تاریخ انتشار: ۳۱ اردیبهشت ۱۴۰۱ - ۱۱:۵۷

اراک - ایرنا - رئیس اداره میراث‌ فرهنگی، گردشگری و صنایع‌ دستی شهرستان کمیجان گفت: مراسم آیینی سنتی "سوت آشی" روز جمعه پس از گذشت سال‌ها دوباره در قنات حسن‌آباد کمیجان با حضور مردم و مسئولان محلی برگزار شد.

به‌گزارش روز شنبه روابط‌ عمومی اداره‌کل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی استان مرکزی، «سعید نیکنام» افزود: این آیین در راستای افزایش نشاط اجتماعی و نهادینه سازی فرهنگ بومی و سنتی، با همکاری فرهنگ دوستان،گروه موسیقی، جوانان هنرمند روستاهای خمارباغی و اسفندان و مشارکت‌ بنیاد علوی استان، شهرداری و شورای اسلامی شهر و فرهنگ و ارشاد اسلامی کمیجان برگزار شد.

وی با تاکید بر اینکه شیوه برگزاری مراسم سوت‌آشی در روستاها و شهرهای مختلف منطقه بزچلو شهرستان کمیجان در فهرست آثار ناملموس ملی به ثبت رسیده است، اظهار داشت: امید است که با احیای این سنت دیرینه بومی این شهرستان، شاهد تکرار این مراسم به صورت تقویم تاریخی در شهرستان کمیجان باشیم.

رئیس اداره میراث‌ فرهنگی، گردشگری و صنایع‌ دستی شهرستان کمیجان، با اشاره به اینکه سوت‌آشی در زبان ترکی آش شیر است، گفت: این مراسم هرساله در نیمه دوم اردیبهشت‌ماه یا نیمه اول خردادماه با جمع‌آوری شیر دام‌ها توسط زنان آغاز می‌شود.

نیکنام افزود: آش شیر با ترکیب شیر و بلغور گندم تهیه می‌شود و قاعده کار نیز چنین است که این مراسم در کنار آب‌های روان و جاری دایر شود و در گذشته برای گرفتن جای مناسب در کنار مظهر قنات اصلی، اول صبح بچه‌ها را به آن‌جا می‌فرستادند و هرکس تلاش می‌کرد که نزدیک آب جای مناسبی بگیرد.

وی اظهار داشت: برای برگزاری مراسم شاد سوت آشی، خانم‌ها با کمک اعضای خانواده وسایل مورد نیاز مانند زیرانداز، ظروف، آشپزخانه، وسایل چای و غیره را به محل مورد نظر حمل می‌کنند و مشغول پخت و پز آش می‌شوند.

رئیس اداره میراث‌ فرهنگی، گردشگری و صنایع‌ دستی شهرستان کمیجان گفت: در چند دهه قبل مردها که از اول صبح برای جمع‌آوری هیزم به صحرا می‌رفتند، حدود ساعت ۱۰ صبح از صحرا برگشته و در کنار قنات به سایر اعضای خانواده خود ملحق می‌شدند.

نیکنام افزود: از جمله مهم‌ترین نکاتی که دراین مراسم حائز اهمیت است، شور و شادی است که در میان نوجوانان و کودکان وجود دارد و یک خاطره شیرین را برای آن‌ها رقم می‌زند علاوه بر این از گذشته تا به حال در این مراسم افرادی که بی‌بضاعت بوده اند، بیشتر مورد توجه قرار می‌گرفتند. 

وی اظهار داشت: حفظ، پرونده‌سازی و در نهایت ثبت ملی مراسم و آیین‌هایی که ریشه در تاریخ، اندیشه و فرهنگ مردمان هر منطقه دارد در حقیقت حفظ ریشه‌هایی است که به آبشخور اصلی فرهنگ ایرانی اسلامی وصل است.