهل سنت، لیله القدر در روزهای فرد دهه آخر ماه مبارک رمضان قرار دارد، ضمن اینکه این باور که شب بیست و هفتم رمضان شب قدر است در میان مردم و روحانیون این منطقه بیشتر رایج است و بنابر اعتقاد غالب علمای اهل سنت طبق روایات متعدد، شب ۲۷ رمضان همان شبی است که قرآن کریم بطور کامل بر پیامبر اکرم (ص) نازل شد.
بر همین اساس، در کردستان از قدیم رسم بوده که زنان روز ۲۶ رمضان، به پخت کولیره و برساق(نوعی نان محلی و سنتی) می‌پرداختند و در شب بیست و هفتم ماه مبارک رمضان آن را بین فقرا، همسایگان و اطرافیان پخش می‌کردند.
این رسم حالا هم به وی‍ژه در روستاها و حتی شهرها تا حدودی وجود دارد اما کرونا که شیوع پیدا کرد بر این آیین تاثیر گذاشت و می توان گفت که این رسم جزو به صورت محدود تقریبا تعطیل شد اما به نظر می‌رسد امسال باز هم بوی پخت کولیره و رسم زیبای توزیع آن در میان مردم، در کوچه‌های شهر و روستا شنیده شود.
امیدوار به مرگ کرونا و دعا برای بارش باران
باید منتظر ماند. شاید رمضان سال آینده دیگر خبری از کرونا نباشد. کسی چه می‌داند، شاید نماز جمعه و جماعات مثل قبل گرم و پرشور شد. شنیدن سخنرانی‌های قبل از افطار ماموستاها از بلندگوی مساجد، پهن شدن سفره‌های افطاری در مصلی‌ها، برگزاری دوباره نماز تروایح و همهمه داخل کوچه‌ها هنگام بیرون آمدن نمازگزاران از مسجد را شاید رمضان سال آینده بدون هیچ ترس و نگرانی تجربه کنیم.
بهار امسال بارش‌ها در کشور و از جمله کردستان زیاد خوب نبود اما خدای مهربان، دعای روزه‌داران و دل‌های بی‌قرار و پاک را شنید و قرار است مردم و طبیعت تشنه و دلتنگ را به بارانی زیبا و فرح‌بخش مهمان کند. مهمانی‌های پروردگار همیشه باشکوه و تسلی بخش است.