به گزارش روز دوشنبه ایرنا به نقل از تارنمای روزنامه گاردین، اندیشکده تحقیقات صلح بین‌المللی استکهلم (سیپری) به عنوان یک اتاق فکر پیشرو در مناقشه و تسلیحات پیش بینی کرده است که شمار زرادخانه های هسته ای جهان در سال های آینده و برای نخستین بار پس از جنگ سرد رو به افزایش خواهد بود که این امر به نوبه خود خطر فزاینده استفاده از تسلیحات اتمی را در دهه های اخیر در پیش دارد.
این اندیشکده سوئدی امروز دوشنبه براساس یک رشته پژوهش ها اعلام کرد که حمله روسیه به اوکراین و حمایت غرب از کی‌یف به تنش ها میان ۹ کشور صاحب تسلیحات هسته ای دامن زده است.
براساس برآورد سیپری، در حالیکه شمار تسلیحات هسته ای از ژانویه ۲۰۲۱ تا ژانویه ۲۰۲۲ (دی ۱۳۹۹ تا دی ۱۴۰۰) اندکی کاهش یافته، چنانچه اقدام فوری توسط قدرت های هسته ای انجام نشود، موجودی جهانی کلاهک ها بزودی و برای نخستین بار پس از جنگ سرد افزایش می یابد.
«ویلفرد وان» مدیر برنامه تسلیحات کشتار جمعی اندیشکده سیپری گفت: همه کشورهای مجهز به سلاح هسته‌ای در حال افزایش یا ارتقای زرادخانه‌های خود هستند، بیشتر آنها لفاظی‌های اتمی را شدت داده و نقشی را که این دست سلاح ها در راهبردهای نظامی ایفا می کند را ارتقا می دهند. این یک روند بسیار نگران کننده است.
سه روز پس از حمله مسکو به اوکراین، «ولادیمیر پوتین» رئیس‌جمهوری روسیه، بازدارندگی هسته‌ای کشورش را در حالت آماده‌باش قرار داد و به کشورهایی که بر سر راه مسکو بایستند هشدار داد.
روسیه با دارا بودن پنج هزار و ۹۷۷ کلاهک (۵۵۰ کلاهک بیشتر از آمریکا) بزرگترین زرادخانه هسته ای جهان را داراست. دو کشور روسیه و آمریکا بیش از ۹۰ درصد کلاهک های جهان را در اختیار دارند، اگرچه اندیشکده سیپری تخمین زده است که چین با بیش از ۳۰۰ انبار موشکی جدید در میانه راه توسعه زرادخانه های هسته ای قرار دارد.
بنابر گزارش این اندیشکده، رقم جهانی کلاهک های هسته ای در ژانویه ۲۰۲۱ (دی ۱۳۹۹)، ۱۳ هزار و ۸۰ عدد تخمین زده شده که در ژانویه ۲۰۲۲ (دی ۱۴۰۰) به ۱۲ هزار و ۷۰۵ عدد کاهش یافته است. سیپری همچنین برآورد کرده است که پنج هزار و ۷۳۲ کلاهک همراه با موشک و هواپیماهای جنگی که همه متعلق به روسیه یا آمریکا است در حالت آماده باش بسیار بالا قرار دارند.
«استفان لوون» رئیس هیات مدیره اندیشکده سیپری و نخست‌وزیر پیشین سوئد گفت: روابط میان قدرت‌های بزرگ جهان در برهه ای که بشریت و کره زمین با مجموعه‌ای از چالش‌های مشترک عمیق روبرو بوده و تنها با همکاری های بین‌المللی قابل حل است، بدتر شده است.