به گزارش ایرنا از فرانس ۲۴، مارکوس جونیور، که با نام مستعار "بونگ بونگ" شناخته می شود در انتخابات ریاست جمهوری فیلپین توانسته اکثریت آرا را از آن خود کند.
بنا به گفته منابع آگاه، از ۳۶ سال پیش که قیام مردمی باعث سرنگونی مارکوس پدر و تبعید خانواده وی به آمریکا شد، مارکوس ها در تلاش برای احیای شهرت سیاسی خود بودند که در نهایت هم موفق شدند.
مارکوس پسر پس از اینکه در انتخابات ۲۰۱۶ در رقابت‌های معاونت ریاست‌جمهوری به لنی روبردو باخت، تصمیم گرفت بخت خود را دوباره در انتخابات ریاست‌جمهوری بیازماید.
وی با وعده های انتخاباتی چون متحد کردن کشور، افزایش مشاغل و مقابله با افزایش قیمت‌ها توانست بخش عمده ای از افکار عمومی فیلیپین را همراه خود کند.
مارکوس جونیور در سخنرانی ماه بهمن خود گفت: «وحدت شعار اصلی من است زیرا اعتقاد راسخ دارم وحدت اولین گام برای خروج از این بحرانی است که اکنون در آن قرار داریم.»
مارکوس جونیور که در کاخ ریاست جمهوری در مانیل بزرگ شد، می خواست قبل از اینکه راه پدرش را در دنیای سیاست دنبال کند، علاقه داشت فضانورد شود.
او یک بار به عنوان معاون فرماندار و دو بار به عنوان فرماندار منطقه شمالی استان ایلوکوس نورته، و همچنین در مجلس نمایندگان و سنا حضور داشت.
مادر ۹۲ ساله او، ایملدا، پس از اعلام خبر پیروزی اش در انتخابات ریاست جمهوری گفت که همواره آرزو داشت پسرش رهبر کشور شود.
ارتباطات مارکوس جونیور با پدرش، به ویژه در جریان سرکوب خونین سال های حکومت نظامی، همواره او را به یکی از پربحث ترین سیاستمداران کشور تبدیل کرده است.
اما وی توانست از طریق پلت‌فرم‌های رسانه‌های اجتماعی که اکثراً رای‌دهندگان جوان را هدف قرار می‌دهند که هیچ خاطره‌ای از فساد، قتل و سایر سوء استفاده‌های مرتکب شده در دوران حکومت ۲۰ ساله مارکوس پدر را نداشتند، به هدف خود برسد.
مبارزات انتخاباتی او در همکاری با نامزد معاون ریاست جمهوری سارا دوترته و حمایت سایر خانواده های نخبه که نفوذ زیادی در دموکراسی فئودالی، بسیار چشمگیر بود.
تاریخ مشترک مارکوس جونیور و دوترته به‌عنوان فرزندان رهبران اقتدارگرا، گروه‌های حقوق بشر و کشیش‌های کاتولیک را نگران کرده است که نگرانند مارکوس پسر از پیروزی خود برای تثبیت دیکتاتوری استفاده کند.
احیای سیاسی
در سال ۱۹۷۲ زمانی که مارکوس، دیکتاتور فیلیپین، حکومت نظامی اعلام کرد و در مقیاس بزرگی به سرکوب خونین مخالفان پرداخت، مارکوس جونیور در یک مدرسه شبانه روزی در انگلیس تحصیل می کرد.
او با استناد به موج اولیه رشد اقتصادی و مخارج دولت تحت حکومت نظامی، که به گفته او برای نجات کشور از شورش های کمونیستی و مسلمانان ضروری بود، از حکومت پدرش دفاع کرده است.
مارکوس جونیور پدرش را یک "نابغه سیاسی" توصیف می کند و او را مبرا از اتهامات غارت خزانه دولت و سوء مدیریت اقتصادی در طول رژیم خود که فیلیپین را به کشوری شدیدا فقیر بدل کرد، می داند.
پس از مرگ مارکوس پدر در هاوایی در سال ۱۹۸۹، خانواده مارکوس ها به خانه بازگشتند و شروع بخ احیای هویت سیاسی خود کردند و از مسئولان محلی وفادار به خودشان کمک گرفتند تا به مناصب بالاتر دست یابند.
بزرگترین پسر از سه پسر مارکوس جونیور با همسرش لوئیز - وکیلی از یک خانواده ثروتمند دیگر - برای اولین بار در این انتخابات نامزد شد و به دنبال یکی از دو کرسی کنگره در ایلوکوس نورته بود.
مارکوس جونیور برای جلوگیری از تکرار شکست در مبارزات انتخاباتی سال ۲۰۱۶، با علم به این که سوالات بسیاری در مورد گذشته خانواده‌اش مطرح خواهد شد، این بار مناظره با رقبا را رد کرد و مصاحبه‌های کمی انجام داد.
تلاش مخالفان وی هم برای رد صلاحیتش به دلیل محکومیت سابق در دادگاه به خاطر عدم ارائه اظهارنامه مالیات بر درآمد، به جایی نرسید.
آنها همچنین او را به اغراق در صلاحیت های تحصیلی و خانواده و عدم پرداخت نزدیک به ۴ میلیارد دلار مالیات بر املاک متهم کردند.
تا همین اواخر، دوترته، رئیس جمهور کنونی، از حامیان مارکوس جونیور بود. اما اگرچه حزب او از مارکوس برای ریاست جمهوری حمایت کرد، دوترته او را یک رهبر "ضعیف" خواند.
این حمایت ها این گمانه زنی ها را تقویت کرد که دوترته، که با تحقیقات بین المللی در مورد نحوه مبارزه وی با قاچاقچیان مواد مخدر در دوران ریاست جمهوری خود مواجه است، تلاش می کند از مارکوس جونیور تضمین هایی برای زمانی که از سمتش برکنار می شود، کسب کند.
در هفته آخر مبارزات انتخاباتی، در حالی که به نظر می رسید روبردو در حال افزایش است، مارکوس جونیور بدون ارائه هیچ مدرکی نسبت به تقلب در رای هشدار داد.
مارکوس جونیور در آخرین گردهمایی کمپین انتخاباتی اش به صدها هزار طرفدار خود گفت: دوشنبه بیدار بمانید تا تراژدی دیگری رخ ندهد.