به گزارش خبرنگار کتاب ایرنا، احمد ذوعلم مدیر آژانس ادبی دایره مینا، درباره اقداماتی که در بخش بین‌الملل سی‌وسومین دوره نمایشگاه بین‌المللی کتاب انجام می‌گیرد، به خبرنگار ایرنا گفت: طراحی نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران برای فروش کتاب است، مانند بسیاری از نمایشگاه‌ها که در منطقه ما وجود دارد. این نمایشگاه می‌تواند بین‌المللی باشد، اما فروش هم داشته‌باشد. این نمایشگاه برای خرید و فروش رایت طراحی نشده‌است. در سال‌های گذشته بخشی با نام بازار جهانی در این نمایشگاه فعالیت می‌کرد که بیشتر نوعی ویترین بود تا محیطی برای مذاکرات و خرید و فروش رایت.
او با اعلام اینکه ارتباطات خود را با ناشران دیگر کشورها حفظ کرده است و در این نمایشگاه با آن‌ها دیدار دارد، ادامه‌داد: البته به این دلیل که ناشران خارجی و افرادی که فروش رایت را مدیریت می‌کنند، در این نمایشگاه حضور ندارند، شاید نتوان در این نمایشگاه مذاکرات زیادی انجام داد. مگر اینکه از قبل قراری گذاشته‌باشیم و فعالان برای مذاکرات حضوری و بازدید از غرفه به نمایشگاه بیایند. بیشتر هدف ما این است که خود را معرفی کنیم و مخصوصا ناشرانی که علاقه‌مند به فعالیت در بازار جهانی هستند، با آژانس‌های ادبی گفت‌وگو می‌کنند.
اکثر ناشران و نویسندگان درباره جزئیات فعالیت آژانس‌های ادبی اطلاعاتی ندارند
به گفته مدیر آژانس ادبی دایره مینا، با وجود اینکه آژانس‌های ادبی سال‌ها در این حوزه فعالیت کردند، ناشرها، نویسنده‌ها و تصویرگرها هنوز دیدگاه دقیقی درباره فعالیت آژانس‌های ادبی ندارند و ممکن است به صورت جزئی از اقدامات این بخش اطلاع داشته‌باشند. اکثر ناشران و نویسندگان درباره جزئیات فعالیت آژانس‌های ادبی اطلاعاتی ندارند. این در حالی است که اقدامات آژانس‌های ادبی در حوزه خرید کتاب، فروش رایت، قراردادی که منعقد می‌شود مفصل و حرفه‌ای است. ممکن است گروهی در ارتباط با فعالیت آن‌ها با شگفتی مواجه شوند.
ذوعلم درباره قرار ملاقاتی که با مترجم و مدیر نشر ژاپنی داشت، توضیح داد: قرار ملاقات داشتیم مذاکراتی انجام شد. همچنین با رایزن‌هایی که در این نمایشگاه حضور دارند، مذاکراتی با مسئولان این غرفه‌ها انجام دادیم.
ذوعلم درباره تاثیر فعالیت آژانس‌های ادبی بر ذهنیت ناشران خارجی در حوزه نشر، بیان کرد: ناشران کشورهای دیگر، ایران را به عنوان کشوری می‌شناسند که در آن حق مالکیت فکری، به ویژه در آثار نویسندگان و تصویرگران رعایت نمی‌شود. قانونی برای رعایت حق ناشر و نویسنده خارجی نداریم. خیلی از ناشران و نویسندگان خارجی ظرفیت صنعت نشر ما نمی‌شناسند، حتی آمار صنعت نشر ایران را نمی‌دانند. برای مثال در مذاکره با ناشر ژاپنی متوجه شدیم در ژاپن دو شرکت توزیع وجود دارند و مسئولان این کشور تعجب می‌کنند که چگونه در ایران ۱۰ شرکت پخش داریم.
او ادامه داد: همانطور که گاهی ما درباره فعالیت صنعت نشر کشورهای مختلف مطلع نیستیم، آن‌ها هم از اقداماتی که در حوزه نشر ایران انجام می‌شود، مطلع نیستند. یک مساله این است که قانون نداریم و مساله دیگر این است که برخی از ناشران رایت کشورهای دیگر را می‌خرند. به نظرم روز به روز به تعداد این گروه از ناشران افزوده می‌شود، زیرا ناشران متوجه شدند این اتفاق تا چه اندازه بر صنعت نشر تاثیرگذار است.
ناشران منطقه اطلاعات کمی درباره نشر ایران دارند
ذوعلم درباره اندیشه‌ای که حل مسائل حوزه نشر را در ارتباط با پیوستن ایران به کنوانسیون برن می‌داند، توضیح داد: متاسفانه برخی از ناشران فکر می‌کنند که اگر به کنوانسیون برن بپیوندیم خیلی از مشکلات صنعت نشر حل خواهدشد، این در حالی است که هنوز برندی برای صنعت نشر نداریم، حتی آمار و اطلاعاتی درباره این صنعت نداریم. پس طبیعی است که ناشران خارجی اطلاعاتی درباره گستردگی نشر ایران نداشته‌باشند. حتی ناشران منطقه اطلاعات کمی درباره نشر ایران دارند، مگر اینکه ناشران به ایران سفر کرده باشند.
او افزود: در نمایشگاه‌های بین‌المللی کتاب نتوانستیم فعالیت در راستای احترام به حق مالکیت فکری در ایران را معرفی کنیم. این روند موجب کاهش اعتماد به نفس ناشران ایران شده‌است. ناشران داخلی هم‌باور نمی‌کنند که محتوا، کیفیت چاپ و صحافی خوبی دارند.