مراغه- ایرنا- پژوهش‌های دیرینه‌شناسان خارجی در منطقه فسیلی مراغه که از آن به عنوان «بهشت دیرینه‌شناسان جهان» یاد می‌شود، در سال ۱۸۴۰ میلادی آغاز شد اما این پژوهش‌ها تا دو دهه قبل که سازمان محیط زیست با مشارکت دانشگاه هلسینکی به این عرصه ورود پیدا کرد، نتیجه چندانی برای مراغه و کشور نداشت.

به گزارش ایرنا تحت تاثیر همین مطالعات پایه‌ای، موزه صحرایی در دره «گرگ» مراغه راه افتاد و هزار و ۲۶ هکتار از اراضی اطراف رودخانه مردق از روستای مردق تا روستای آغاجری به عنوان اثر طبیعی ملی فسیلی معرفی شد.

همچنین مطالعات چینه‌شناسی، پالئومغناطیس شناسی و سن‌سنجی مطلق آغاز شد و عملیات عمرانی مرکز تحقیقات فسیل‌شناسی کشور، موزه فسیل و موزه صحرایی در مراغه کلید خورد که دستاوردهای بی‌بدیل نظام اسلامی در بهشت دیرینه‌شناسان جهان محسوب می‌شود.

تکیه بر توان داخلی در پژوهش‌های دیرینه‌شناسی نه تنها دستاوردهای بی‌بدیلی برای بهشت دیرینه‌شناسان جهان به همراه داشته، بلکه بازگرداندن فسیل‌های منطقه مراغه از اقصی نقاط جهان به کشورمان را هم در دستور کار قرار داده است.

منطقه مراغه یکی از مهمترین مناطق دنیا از نظر فسیلی محسوب می‌شود و فسیل‌های مهره‌داران استخراج شده از این منطقه همراه با فونای پیکرمی و ساموس در یونان یکی از برجسته‌ترین فونای زمانی میوسن فوقانی است؛ سازند مراغه شامل رسوبات مردابی، رودخانه‌ای، دریاچه‌ای و دشت سیلابی بوده و دارای گسترش زیادی در دامنه سهند است.

با توجه به وجود فسیل‌هایی مانند انواع هیپاریون‌ها در این منطقه و مقایسه آنها با فسیل‌های دیگر مناطق جهان، سازند مراغه سن میوسن پسین یعنی ۷.۵ تا ۱۲.۵ میلیون سال را نشان می‌دهد؛ از دیگر فسیل‌های مراغه نیز می‌توان به انواع فیل، کرگدن، زرافه، آنتیلوپ، و نخستیان (پریمات‌ها) اشاره کرد.