به گزارش ایرنا، این دو صاحبنظر اروپایی مدعی شدند: حتی در زمانی که جنگ اوکراین در قلب اروپا شعله ور است، نباید "ایران و برنامه هسته ای در حال گسترش آن را که امنیت غرب را به خطر می اندازد، فراموش کرد. "
در این مقاله آمده است: به سوی یک مناقشه جدید با ایران در حرکتیم مگر آنکه توافق هسته ای ۲۰۱۵ را به ریل باز گردانیم. رئیس جمهور جو بایدن و سران اروپایی در مورد اوکراین قاطعانه و به سرعت عمل کرده اند و اکنون باید گامهایی را برای جلوگیری از دستیابی ایران به آستانه (دستیابی به امکان ساخت سلاح) هسته ای بردارند.
این دو با اشاره به سفر اخیر انریکه مورا هماهنگ کننده اتحادیه اروپا برای مذاکرات هسته ای به ایران، از اقدام سنای آمریکا مبنی بر لزوم گنجاندن مسائل غیر هسته ای در توافق با ایران انتقاد کرده و اعلام کردند که این مصوبه مانع از دستیابی به توافق خواهد شد.
به ادعای بیلت و سولانا، در تهران نیز تمایل به توافق رو به کاهش است و رئیس جمهوری ایران به فروش نفت که از زمان بر روی کار آمدن و با وجود تحریم های آمریکا دو برابر شده، می بالد.
در این مقاله، با اشاره به اتمام مذاکرات در مورد اصل برجام، ادعا شده که اروپایی ها به دنبال شکستن بن بست ناشی از گنجانده شدن نام سپاه پاسداران در فهرست سازمان های تروریستی آمریکا هستند.
نویسندگان این نوشتار ضمن ادعای نمادین بودن اقدام آمریکا و بی ارتباط بودن آن با مناقشه هسته ای، از تهران و واشنگتن خواستند تا اجازه ندهند مواضع ایدئولوژیک داخلی، در توافق هسته ای که از تهدیدهای دولت ترامپ جان سالم به در برده کارشکنی کنند.
بیلت و سولانا با یادآوری وعده انتخاباتی بایدن در مورد بازگشت آمریکا به برجام، از اینکه واشنگتن دیپلماسی ای را که مورد حمایت شدید متحدان آن است به کندی پیش می برد ابراز تعجب کرده و از کاخ سفید خواستند تا به جای آنکه در آستانه انتخابات میاندوره ای جانب احتیاط را در قبال تهران در پیش گیرد، تلاش های هسته ای ایران را "مهار" کرده و از این دستاورد در انتخابات ۲۰۲۴ ریاست جمهوری آمریکا بهره برداری کند.
نویسندگان این مقاله مدعی شدند: ناسازگاری تهران نیز مشکلی جاری است و گرچه آیت الله رئیسی به افزایش صادرات نفتی مباهات می کند، مردم ایران کماکان زیر فشارهای اقتصادی قرار داشته و به زندان انداختن ناعادلانه اروپایی ها حتی در زمان سفر مورا توهین دیگری به اروپا است.
این مقاله در بخشی دیگر می افزاید: موضع منطقه ای ایران کماکان منافع امنیتی غرب را تضعیف می کند. با این حال سروکار داشتن با ایرانی که فارغ از محدودیت های توافق هسته ای است، مدیریت تمامی این مشکلات را دشوارتر می سازد.
در خاتمه این مقاله آمده است: توافقنامه های کنترل تسلیحات با شوروی سابق نه به دلیل تائید رهبری آن کشور یا عادی سازی روابط با آن بلکه به دلیل آن که به سود امنیت ملی غرب بود، نهایی شد. همین امر نیز در مورد ایران صدق می کند. بایدن باید به جد هزینه های انفعال خود در قبال ایران را لحاظ کند و راهی به پیش بیابد و گرنه خود را در میان مناقشه ای ناخواسته خواهیم یافت.