به گزارش خبرنگار ایرنا ۳۴ سال پیش مقارن با ۱۲ تیر۱۳۶۷ آمریکای جنایتکار با شلیک ۲ موشک از عرشه ناو جنگی وینسنس ۲۹۸ زن، کودک، مرد، جوان و نوجوان مسافر و خدمه هواپیمای جمهوری اسلامی ایران را بر فراز آسمان خلیج فارس به شهادت رساند.
حمله ناجوانمردانه آمریکا به هواپیمای ایرباس ایران ایر که از بندرعباس عازم دُبی بود ملت ایران را در سوگ عزیزانشان در غم و ماتم فرو برد، در میان مسافران این هواپیما ۳۳ سیستان و بلوچستانی نیز حضور داشتند که به فیض شهادت نائل آمدند.
پس از سقوط این هواپیما دولت مردان آمریکایی ادعاهای پوچ و بی اساسی را مطرح کردند که باعث خشم و انزجار بیشتر مردم شد، دولت آمریکا با سناریوسازی یک بار ادعا کرد که هواپیمای ایرباس در حال انجام یک مأموریت انتحاری بوده، بار دیگر مدعی شد که یک فروند هواپیمای جنگی F۱۴ در پشت هواپیمای مسافربری ایرباس پنهان شده بود و در ادعایی دیگر اعلام کرد که هواپیمای ایرباس خارج از کریدور پروازی در حال پرواز بوده است.
آمریکای جنابتکار که با پیروزی انقلاب اسلامی منافع خود را از دست رفته دید در صدد توطئه های متعدد بر آمد و هر روز جنایتی جدید علیه ملت ایران رقم زد، تحمیل جنگ هشت ساله، تحریم ها، ترور دانشمندان، حمله به هواپیمای مسافری، حمله به طبس و دهها و بلکه صدها جنایت و توطئه دیگر مرتکب شد که در تاریخ ثبت شده و پاک نخواهد شد.
خانواده‌های محترم شهدا و ملت بزرگ ایران هرگز این جنایت هولناک را فراموش نمی‌کنند.
جنایات آمریکا در سراسر جهان بویژه در کشورهای اسلامی و خاورمیانه بسیاری از مردم دنیا را به حیرت واداشته که چگونه ممکن است دولتی این همه جنایت و خیانت مرتکب شده باشد و سازمان های بین المللی آن را به حال خود رها کرده اند.
آمریکا با سو استفاده از حربه حقوق بشر هر روز جنایت جدیدی خلق می کند و سازمان ملل نیز تنها در مقابل برخی از این جنایات به اظهار تاسف بسنده می کند همانگونه که در مورد جنایت سقوط هواپیمای ۶۵۵ جمهوری اسلامی ایران تنها به اظهار تاسف اکتفا کردند.
نکته مورد توجه در حادثه سقوط هواپیمای ۶۵۵ ایران سیاست‌های دوگانه شورای امنیت سازمان ملل و رسانه‌های غربی است، زیرا پنج ماه بعد از حمله به ایرباس ایرانی هواپیمای پان آمریکن بر فراز شهر لاکربی اسکاتلند منفجر شد و گر چه ابعاد مختلف این دو حادثه متفاوتند، اما شورای امنیت در موضعی دوگانه از دولت لیبی خواست تا متهمان این حمله تروریستی را به آمریکا و انگلیس تحویل دهد و غرامت این حادثه را هم بپردازد، اما درمورد حمله ناو جنگی آمریکایی به هواپیمای مسافربری ایرانی، این شورا تنها به ابراز تأسف بسنده کرد.
این در حالیست که ناخدا دوم کارلسون، فرمانده سابق ناو سایدز در این مورد گفته بود که ایرباس ایرانی علاوه بر علائمی که مبنی بر غیرنظامی بودن خود می‌فرستاده با سرعتی کم در حال اوج گرفتن بود و حتی اگر در چنین شرایطی نیز آن را به عنوان یک جت اف ۱۴ شناسایی می‌کردند باز من تردید دارم که یک هواپیمای اف ۱۴ می‌توانست تهدید سطحی را متوجه ناو وینسنس یا سایدز یا هر شناور دیگری کند، زیرا هواپیماهای اف ۱۴ ایران مجهز به سلاح‌های هوا به زمین نبودند و اف ۵های موجود در پایگاه‌های ششم و نهم شکاری بوشهر و بندرعباس، فقط برای دفاع از نفتکش‌های ایرانی و مقابله با حملات هوایی علیه آن نفتکش‌ها به پرواز درآورده می‌شدند و پشتیبانی هوایی از نیروی دریایی بعهده گردان‌های فانتوم اف-۴ بود.