به گزارش گروه علم و آموزش ایرنا از «تِک‌ای‌نیوز»، این کهکشان همچنین به نام «ان‌جی‌سی۲۴۷» (NGC ۲۴۷) یا «کالدوِل۶۲» نیز شناخته می‌شود و در فاصله تقریبا ۱۱ میلیون سال نوری دورتر از «گروه اسکالپتر» واقع شده است که نزدیکترین گروه کهکشان‌ها به کهکشان «راه شیری» است. نام خودمانی این کهکشان (چشم سوزن) است که به علت فضای خالی عجیب مملو از ستارگان به آن اطلاق شده است.
نمایی که در تصویر بالا مشاهده می‌شود، حاشیه کناری این کهکشان و در جهت مقابل فضای خالی آن است. اگر به پایین حاشیه‌کناری قرص این کهکشان نگاه کنید، متوجه کهکشان‌های کوچکتر و دورتر و همچنین یک ستاره روشن می‌شوید که بین «گروه محلی» (لوکال گروپ/ گروه کهکشانی ما) و «ان‌جی‌سی ۲۴۷» قرار گرفته است.
رنگ سرخ روشن نشان دهنده نواحی دارای گازها و گرد و غبارهایی با چگالی بالا و ساختارهای ستاره‌ای سنگین در فواصل نسبتا نزدیک به حاشیه کناری کهکشان است. در آینده‌ای دور یا نزدیک، انسان‌ها ممکن است واقعا قادر به مشاهده برخورد کهکشان‌های مارپیچی از یک سفینه فضایی (فضاپیما) باشند.
(فیلم نمونه از برخورد دو کهکشان مارپیچی)
پایگاه خبری «اسپیس» (فضا) در همین ارتباط داد: در این عکس تلسکوپ هابل از کهکشان «چشم سوزن» یک منبع ناشناخته و مرموز «اشعه ایکس» و ناشناخته‌های دیگری وجود دارد.
این تصویر هابل یک حفره یا فضای خالی در طرف دیگر این کهکشان نشان می‌دهد که به گفته ناسا موجب شگفتی فضانوردان شده است چرا که در آن بخش از کهکشان کمبود گاز وجود دارد که به این معنی است که ماده زیادی که ستاره‌های جدید بتوانند از آنها ساخته شوند، وجود ندارد.
ناسا اعلام کرد: از آنجا که تشکیل ستاره در این ناحیه از کهکشان متوقف شده است، ستاره‌های قدیمی و کم‌سو این منطقه خالی را پر کرده‌اند. دانشمندان هنوز نمی‌دانند که این خصوصیت عجیب چگونه شکل گرفته اما مطالعات حاکی از احتمال کنش و واکنش‌های گرانشی با یک کهکشان دیگر در گذشته است.
مطالعاتی در خصوص وجود اشکال نوری دیگری مانند اشعه ایکس در این کهکشان حاکی است که این اشعه‌ها از قرص یک سیاهچاله با جرم حد متوسط می‌آید. اما برای تعیین دقیق رمز و راز این وضعیت مستلزم تحقیقات بیشتر است.