به گزارش گروه علم و آموزش ایرنا از پایگاه خبری «نیو اطلس»، سال گذشته دانشمندان در دانشگاه «نورت‌وسترن» در ایالت ایلیونز آمریکا یک دستگاه تنظیم کننده ضربان قلب (پِیس‌میکر) موقتی را معرفی کردند که زمانی که دیگر به آن نیازی نباشد، در بدن حل می‌شود و از بین می‌رود. این دانشمندان اکنون این وسیله را ارتقا داده و آن را با حسگرهای پوشیدنی مرتبط کرده‌اند.
ایمپلنت اولیه برای افرادی طراحی شده بود که در حال بهبود از یک جراحت یا جراحی قلب بوده یا به هر علت نیازمند استفاده موقتی از دستگاه تنظیم ضربان برای مدتی کوتاه هستند. زمانی که پس از مدت پنج تا هفت هفته این افراد بهبود پیدا کنند و دیگر نیازی به دستگاه تنظیم ضربان نداشته باشند، این دستگاه به شکل بیولوژیک تجزیه و جذب بدن می‌شود.
این بدان معنا است که تنها یک بار عمل جراحی برای کاشت این دستگاه (ایمپلنت) روی قلب مورد نیاز است. به علاوه، از آنجا که این دستگاه به طور بی‌سیم از طریق یک آنتن خارجی نیرو می‌گیرد، نیازی به اتصال به باتری ندارد و کمتر از نیم گرم وزن دارد.
نسخه جدید این دستگاه قابلیت ارتجاعی بیشتری دارد و بهتر با سطح قلب در حال تپش، انطباق می‌یابد. این دستگاه همچنین در نسخه جدید هنگام حل شدن در بدن، یک داروی ضد التهاب آزاد می‌کند تا از واکنش‌های ایمنی جلوگیری کند.
همچنین نسخه جدید این تنظیم‌کننده ضربان قلب به صورت بی‌سیم با چهار دستگاه الکترونیک دیگر مرتبط می‌شود که به طور موقت به مناطقی از بدن فرد بیمار متصل می‌شوند. این دستگاه‌ها (گجت‌ها) وظیفه نظارت بر سطح اکسیژن خون و همچنین نظارت بر فعالیت تنفسی بیمار را دارند.