به گزارش روز سه شنبه ایرنا، محمدعلی غلامی در این یادداشت آورده است: شاید نوشتن بعضی وقت ها دشوار ترین کارها باشد لکن باید دستی در نوشتن داشت تا این موضوع کاملا ملموس باشد که درک کنیم به واقع سخت ترین کارها چیست؟
وی ادامه داده است : به زبان ساده تر، بعضی وقت ها نوشتن اشک آدم را در می آورد که نشان از زحمت و دشواری آن دارد؛ در صفحات تقویم، چهاردهم تیرماه با عنوان «روز قلم» به خود جلوه ای دیگر بخشیده است.
نامگذاری این روز به نام قلم، بی ارتباط با تاریخ کهن متمدن و فرهنگ ساز این سرزمین نیست؛ ارزش و کرامت قلم بسیار بالاتر از آن است که برای بزرگداشت آن و صاحبانش به اختصاص دادن روزی در تقویم بسنده کرد؛ این ساده ترین شعار برای تجلیل از مقام قلم و ارباب قلم است.
نماد روز قلم برای تجلیل از اصحاب و ارباب قلم فقط یک تلنگر بوده و در این روز با گرامیداشت یاد و خاطره ی اهالی قلم و تجلیل از آثار آن ها، شاید بتوانیم گوشه ای از زحمات طاقت فرسای آنان را قدردان باشیم.
اگر قلم و هنر نویسنده نبود و بشر نمی توانست با نشانه ها و راز و رمزها آنچه را که می داند بر رخسار کاغذ نقش بندد، چگونه آیندگان از اندیشه های گذشتگان و به ویژه گفتارهای ارزنده و سازنده ی انبیاء و اولیای الهی بهره می جستند؟!
درواقع قلم می کوشد تا علم و معرفت را از اسارت نسیان و فراموشی رها کند و نهر زلال دانش را حیاتی جاودانه بخشد.
این مولود و خلق خجسته، از بهترین موهبت های الهی است که از آب حیات ازلی سیراب گشته و آن را ولایتی است ربوبی که دانایی و آگاهی را در سلطه ی خود محفوظ می دارد و از گزند غفلت امنیت می بخشد.
انسان به گونه های مختلفی همچون زبان و اشاره، مقاصد قلبی و درونی خویش را آشکار می کند و این مهم، اختصاصی به قلم ندارد اما تفاوت قلم با زبان در آن است که اظهار قلبی و آگاهی های فردی از طریق قلم بسی ماناتر و محدوده ی اثرش وسیع تر می باشد.
شاید راز فاش گفتن این کلام در این مجال نگنجد ولی باید همگان این موضوع اساسی و بسیارمهم را بدانیم که حتما می بایست اخلاقمدارانه قلم برانیم و در همه حال حد انصاف و بزرگواری را رعایت کنیم.