به گزارش ایرنا، والیبال در یک دهه اخیر موفقترین ورزش تیمی کشور بود. در دورهای که ولاسکو در بهترین زمان ممکن سرمربیگری تیم ملی والیبال را بر عهده گرفت این تیم توانست با نسل طلایی خود حضور در لیگ ملتها را تجربه کند و همینطور به قهرمانی در آسیا دست پیدا کند. پس از ولاسکو مربیانی همچون لوزانو، کواچ، کولاکوویچ و آلکنو هدایت تیم ملی والیبال را بر عهده گرفتند؛ اما هیچ یک از آنها نتوانستند جای ولاسکو را در تیم ملی پر کنند. در نهایت فدراسیون والیبال تصمیم گرفت برای المپیک توکیو از مربی صاحبنامی که حتی از ولاسکو هم مربی معتبرتری باشد استفاده کند و بر همین اساس پای آلکنو به والیبال ایران باز شد.
ملیپوشان والیبال ایران با مربی روس خود عملکرد ناامیدکنندهای در المپیک توکیو داشتند و حتی مقابل ژاپن هم شکست خوردند تا مشخص شود اگر ولاسکو در دورهای توانست در والیبال ایران موفق باشد به خاطر در اختیار داشتن نسل طلایی متشکل از سعید معروف، سید محمد موسوی، امیر غفور و .... بود و حالا که این بازیکنان به خاطر سن و سال با روزهای اوجشان فاصله دارند عملا نمیتوان دیگر انتظار نتیجهگیری با آنها را داشت.
تصمیم درستی که فدراسیون والیبال گرفت این بود که اشتباهات دنبالهدار خود را مبنی بر استفاده از مرییان خارجی ادامه نداد و به بهروز عطایی که از مربیان صاحبنام والیبال ایران است اعتماد کرد و هدایت تیم ملی را به این مربی سپرد. اساس کار تیم ملی هم این شد که عطایی برای المپیک پاریس در تیم ملی رنسانس ایجاد کند تا نسل جدیدی به این تیم تزریق کند؛ هر چند این موضوع به مذاق برخی که خودشان را هوادار بازیکنان قدیمی میدانستند خوش نیامد؛ هوادارانی که نمیخواستند با واقعیتها کنار بیایند و بپذیرند که بازیکنان مورد علاقهشان به خط پایان دوران حرفهای خود نزدیک شدهاند.
بهروز عطایی در نشست خبری خود که چندی پیش داشت عنوان کرد:"ما سعی میکنیم با استانداردهایی که تعریف کردهایم و برنامههایی که فدراسیون دارد پیش برویم. نگاه ما به المپیک ۲۰۲۴ است، نه بازیهای لیگ ملتها. باید بازیکنانی را آماده کنیم که در المپیک ۲۰۲۴ بتوانند به تیم ملی کمک کنند."
صحبتهای عطایی نشان داد که عزم وی برای اینکه مسابقاتی همچون لیگ ملتها باید محلی برای کسب تجربه بازیکنان جوان باشد جدی است. هر چند از این پس نتایج لیگ ملتها در رنکینگ تیمهای ملی والیبال تاثیرگذار است؛ اما فراموش نشود تیم ملی والیبال با همان نسلی که در گذشته طلایی بود در دوره پیشین لیگ ملتها در جایگاه دوازدهم قرار گرفت و در المپیک توکیو هم بدترین عملکرد خود را به نمایش گذاشت. به همین خاطر باید نگاه واقع بینانهای به تیم ملی فعلی والیبال ایران داشت؛ چرا که در این تیم بازیکنانی هستند که میتوانند نسل طلایی دیگری باشند؛ به شرط اینکه فرصت لازم به آنها داده شود تا کادر فنی تیم ملی بتواند تیمی را تشکیل دهد که حداقل در رقابتهایی همچون مسابقات جهانی و المپیک زنگ تفریح حریفان نباشد.