به گزارش ایرنا از دویچه وله، پس از جنگ صدها هزار نفر – شامل افراد اوکراینی و خارجی - برای تامین امنیت خود به کشورهای دیگر گریختند. تا زمان آغاز جنگ، حدود ۸۰ هزار دانشجوی آفریقایی در دانشگاه های اوکراین در حال تحصیل بودند. اگرچه همه کسانی که از جنگ فرار کردند تبعا به یک اندازه آسیب دیدند، اما گزارش های زیادی در خصوص رفتارهای نابرابر در گذرگاه های مرزی منتشر شده است.
برخی خبرگزاری ها خبر دادند مرزبانان اوکراینی ها را در اولویت قرار می دادند و دیگران، مانند اتباع کشورهای آفریقایی را به انتهای صف هایی می فرستادند که برخی از آنها کیلومترها طول داشت.
بسیاری از این پناهجویان غیراوکراینی هم اظهار کردند در مرز اسلواکی از دانشجویان غیر اوکراینی خواسته می شد از قطار پیاده شوند. در حالی که بقیه پناهجوها اجازه داشتند ادامه مسیر را طی کنند.
برخی از این دانشجویان به دویچه وله گفته اند به مدت سه روز در ایستگاه قطار اسلواکی ماندند و فقط بیسکویت و آب خوردند زیرا پولی برای خرید غذا نداشتند.
مقامات مهاجرت اسلواکی سپس به آنها اجازه دادند تا سفری ۸ ساعته به مجارستان داشته باشند و در آنجا شب دیگری را در ایستگاه قطار سپری کنند و روز بعد به آلمان بروند.
یک دانشجوی نیجریه ای ۲۳ ساله که چندی پیش در شهر خارکیف اوکراین در حال تحصیل در رشته اقتصاد بود و به آلمان گریخته می گوید، "وضعیت بسیار بسیار دشوار است. " این پناهجوی آفریقایی تباربه دویچه وله گفت: "من هیچ کس در آلمان یا هیچ عضوی از خانواده ندارم. من فقط به آلمان آمدم تا دولت این کشور به من کمک کند تا در امنیت باشم و تحصیلاتم را در اینجا ادامه دهم. اما واقعیت برعکس آن چیزی بود که انتظار داشتم. "او می گوید به مدت دو ماه در یک سالن مرکز پذیرش نگاه داشته شده. اما به امور اوکراینی ها به سرعت رسیدگی شده. پس از این مدت هم به آنان ابلاغ شده چون اوکراینی نیستند باید به کشور مبدا خود بازگردند.
گروه‌هایی از این پناهندگان به همراه نمایندگان شورای پناهندگی برلین و سایر سازمان‌های غیردولتی در روز ۲۷ اردیبهشت در پایتخت آلمان در مقابل پارلمان این کشور تظاهرات کردند و خواستار حقوق برابر برای شهروندان کشورهای ثالث فراری از اوکراین و همچنین سایر پناهندگان شدند.
در وب سایت شورای پناهندگان آمده است که اوکراینی های فراری بایستی دسترسی سریع و غیر بوروکراتیک به مجوزهای اقامت، اجازه کار و مزایای اجتماعی در آلمان دریافت کنند. اما بسیاری از اتباع کشورهای ثالث بدون تابعیت اوکراینی - که ممکن است سال ها در اوکراین زندگی کرده باشند - از حق حمایت موقت به عنوان آوارگان جنگی محروم هستند.
معترضان گفتند که خواهان رفتار برابر با همه افرادی هستند که از اوکراین فرار می کنند، از جمله کسانی که تابعیت اوکراینی ندارند.
جولیان گبل، یکی از بنیانگذاران سازمان غیردولتی بین المللی از اوکراین و دوستان، به دویچه وله گفت: "این اعتراض برای افزایش آگاهی مجدد در مورد این مسائل بود. در جریان اخیر می توانید نشانه های آشکار تبعیض و رفتارهای متفاوت با پناهندگان مختلف را بسته به پاسپورت آنان ببینید. "
وی ادامه داد: «این جنگ نشان داد که رفتار با پناهندگان می‌تواند متفاوت باشد و حتی آلمان هم در رفتار نژادپرستانه دست کمی از سایر کشورهای غربی ندارد».
گبل گفت: «دسترسی آسان به کار، مدرسه، مسکن، دانشگاه و همه اینها مطمئناً برای شهروندان اوکراینی امکان پذیر است و این امکاناتی است که پناهندگان باید همگی از آن برخوردار باشند، اما متأسفانه برای همه چنین نیست. بنابراین، ما خواستار این بودیم که این امکانات به پناهندگان دیگر از کشورهای دیگر گسترش یابد.»
ولادیمیر پوتین رئیس جمهوری روسیه ۲۱ فوریه ۲۰۲۲ (دوم اسفند ۱۴۰۰) با انتقاد از بی‌توجهی غرب به نگرانی‌های امنیتی مسکو، استقلال جمهوری‌های خلق دونتسک و لوگانسک را در منطقه دونباس به رسمیت شناخت.
پوتین سه روز پس از آن، پنجشنبه ۲۴ فوریه (۵ اسفند ۱۴۰۰) نیز عملیاتی نظامی که آن را "عملیات ویژه" خواند، علیه اوکراین آغاز کرد و به این ترتیب روابط پرتنش مسکو - کی‌یف به رویارویی نظامی تغییر وضعیت داد.