سهیل موفق در گفت وگو با خبرنگار سینمایی ایرنا و در توضیح اثرات کرونا بر تولیدات سینمایی بیان کرد: کرونا تاثیرات زیادی در کار ما برجا گذاشت؛ به شخصه این موضوع بر کارم اثر داشت به این شکل که پیش از همه گیری کرونا درخواست پروانه ساخت فیلم جدیدی را داده بودم که از همان زمان تا به همین امروز کار خوابید.
وی ادامه داد: به دلیل مشکلاتی که در این دو سال با آن مواجه بودیم دوباره جمع و جور شدن اوضاع و این که تولید فیلم و اکران روی ریل طبیعی خودش بیفتد بی شک زمان می طلبد البته که ما همچنان امیدوار هستیم.
کارگردان مجموعه دردسرهای شیرین (۱۴۰۱) در پاسخ به این پرسش که چرا به رغم کمرنگ شدن داستان کرونا و بازگشایی سینماها با ظرفیت صددرصدی، همچنان شاهد رکود در سینما هستیم، اظهار داشت: این موضوع دو دلیل واضح دارد؛ همچنان که اقتصاد در این دوسال در همه جنبه ها تضعیف شد، حوزه فیلمسازی هم از این موضوع استثنا نبود و نیست و بر آن اثر گذاشت؛ و دلیل دیگر این که در این مدت تمرکز تهیه کنندگان، تولیدکنندگان و سرمایه گذاران به سمت ویدئو رسانه و پلتفرم ها رفت و کم کم شاهد بودیم که همه اسامی بزرگ و کوچک سینمایی ما به سمت پلتفرم ها رفته اند و امروز هم کارهای متعددی (خوب، بد و متوسط) را در این مدیا انجام میدهند؛ در این راستا امیدوارم که سینما کم کم تعطیل نشود.
موفق خاطرنشان کرد: حدود ۵ سال پیش درمورد سینمای کودک صحبت کردم و آن زمان این دلنگرانی را داشتم که به شیوه مرسوم پیش رفتن موجب رکود مضاعف سینمای کودک خواهد شد و امسال سالی بود که اصلا فیلم کودک نداشتیم و این بسیار بد بود. ضمن این که در حوزه اجتماعی هم به مرور آثار کمتر شده است و تک و توک در حوزه اجتماعی اثری ساخته می شود. به همین دلایل بسیاری از ژانرها پس از کرونا کاهش یافته و کمرنگ شده اند و این را می توان یکی از لطمه های بزرگ این موضوع در سینمای ایران نامید.
فیلم‌روهای حرفه‌ای کمتر به سینما می‌روند
کارگردان فیلم سینمایی پاستاریونی (۱۳۹۷) در پاسخ به این پرسش که چرا فیلم‌های کمدی فروشی بسیار با اختلاف نسبت به سایر محتواها دارند، تصریح کرد: دلیل این موضوع در جامعه ما و ابعاد سبد خانواده های ماست که ترجیح می دهند وقتی بودجه ای اندک برای رفتن به سینما دارند آن را بگذارند و به دیدن یک فیلم خانوادگی بروند که آنان را شاد می کند.
وی افزود: وقتی مردم در فشار هستند ترجیح می دهند یکی دو ساعتی که با خانواده در سینما هستند به چیزی فکر نکنند و برای دقایقی شاد باشند و به همین دلیل است که این سبک از سینما (کمدی-اجتماعی) طرفدار بیشتری دارد ضمن این که بازیگران نام آشناتر و محبوبتری در این آثار حضور دارند که مردم بیشتر آن ها را می شناسند و دوستشان دارند.
موفق تاکید کرد: از دیگر سو امروز وضعیت اقتصادی به این سمت پیش رفته که فیلم‌روهای حرفه ای تمایلشان به این است که در خانه بنشینند و فیلم ها را در پلتفرم ها ببینند.
دستمزدهای نجومی شبکه نمایش خانگی یک آفت است
کارگردان فیلم سینمایی شکلاتی (۱۳۹۵) در پاسخ به این پرسش که دستمزدهای نجومی در تولیدات شبکه نمایش خانگی که توقعاتی را در بین بازیگران ایجاد کرده، چه مشکلاتی را برای فیلمسازان ایجاد کرده است، یادآور شد: این موضوعی است که بزرگواران عرصه سینما مدت هاست درباره آن حرف می زنند و به نظرم حقیقتا یک آفت است که باید فکری به حال آن کرد.
وی افزود: فیلمسازان مستقل و کسانی که سرمایه محدودی در اختیارشان هست و از سوی دیگر تولیدکنندگان محتوا در ژانرهایی که اقبال کمتری نسبت به آنها در مخاطب وجود دارد، وقتی به سراغ دوستان بازیگر و سوپراستارمان می روند چون پیشنهادات اغواکننده و درجه یک به لحاظ مالی در شرایط اقتصادی حال حاضر ندارند، این چهره ها راضی به همکاری و همراهی‌ای نمی شوند. به همین دلیل فیلمسازان مستقل با بودجه محدود که خواهان تجربه سینما به شکلی تجربی تر هستنند، وسعشان به این همکاری نمی رسد و این موضوعی ضربه زننده برای سینما و صنعت تصویر است.
موفق اظهار داشت: این موضوع به صورت غیرمستقیم به جریان اقبال از کمدی ها دامن می زند چرا که کمدی ها بعضا هزینه هایشان با سودکلانی بازمی گردد و این یک رویه شده است که بسیاری از کارگردانان و بازیگران، تهیه کنندگان و تولیدکنندگانی که ما فکرش را هم نمی کردیم یک روزی ژانر خودشان را ترک کنند، این ژانر را ترک کرده اند و در حیطه کمدی کار می کنند.
تک ژانری شدن سینمای ایران موضوعی قابل تامل است
دستیار تدوین فیلم سینمایی رقص در غبار (۱۳۸۱) در توضیح این مطلب که تک ژانری شدن سینمای ایران موضوعی قابل تامل است، بیان کرد: این موضوع در ذات خود ایرادی ندارد چرا که یک فیلمساز و تهیه کننده باید همه جنس ژانری را تجربه و کار کند اما این که همه تمرکزها به سمت شکلی خاص از سینما (کمدی- اجتماعی) گرایش پیدا کند بعدها آسیب فراوانی ایجاد میکند؛ ضمن این که اسمی که از جنش و مضمون سینمای ایران در سطح جهانی وجود داشته را تحت الشعاع قرار می دهد.
موفق در توضیح فعالیت سینمایی خود تصریح کرد: به تازگی سریال نوروزی سیما دردسرهای شیرین را به اتمام رسانده ام که ۱۳ قسمت بود و پخش آن به اتمام رسیده و قرار است که بازپخش آن در شبکه تماشا روی آنتن برود اما کار سینمایی ام همان کاری بود که اشاره کردم و در دوران کرونا به محاق فراموشی رفت.
وی اظهار داشت: سرمایه گذار و تهیه کننده هم در این میان حق دارد چرا که فکر می کند وقتی این فیلم را با تو بسازم چه زمانی اکران می شود؟ چگونه اکران می شود؟ البته به تازگی اکران دوباره جریان یافته و خوشبختانه فیلم های کمدی جریان گیشه را مجدد راه انداخته است. امیدوار پیرو این داغ شدن گیشه در سینمای کمدی فیلم ها در ژانرها دیگر هم ساخته شوند و همه با هم دور سفره سینما و صنعت تصویر ارتزاق کنیم.
این کارگردان در پاسخ به مضمون فیلمی که در گیر و دار تولید آن است، بیان کرد: این فیلم یک کمدی اجتماعی است چراکه سرمایه گذار در زمان حاضر به دنبال فیلمنامه های کمدی است اما دیدی که به شخصه به کمدی دارم یک خانوادگی سالم است که یک خانواده با بچه کوچکشان هم بتوانند راحت بنشینند و آن را تماشا کنند و محتوا و قصه فیلم هم به صورتی باشد که بینندگان راضی از سالن سینما بیرون بیایند.