«ذبیح‌الله پورشیب» کاپیتان پرافتخار تیم ملی کاراته ایران روز یکشنبه در گفت‌وگو با خبرنگار ایرنا به تشریح شرایط این رشته با توجه به تعویق بازی‌های آسیایی ۲۰۲۲ هانگژو، آسیب‌هایی که کرونا به کاراته رساند و برنامه‌هایش برای مسابقات پیش‌رو صحبت کرد که مشروح آنرا در زیر می‌خوانید:
بازهم کرونا ضربه تازه‌ای به ورزش و به خصوص کاراته وارد کرد. نظرتان چیست؟
تمرینات کاراته و بدنسازی را از همان زمان آغاز اردوها با نظم کامل ادامه دادیم که متاسفانه بازی‌های آسیایی لغو شد و حالا باید ببینم چه اتفاقی رخ می‌دهد. مساله مهم این است که متوقف نمی‌شویم و به کارمان ادامه می‌دهیم. این تعویق هم خوب است و هم بد؛ بستگی دارد از این شرایط چگونه بهره ببریم.
شما بیشترین آسیب را در ۲ سال اخیر از کرونا دیدی. چگونه با این مساله کنار آمدی؟
همیشه شکرگزار خداوند هستم و به تلاشم ادامه می‌دهم. برخی مسائل دیگر دست ما نیست و همگی باید تابع اتفاقات و قوانین باشیم. ۲ دوره در بازی‌های آسیایی شرکت کردم و ۲ مدال طلا و برنز گرفتم و همه تلاشم بر این بود امسال برای سومین حضور از فیلترها عبور کرده، عضو تیم ملی شده و بهترین نتیجه را بگیریم. شرایط کرونا در چین به حدی بود که بازی‌ها را به‌تعویق انداخت، اما روحیه‌ام به گونه‌ای است که هیچگاه از تمرین و مسابقه خسته نمی‌شوم. بعد از المپیک توکیو با آن اتفاقات عجیب که اجازه نداد در بزرگترین رویداد ورزش جهان حاضر شوم هم، به کارم ادامه دادم.
یعنی همان انگیزه گذشته را دارید؟
دقیقا همین است. گذشته مهم نیست و به آینده فکر می‌کنم و به طور قطع مانند سال‌های گذشته سخت تمرین می‌کنم. کرونا باعث شده برای هر شرایطی و خبری خودمان را آماده کنیم. کاری که از دست ما برمی‌آید این است که به طور حرفه‌ای تمرین کنیم. هدف دارم و توقف در این مسیر باعث می‌شود، عقب بمانم. رویدادهای دیگری هم در پیش دارم و همه برایم مهم است. ورلد گیمز، قهرمانی آسیا و بازی‌های کشورهای اسلامی که هرکدام اهمیت خاصی دارد. بالاخره منتظریم ببینیم چه اتفاقی می‌افتد و این شرایط برای همه آسیا ست. باید حرفه‌ای نگاه کنیم و خوشبین باشیم.
کاراته‌کاها از نظر روحی دچار مشکل شده‌اند. به‌عنوان کاپیتان چه صحبتی با آنها دارید؟
قطعا یک شوک بزرگ و سختی است که شاید برخی نتوانند تحمل کنند و مسیر قهرمانی و ورزش آنها تغییر کند. شاید آنها نتوانند ادامه دهند اما با تجربه‌ایی که دارم به هم تیمی‌هایم می‌گویم زمان خیلی زود می‌گذرد و مسابقات بعدی می‌آید. شرایط برای تمام ورزشکاران آسیا یکسان است و ورزشکاران حرفه‌ای به این مساله به دید مثبت نگاه می‌کنند. می‌دانم برنامه‌ریزی شده اما باید با این مسائل کنار آمد. درست این است که با قدرت ادامه بدهیم و امیدوارم در این شرایط، مسوولان فدراسیون و ورزش کشور از ورزشکاران حمایت لازم را داشته باشند.
در آخرین مسابقات قهرمانی آسیا تنها طلایی کاراته ایران در رده سنی بزرگسالان و در مجموع ۲ بخش زنان و مردان بودی. شما در ۳۴ سالگی چه اهدافی در سر دارید؟
از ۲۲ سالگی به من می‌گفتند خداحافظی کن و برو (با خنده). کاراته نشان داد سن و سال معنایی ندارد. فکر می‌کنم در بسیاری از ورزش‌ها اگر بازیکن حرفه‌ای تمرین و زندگی کند و مراقب خودش باشد، سن و سال یک عدد است. الگوهایی در ورزش دارم که واقعا در زندگی‌ام تاثیرگذار بودند. انگیزه دارم و توانسته‌ام در این سال‌ها برای این جایگاه که به دست آورده‌ام، تلاش کنم. پیراهن مقدس تیم ملی را سخت به دست آورده‌ام و به‌راحتی از دست نمی‌دهم. تا زمانی که مفید باشم در خدمت تیم ملی خواهم بود.
در مراسم برترین‌های قرن ورزش ایران حتی یک گزینه از کاراته با وجود افتخار آفرینی‌ها متعدد نبود. از این ماجرا ناراحت نیستید؟
کاراته در سال‌های اخیر در بخش تیمی و انفرادی موفقیت‌های زیادی به دست آورده و هم بازیکنان و هم مربیان بهترین نتایج تاریخ این رشته را رقم زدند. در این ۱۰ سال، کاراته ایران رکوردهای متفاوتی را ثبت کرده و خودشان همان رکورد را جابه‌جا کردند که این مساله نشان می‌دهد چقدر موفق بوده‌اند. اما متاسفانه در بین بهترین‌ها در بخش بازیکنان و مربیان نامی از کاراته نبود و به این رشته کم لطفی شد. کارشناسانی که این انتخابات را انجام دادند، قطعا اشتباه بزرگی مرتکب شده‌اند.
حرف پایانی؟
ورزشکاران کشورمان با قدرت کارشان را ادامه دهند. شرایط برای همه قاره یکسان است و در این مسیر نیاز به حمایت ارگان‌های ورزشی داریم تا بازهم در رویدادهای مهم برای ایران افتخار آفرینی کنیم.