پریسا جهانفکریان در گفت‌وگو با خبرنگار ایرنا با تایید مهاجرتش از ایران، اظهار داشت: با همسرم تصمیم گرفتم تا به آلمان مهاجرت کنم و با هم هماهنگ کردیم تا در این کشور ورزش وزنه‌برداری را ادامه دهم. شرایط ادامه ورزش را در ایران نداشتم زیرا با توجه به تصمیم فدراسیون سالن تمرین برایم مهیا نبود و از این موضوع خسته شدم.
ملی‌پوش وزنه برداری زنان که سابقه حضور در قهرمانی ۲۰۱۹ جهان را در کارنامه دارد این را هم گفت: به خاطر بی‌کفایتی فدراسیون و عدم توجه به تمرینات این تصمیم را گرفتم. تجهیزات لازم برای تمرین ندارم و مجبورم از ایران بروم. در یکسال گذشته نیز به اردو دعوت نشدم.
وی این را هم گفت: به دنبال پناهندگی نیستم و آمدم تا وزنه‌برداری را در آلمان ادامه دهم. در ایران فدراسیون همکاری لازم را انجام نداد و به المپیک هم اعزام نشدم.
او ادامه داد: به هر دری زدم برای تمرین کردن جواب نگرفتم. می‌خواهم وزنه برداری را در آلمان ادامه دهم. نمی توانستم با ماندن در ایران روی آینده ورزشی خود ریسک کنم. در این مدت تلاش و اعتراض کردم و چیزی جز کمیته انضباطی، محرومیت و داستان‌های حذف از المپیک برای رقم نخورد.
ملی‌پوش وزنه برداری بانوان عنوان کرد: حتی وقتی به فدراسیون وزنه‌برداری رفتم و گفتم که اجازه دهید تا در ورزشگاه آزادی تمرین کنم؛ آنها اجازه ندادند. پس یک ورزشکار باید کجا تمرین کند. حق و حقوقم را ندادند و فدراسیون من را از المپیک حذف کرد و چگونه می‌توانستم در ایران بمانم.
جوانفکریان در سال ۱۴۰۰ موفق به کسب سهمیه المپیک شد اما به خاطر مصدومیت نتوانست راهی توکیو شود.
همچنین اکبر خورشیدی مشاور فنی تیم ملی وزنه برداری زنان در این رابطه به ایرنا گفت: جهانفکریان هرگز به ما نگفت که می‌خواهد به آلمان مهاجرت کند و این تصمیم را او و همسرش گرفتند.
وی افزود: یکماه گذشته با او تماس گرفتم و گفتم که نام او را برای بازی‌های اسلامی و بازی‌های آسیایی ارسال کرده‌ایم اما این ورزشکار عنوان کرد که من را به اردو دعوت نکنید و نامم هم برای این بازی‌ها ندهید زیرا دستم درد می‌کند و نمی‌توانم وزنه بزنم.
مشاور فنی تیم ملی وزنه‌برداری زنان با اشاره به اینکه از کمیته ملی المپیک می‌توانید صحت فهرستی که نام جهانفکریان در آن وجود دارد را سئوال کنید، گفت: او در حال بزرگ نمایی است. درهای ورزشگاه آزادی همواره بر روی او باز بود و هیچ فردی جلوی او را برای تمرین نگرفته است اما جهانفکریان به تنهایی اجازه نداشت در سالن مسابقات تمرین کند و باید حتما یک مربی در آنجا حاضر می شد. این قوانین ورزشگاه و فدراسیون را همه می‌دانند.