حسین شریعتمداری در گفت وگو با خبرنگار ایرنا افزود: مرحوم دعایی شخص ساده‌زیستی بود و سابقه طولانی در انقلاب داشت. مخصوصاً در همراهی با حضرت امام(ره) و عشق و علاقه به ایشان و حضرت آقا؛ اینها خصائل برجسته آقای دعایی بود.
وی گفت: مردم این خصائل را در ایشان دیدند و به صاحب این خصائل علاقه پیدا کردند و فقدانش را ضایعه دانستند. ان‌شاءالله خدا ایشان را غرق نور و رحمت واسعه خود کند.
دعایی نگرش حذفی نداشت
محمود صادقی نماینده مجلس دهم هم گفت: مرحوم دعایی در واقع پیامبر را الگوی رفتاری خود قرار داده بود که طبق «آیه وَمَا أَرْسَلْنَاکَ إِلَّا رَحْمَةً لِلْعَالَمِینَ»، از سوی خداوند رحمت خدا بر عالم لقب گرفته اند.
وی افزود: نگاه آقای دعایی به انسان‌ها از روی رحمت واسعه الهی بود. ایشان به کرامت انسانی باور داشت.
صادقی گفت: وقتی رفتارهای آقای دعایی را می‌بینیم یاد سال‌های ۱۳۵۷ و ۵۸ می‌افتیم که همه جامعه زیر یک چتر بودند. در واقع دعایی سال ۱۴۰۱ همان دعایی سال ۱۳۵۸ بود، یعنی ایشان نگاهش شمول گرا بود و نگرش حذفی نداشت.
دعایی اهل بدگویی پشت سر دیگران نبود
رییس بنیاد عاشورا نیز گفت: آقای دعایی قبل از انقلاب به خاطر مبارزه با شاه به نجف رفت. ایشان جزو افرادی بود که برای رساندن پیام های امام (ره) علیه شاه، رادیو راه انداخت.
محمدحسن اختری افزود: مرحوم دعایی در دهه های اخیر هم با این که عضو مجمع روحانیون مبارز بود با روحانیت مبارز هم ارتباط خوبی داشت.
وی ادامه داد: ایشان صفات شخصی برجسته ای داشت از جمله این که از هیچ کس بدگویی نمی کرد. بسیار مهربان بود. خدمتگزار اسلام بود. با تقوا و پرهیزکار بود. فدایی انقلاب و امام بود. ما در نجف و بعد در موسسه اطلاعات با یکدیگر در ارتباط بودیم و من ایشان را از نزدیک می شناسم. آقای دعایی بسیار علاقمند به مقام معظم رهبری بود. در طول این سال ها در روزها و نمازهای خاص پشت سر مقام معظم رهبری حضور می یافت. ایشان اعتقاد زیادی به رهبر انقلاب داشت.
برای او انسانیت مهم بود نه جناح بندی سیاسی
فعال فرهنگی و مدیر نشر کویر هم گفت: آقای دعایی مظهر مهر و رواداری و از این جهت کم نظیر بود.
محمدجواد مظفر افزود: برای دعایی فرقی نمی کرد که شما به کدام جناح و جبهه وابسته باشید. آن چه برای او مهم بود انسانیت بود. برای همین به همه احترام می گذاشت.