به گزارش روز شنبه ایرنا به نقل از تارنمای اسپوتنیک موندو، مراکش و نیجریه در تلاشند تا خط لوله گاز ترانس آفریقایی خود را تقویت کنند و با اتصال هفت هزار کیلومتر از آب‌هایی که از ۱۳ کشور آفریقایی می‌گذرد، عملیات گازرسانی به اروپا در نبود گاز روسیه را انجام دهند. نکته حائز اهمیت اینکه یافتن جایگزین واردات روسیه در کوتاه‌مدت برای اروپایی‌ها امر دشواری است، تا جایی که نشریه ال موندو اسپانیا نوشت این پروژه طی «۲۰ سال» به ثمر می‌نشیند. به این ترتیب، وابستگی اروپا به گاز روسیه می‌تواند حتی با پروژه جدید ادامه یابد.
«تیمیپره سیلوا» وزیر نفت نیجریه در اوایل ماه مه (اردیبهشت) گفت: هفته گذشته با روس‌ها در دفتر ملاقات کردم، آن‌ها مشتاق سرمایه‌گذاری در این پروژه هستند و افراد زیادی هم هستند که می‌خواهند این کار را انجام دهند.
به نوشته اسپوتنیک، در صورت تحقق همکاری بین ابوجا و مسکو، زمینه برای سرمایه گذاری‌های روسیه در آفریقا برای دور زدن تحریم‌هایی که اتحادیه اروپا در حال حاضر اعمال می‌کند، فراهم می‌شود.
منابع آفریقایی اطمینان می‌دهند که «محمدو بوهاری» رئیس‌جمهوری نیجریه قصد دارد این پروژه را قبل از ترک قدرت، در می ۲۰۲۳، راه‌اندازی کند.
به گفته سیلوا، روسیه خواهان تامین مالی ساخت خط لوله گاز است و دلایل مختلفی برای علاقه مسکو وجود دارد. نخست اینکه بخشی از مدیریت خط لوله گاز احتمالا برای نشان دادن ناکارآمدی تحریم‌های غرب و تداوم حاکمیت بر بازار گاز خواهد بود.
از سوی دیگر، غول اوراسیا نمی‌خواهد تجربه عظیم ساخت خطوط لوله زیر آب را از دست بدهد. علاوه بر این، در شکل‌گیری مجدد ژئوپلیتیک فعلی، روسیه قصد دارد با غرب و چین در قاره آفریقا که دارای ذخایر عظیم نفتی است، رقابت کند.
«فرانسیس پرین» محقق مرکز سیاستگذاری Policy Center for the New South مستقر در رباط، معتقد است که هنوز برای صحبت در مورد مراحل بعدی پروژه زود است و دو مسئله اساسی باید قبل از مرحله ساخت‌وساز بررسی شود: بازارها و تامین مالی. وی در گفت‌وگو با ال موندو اطمینان داد «راه هنوز طولانی است».
«خوسه ایگناسیو لینارس» کارشناس مهندسی انرژی اهل اسپانیا نیز در نشریه ال اکونومیستا نوشت: آسیبی که می‌توان با نفت به روسیه وارد کرد محدود است، چرا که بازار نفت را می‌تواند به آسیا منتقل کند اما ممنوعیت گاز می‌تواند خسارت قابل توجهی برای مسکو ایجاد کند، زیرا چند سال طول می‌کشد تا بتوان جریان این صادرات را به چین یا کشورهای جنوب آسیا هدایت کرد و در حال حاضر خطوط لوله گاز روسیه به اروپا بسیار بیشتر از چین است.
لینارس همچنین اذعان می‌کند «تحریم گاز روسیه پیامدهای اقتصادی برای اروپا خواهد داشت، زیرا بیشترین مصرف گاز در بخش صنعت است». این امر به «از دست دادن شغل و رکود اقتصادی، به ویژه در کشورهای دارای بخش صنعتی قدرتمند مانند آلمان» منجر می‌شود.
روسیه روز چهارشنبه (۱۱ مه) تحریم‌های اقتصادی علیه ۳۰ شرکت از آلمان، اتریش، فرانسه، ایالات متحده، بریتانیا، سوئیس و سایر کشورها در تلافی محدودیت‌های یکجانبه دولت‌های این کشورها تصویب کرد.
دیمیتری پسکوف سخنگوی کرملین گفت: به نظر می‌رسد که این شرکت‌ها با شرکت‌های دیگری در تجارت گاز جایگزین شوند.
در مقابل، دولت آلمان اعتراف کرد که واکنش روسیه باعث افزایش فشار در مورد عرضه گاز به این کشور می‌شود.
«سون استن» اقتصاددان ارشد اروپا در گلدمن ساکس پیش‌بینی می‌کند که «تحریم کامل» خطوط لوله گازی که از روسیه وارد خاک اروپا می‌شوند، افزایش تولید ناخالص داخلی منطقه یورو را تا ۲.۲ درصد در سال ۲۰۲۲ کاهش می‌دهد.
کشورهای اروپایی درحال مذاکره و تلاش برای قطع واردات انرژی از روسیه و تحریم کامل بخش انرژی این کشور هستند اما تحلیلگران، قطع کامل وابستگی قاره سبز به گاز کرملین را زمان بر اعلام کرده و احتمال داده اند حداقل تا سال ۲۰۲۴، این وابستگی ادامه داشته باشد.