به گزارش گروه علم و آموزش ایرنا، مهدیه مهری دانش آموخته دانشگاه صنعتی امیرکبیر و مجری طرح حذف فلزات سنگین از آب تولیدی میادین نفتی با نمک بالا با استفاده از روش انعقادسازی الکتریکی درمورد این پژوهش گفت: تاکنون در مقالات علمی منتشر شده حذف فلزات سنگین از آب تولیدی میادین نفتی با استفاده از روش انعقادسازی الکتریکی مورد پژوهش قرار نگرفته بود.
وی افزود: از این رو بر اساس نتایج این تحقیق با استفاده از روش انعقادسازی الکتریکی می توان آب تولیدی میادین نفتی را که دارای آلاینده های آلی و فلزات سنگین گوناگون است را تصفیه کرد و به بازدهی جداسازی و سینتیک حذف قابل قبولی دست یافت.
محقق دانشگاه صنعتی امیرکبیر با بیان اینکه در نهایت می توان مطابق با استانداردهای زیست محیطی پس از نمک‌زدایی، از این آب برای مصارف گوناگون مانند آبیاری کشاورزی یا آب آتش نشانی و ... استفاده کرد، یادآور شد: همچنین می توان این آب را در چاه ها بدون آسیب زیست محیطی تخلیه کرد.
به گفته مهری، به دلیل حضور همزمان آلاینده های آلی و فلزات سنگین و همچنین شوری بسیار زیاد آب های تولیدی پیچیدگی های زیادی در ارتباط با بازدهی حذف هر گروه آلاینده و مدت زمان مورد نیاز برای فرآیند به وجود می آید که پرداختن به هر عامل نیازمند شناخت دقیق از برهمکنش ها و فعل و انفعالات داخل راکتور دارد.
دانش آموخته دانشگاه صنعتی امیرکبیر افزود: به صورت کاربردی می توان از این روش، برای تصفیه آب های تولیدی میادین نفتی در صنعت نفت و گاز و استفاده مجدد از حجم زیاد آب تولید شده برای کاربردهای مفید در صنعت بدون آسیب به محیط زیست بهره برد، به عبارت دیگر، با توجه به میزان زیاد آب تولیدی نیازی به انتقال آب شیرین شده دریا نیست و با نمک زدایی از این آب می توان برای کشاورزی و سایر کاردبردها استفاده کرد.
مهری ادامه داد: این طرح با استفاده از راکتوری با طراحی به نسبت ساده و با استفاده از فلزات در دسترس مانند آهن، آلومینیوم، مس و روی به همراه هوادهی با استفاده از کمپرسور هوا اجرا شده است.
وی تاکید کرد: مصرف برق مهمترین عامل در کنترل مصرف انرژی و بهبود بازدهی این فرآیند است زیرا میزان تولید ذرات جاذب آلاینده ها به آن وابسته است.
مهری با بیان اینکه پیش از این در مقالات علمی و نشریه های صنعتی از روش انعقادسازی الکتریکی برای حذف فلزات سنگین یا آلاینده های آلی از آب ها و پساب های گوناگونی مانند آبهای زیرزمینی یا پساب فلزکاری یا صنایع چرم و صنایع پالایشگاهی استفاده شده بود، عنوان کرد: ولی حذف همزمان فلزات سنگین و گونه های هیدروکربنی از آب تولیدی میادین نفتی مورد پژوهش قرار نگرفته بود.
این محقق با اشاره به مزیت رقابتی پروژه گفت: مزیت رقابتی طرح قابلیت اجرای آن در نقاط جغرافیایی گوناگون که دسترسی به برق و فلزات پرکاربرد مانند ورق آهن یا آلومینیوم وجود داشته باشد بدون نیاز به افزودن مواد شیمیایی مختلف است.
وی ادامه داد: از این طرح می توان در تصفیه آب ها و پساب های صنعتی دارای فلزات سنگین که اغلب سرطان زا هستند و انواع آلاینده های هیدروکربنی مانند اجزای نفتی استفاده کرد.
بر اساس گزارش روابط عمومی دانشگاه صنعتی امیرکبیر، اساتید راهنمای این پروژه دکتر بهرام ناصرنژاد و دکتر نرگس فلاح اعضای هیات علمی این دانشگاه بوده اند.